چالش فناوری در موزه های هند؛ از آثار هنری تا هوش مصنوعی

به گزارش بولتن نیوز، واقعیت مجازی، نرم افزارهای تشخیص صدا، ربات های راهنما و غیره؛ تنها نمونه هایی از آخرین دستاوردهای تکنولوژیک هستند که صنعت موزه داری را در هند به چالش کشیده اند.
این در حالیست که هند هنوز تلاش می کند تا با حفظ مصنوعات، نقاشی ها و مقررات موجود در موزه ها با این هجوم مبارزه کند. با این حال و به آرامی و در عین حال به طور پیوسته این کشور موزه های خود را متغیر و به روز می کند.
موزه ای که برای موسیقی است نمی تواند جایی باشد که بازدیدکنندگان صرفا در آن قدم بزنند و به مجموعه های هنری نگاه کنند. چنین موزه ای بیشتر باید سمعی باشد تا بصری و همچنین باید تجربی باشد تا مادی.
این واقعیتی است که در حال حاضر در ورای تلاش موزه داران برای جذب و حفظ مخاطب نهفته است بنابراین همانطور که وبسایت خبری 'هندو بیزنس لاین' اشاره می کند اگر به موزه سی آی ام ای شهر بنگلور که در دو ماه آینده افتتاح میشود بروید، 40 آی پد را در سرتاسر موزه خواهید دید که حاوی محتوای چند رسانه ای برای حمایت از نمایشگاه ها هست.
در حالیکه دیجیتال سازی موزه ها را در غرب متحول کرده و آنها را تبدیل به فضاهای فرهنگی پر جنب و جوش کرده است حضور آن در هند محدود است. بسیاری از کارشناسان بزرگترین دلیل این امر را در آن می دانند که موزه های دولتی توسط قوانین دست وپا گیر و کمبود بودجه محدود شده اند.
در حالیکه موزه ها در اکثر کشورهای جهان تا سالهای پیش توسط دولتها اداره می شدند اکنون بسیاری از آنها تحت مدیریت بخش خصوصی اداره می شوند که دستشان در استفاده از روش ها و متدهای جدید برای جلب مخاطب باز است.
روزنامه 'اکونومیک تایمز' در همین رابطه موزه تاریخ طبیعی لندن را مثال می زند که دارای یک بخش واقعیت مجازی است که بازدیدکنندگان باید از هدست هایی استفاده کنند تا یک منظره 360 درجه ای از زندگی دریایی ماقبل تاریخ را در اطراف خود تجربه کنند. ستون نویس این روزنامه اظهار تاسف می کند که 'ما در هند چنین موزه هایی نمی بینیم در حالیکه موزه تاریخ طبیعی لندن ما را به یک دنیای کاملا جدید می برد اما در هند موزه ها به همان روال قبلی اداره می شوند.'
در عین حال، پیشگامانی مانند شرکت هنر و فرهنگ گوگل در حال حاضر در حال کمک به حدود 50 موزه در هند برای تسهیل چرخه دیجیتال سازی این موزه ها هستند.
چالشهای دیگری هم بر سر موزه ها و نحوه مدیریت آنها در هند وجود دارد.
دولت هند هر چند کند و ناکافی اما به هر حال گام هایی در جهت بهبود و ارتقا موزه داری و معرفی مفاهیم و افق های جدید در عرصه انجام داده است به عنوان مثال آنگونه که پایگاه خبری 'مدیا آرت ایندیا' خبر داده است اراضی تیم مورتی، محل اقامت رسمی اولین نخست وزیر هند، جواهرلعل نهرو که در خود یک موزه و کتابخانه دارد بزودی صاحب دومین موزه خواهد شد. چنین موزه هایی برای 15 نخست وزیر دیگر هم ساخته خواهد شد. یکی از مقامات ارشد هند ابراز ناراحتی کرده است که این کار کل اراضی این مجتمع فرهنگی را از بین خوهد برد اما کارشناسان می گویند برای کشوری به عظمت و پیشینه هند ، حفظ و ترویج فرهنگ و هنر اهمیتی همانند حفظ آمادگی دفاعی و نظامی دارد.
شیوا پراساد خند، مدیر مرکز علوم نهرو و مدیر گالری ملی هنر مدرن در بمبئی در همین زمینه به گفت: از یک طرف موزه ها در هند مملو از آثاری است که حفظ شرایط موجود آنها در اولویت کامل است و از طرف دیگر همه کارشناسان به این باور رسیده اند که دیگر صرفا تکیه بر 'دانش متخصصان' ممکن است در تشخیص صحت و ارزش هنر بهترین نتیجه را در بر نداشته باشد.
مطالعات چند رشته ای که شامل همکاری بین هنر و علوم طبیعی می شوند به موزه داران، باستان شناسان و دانشمندان برای ایجاد همکاری بین موزه ها، باستان شناسی، تاریخ هنر و حفظ، بازسازی از یک سو و فیزیک، شیمی و زیست شناسی از سوی دیگر کمک میکند. پیشرفت های علمی هم به دقت تاریخ اشیاء و هم به و تجزیه و تحلیل ترکیب مواد آنها در سندیت اثر هنری کمک می کند. پروژه تحقیقاتی رامبراند هلند نمونه ای از رویکرد چند رشته ای است. موزه ها در سراسر جهان توسعه یافته با دانشمندان، شبکه ها و ابزارهای تکنولوژیکی برای ایجاد صحت هنر در ارتباط هستند.
اکثر متخصصان موزه در هند به ایده استفاده از ابزارهای تکنولوژیکی برای ایجاد اصالت هنری اعتقاد ندارند و احساس می کنند که کارشناسان به تنهایی می توانند این کار را انجام دهند. در حالی که دیگر دوران 'کارشناسان انسانی با ابزارهای تکنولوژیک' سر رسیده که هند نیز باید خود را با شرایط آن منطبق کند.
در راستای همین دیدگاه است که موزه 'شاهزاده ولز هند غربی' واقع در بمبئی با ترکیبی از مهارت های بومی و جدیدترین فن آوری های دیجیتالی به اهداف مختلف خود دست یافته است ، و به این ترتیب نه تنها به عنوان یک نمایشگاه آثار باستانی، بلکه به جایی برای تعامل میان گذشته و حال تبدیل شده است. سابیاساچی موخرجی مدیر این موزه گفت: ما در واقع تعادل بین تکنولوژی و تجربه های آلی را حفظ می کنیم. موزه شاهزاده ولز هند غربی روزانه حدود 2500 بازدیدکننده دارد.
تجشوی جین مدیر موسس ریریتی که وظیفه احیای موزه ها را دارند در یک گفتگوی تلویزیونی گفت: با توجه به این که بیش از 33 درصد موزه های کشور دولتی هستند، دولت ها باید ظرفیت خود را بسازند.
اما به نظر می رسد هند نیز مانند بسیاری از کشورهای دارای میراث فرهنگی غنی و کهن که متاسفانه در حال حاضر از توسعه نیافتگی رنج می برند تا تحقق اهداف اولیه در مدرنیزه کردن علم موزه داری راه زیادی در پیش دارد. درست همانطور که گزارش سال 2017 یونسکو نشان داد که برترین موزه های کشور همچنان از کمبود وحشتناک وسایل نگهداری مثل نورپردازی و علائم راهنما رنج میبرند، و این نتیجه دهه ها غفلت است.