تحرکات سیاسی گروههای عراقی دراربیل پایانی برناسیونالیسم کردی

گروه بین الملل: مدتی است که اربیل و بغداد توانسته اند در مسیرهای مشترکی حرکت کنند و می کوشند که روابط خود را با همدیگر حسنه کنند.

به گزارش بولتن نیوز، بعد از برگزاری همه پرسی شکست خورده اقلیم کردستان عراق و مواضع تند بغداد و نخست وزیر عراق یعنی حیدرعبادی حالا دو طرف در سایه روابط سیاسی و آینده نگری در تلاش برای بازسازی همه پلهای خرابی هستند که در دوره همه پرسی خراب شد. حتی پلهای فیزیکی که ارتباط شهروندان دو شهر به همدیگر وصل می کرد فروریخت و اعتماد دو طرف تماما ویران شد. اعتمادی که حالا می رود رفته رفته رنگ و بوی دیگری به خود بگیرد.

در حقیقت می توان همه پرسی اقلیم کردستان عراق را نقطه اوج ناسیونالیسم خشک و بی روحی دانست که جز خود چیز دیگری را قبول نمی کرد. ناسیونالیسم دوران همه پرسی در اقلیم کردستان عراق ناسیونالیسمی بود که براساس عناصر نژادی و قومی پایه ریزی شده بود.ناسیونالیسم کردی در آن روز همان رنگ و بوی ناسیونالیسم تند عربی را در دوره های قبلی به خود گرفته بود. آنها می خواستند پلهای ارتباطی را در این راستا با همدیگر قطع کنند اما واقعیت سیاسی جهان امروز و منطقه رهبران کرد عراقی را به این نتیجه رساند که راه و ابزار تحقق خواسته های کردی تاکید صرف بر ناسیونالیسم خشک و بی روح و نپذیرفتن دیگران نیست.

آنها پذیرفتند که قانون اساسی را مبنای فعالیت سیاسی در دوره جدید قرار دهند در حقیقت آنها پذیرفتند که راه حل مشکلات کردها در عراق بریدن پلهای ارتباطی نیست بلکه ایجاد راههای ارتباطی دیگر با همه بخش های عراق و تاکید بر خواسته های مردم کرد است. از این روست می بینیم امروزه اربیل مرکزی برای حضور و تجمع هیاتهای سیاسی عراقی شده است تا در سایه رقابتها و رفاقتهای سیاسی بتوانند به مکانیزمی برای حل مشکلات دست یابند.

امروز اقلیم کردستان عراق در همین روزهای عید قربان فهمید که اگر حضور سایر عراقیها در این منطقه نباشد عملا گردشگری و درآمد زایی در منطقه کردستان عراق معنایی ندارد و نمی تواند بر روی پای خود بایستد. آنها از این رو مرزها را بار دیگر علیرغم خواسته های قلبی خود بازکردند ولی واقعیت این است که همین امر رونق اقتصادی را به منطقه بازگردانده است. فارغ از اینکه کردها در دوره جدید سیاسی عراق با چه گروه و چه ائتلافی همراهی خواهند کرد اما آنها امروز بخشی مهم از تاریخ معاصر سیاسی عراق هستند و می توانند در سیاستهای کلان عراق تعیین کننده باشند .

اگرچه در این خصوص باید ملاحظاتی را اضافه کرد.ملاحظاتی چون پراکندگی گروههای کرد عراقی و اینکه سران احزاب کردی در عراق جدید آیا به آن میزان که در پی کسب پست های سیاسی هستند به همان میزان توسعه اقتصادی و سیاسی اقلیم کردستان عراق را مدنظر دارند.برخی از سیاسیون کرد عراقی در توجیه وضعیت کنونی اقلیم می کوشند سایر بخش های عراق را به عنوان مثال ذکر کنند و بگویند که آنها در این زمینه بهتر از سایر بخش های عراق هستند ولی واقعیت این است که این توجیه تنها راه را برای عدم توسعه نیافتگی بیشتر این منطقه هموار می سازد.

بازکردن پلهای سیاسی به روی سایر گروههای عراقی اگرچه نشانه ای مهم بر نقش آفرینی کردها در صحنه سیاسی عراق است اما باید این نکته را مدنظر داشت که مردم اقلیم کردستان عراق سالهاست از حاکمیت کنونی گله مند بوده و خواهان تغییرات زیربنایی در این منطقه هستند.

بازگشایی پلهای ارتباطی برای حل مشکلات اربیل و بغداد گامی مهم در راستای پایان دادن به حاکمیت ناسیونالیسم خشک و بی روح می باشد اما نحوه هزینه کرد دستاوردهای سیاسی توسط اقلیم در میان مردم منطقه ارتباط مستقیم به خواست رهبران کرد عراقی دارد که آنها را در مقابل مردم این منطقه مسئول تر از همیشه می کند.