کد خبر: ۵۶۰۴۹۰
تاریخ انتشار:
نقدی بر فیلم تنگه ابوقریب

جلوه های ویژه قوی که داستان ضعیفی دارد

تنگه ابوقریب. بهترین فیلم جشنواره فجر 96. فیلمی در ژانر دفاع مقدس که روایت گر واقعیتی ست از آخرین روزهای تجاوز هشت ساله رژیم بعثی...

گروه فرهنگ و هنر: تنگه ابوقریب. بهترین فیلم جشنواره فجر 96. فیلمی در ژانر دفاع مقدس که روایت گر واقعیتی ست از آخرین روزهای تجاوز هشت ساله رژیم بعثی.

جلوه های ویژه قوی که داستان ضعیفی دارد

به گزارش بولتن نیوز، تنگه ابوقریب را اگر بخواهیم در یک جمله تعریف کنیم باید بگوییم این فیلم مثل گل زیبایی ست که خارهای بزرگی هم دارد. تنگه ابوقریب از نقاط مثبتی برخوردار است که جای تشکر دارد اما نقایص مهمی دارد تا جایی که بیننده بعد از دیدن فیلم از خودش می پرسد چرا این فیلم باید جایزه بهترین فیلم را بگیرد؟

اول برویم سراغ نقاط مثبت فیلم. باید گفت بازیگری امیر جدیدی و جواد عزتی، از بهترین ویژگی های این فیلم است. بازی های باورپذیر، یک دست و بدون ابتلا به کلیشه های رایج حتما در خاطر تماشاگران باقی می ماند. دیگر نقطه مثبت فیلم را باید در طراحی صحنه و گریم فیلم دانست. مواردی که عموما در فیلم های دفاع مقدسی محل بحث و جدال بوده زیرا عموما با واقعیت جنگ در تضاد بودند. اما در تنگه ابوقریب، شما دقیقا با فضای جنگ آشنا می شوید.

فیلم برداری و جلوه های ویژه این فیلم هم که دیگر جای اما و اگر ندارد. مواردی که با استفاده از تکنولوژی های روز توانسته باکیفیت ترین صحنه ها را خلق کند. البته همین جا باید به یک نکته اشاره کرد و آن اینکه تصاویری که می بینید با آنچیزی که در موردش تبلیغ شده تفاوت دارد و نمی توان ادعا کرد تنگه ابوقریب بهترین فیلم تاریخ ایران در حوزه جلوه های ویژه و فیلم برداری است.

حالا که پای انتقاد به متن باز شد، خوب است وارد نقاط منفی کار هم بشویم. قبل از شرح این نقاط، باید یک نکته مهم به سازندگان فیلم های دفاع مقدسی گفت و آن اینکه ساخت فیلم در این ژانر تنها منحصر به خلق تصاویر منحصربفرد کشت و کشتار و انفجار نیست. فیلم های دفاع مقدسی از آنجا که در ذیل مقوله فیلم و سینما تعریف می شوند، خواسته یا ناخواسته، به قصه نیاز دارند و باید مخاطب را از لحاظ دراماتیک با خود همراه کنند. اتفاقی که در تنگه ابوقریب رخ نمی دهد.

اگر متن اول فیلم و آخر فیلم را از آن حذف کنیم، بیننده اصلا متوجه اهمیت داستان نمی شود. در حالی که اصلی ترین نقطه عطف فیلم، حساسیت زمانی و استراتژیک این دفاع بود. تماشاگر تنگه ابوقریب در صحنه های فیلم این اهمیت را در نمی یابد و این اتفاق می تواند در هر جنگ دیگری رخ دهد، چه اینکه رخ داده. فقط امیدواریم سازندگان آن انتظار نداشته باشند با دو خط توضیح اول و آخر فیلم بیننده از نظر دراماتیک با آن همراه شود. چون در سینما، این وظیفه با صحنه هاست، نه متن قبل از فیلم. اگر بنابر آن متن بود که می رفتیم کتاب می خواندیم.

جلوه های ویژه قوی که داستان ضعیفی دارد

وقتی فیلم شخصیت اول ندارد، قصه، شخصیت اول می شود. در تنگه ابوقریب، قصه سر و ته ندارد. پس شما هیچ نقطه اتکایی در فیلم نداری و این باعث می شود به هیچ وجه با آن ارتباط برقرار نکنی. از طرف دیگر، تغییر اتفاقات خصوصا در نیمه دوم فیلم اصلا روان و منطقی پیش نمی رود. معلوم نیست چگونه در حالی که فیلم دارد شهید شدن بچه های ما را نشان می دهد، یکهو شاهد عقب نشینی عراقی ها هستیم. و این باگ، یک سوال و ابهام بزرگ در ذهن مخاطب ایجاد میکند.

روی هم رفته به نظر می رسد باز هم ما داریم از فیلمنامه ضعیف ضربه می خوریم. و افسوس بابت این همه مسائل فنی بالا که بخاطر فیلمنامه پایین، اثرگذاری مدنظر را نخواهد داشت. گویی این فیلم یکد انتخاب بودن هدف و اتفاقی از چند صحنه جنگی است که تنها با متن اول و آخر فیلم میفهمی که این صحنه ها به ماجرای تنگه ابوقریب ربط دارد.

علی ایحال امیدواریم سازندگن فیلم های دفاع مقدسی با توجه به هزینه ای که بابت فیلم شان می شود و از آن مهمتر، بابت نیازی که جامعه امروز ما به تکثیر فرهنگ مقاومت و شهادت دارد، در زمینه دراماتیک فیلم توجه بیشتری داشته باشند. و چه خوب است نهادهایی مانند اوج که چنین آثاری را تولید می کند از مشاوران هنری قوی تری بهره ببرد.

انتهای پیام /#

منبع: بولتن نیوز

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین