سيستم جديد حضور اساتيد در انجمنهاي علمي استفاده از پيک وچاپارهايي است که هماهنگ کنندگان برنامه ها مي بايست روانه کنند تا سخنران مورد نظر بدون وقفه و لحظه اي درنگ و حتي بدون اطلاع از صحبت هاي پيشين و اتفاقات افتاده در مراسم پشت تريبون برود و شروع به سخنراني کند... مراسم ديروز به همين منوال و همانند ديگر نشست هاي علمي که اين روزها باب شده برگزار شد. به طوري که مسئولان برگزاري جلسه که خود از اداره و اجرا کنندگان همايش بودند به منظور حضور يافتن اساتيد سخنران به پيک و چاپار و ... متوسل مي شدند تا در ساعت اعلام شده سخنرانان موردنظر حضور يابد.
به گزارش خبرنگار سرويس دانشگاه برنا، انجمن علمي علوم سياسي دانشگاه تهران ديروز (دوشنبه) با همکاري بسيج دانشجويي دانشکده حقوق و علوم سياسي با هدف نقد و باز تعريف توسعه همايش علمي "آن سوي توسعه " را با حضور سخنرانان حسين کچوييان، احمد راهدار، عليرضا پيروزمند، حسن سبحاني و سيد عباس نبوي برگزار کرد.
آنچه در اين همايش جالب به نظر مي رسيد عدم استقبال دانشجويان و حتي اساتيد سخنران از اين همايش بود. به طوري که در سالني با ظرفيت حداقل 200 نفر مي توان به جرات گفت تنها 15 الي 20 دانشجو حضور داشتند و آن هم دانشجوياني که در راهروي دانشکده منتظر همکلاسي و يا شروع کلاس ها بودند و به قول خودشان براي گذشت زمان به سالن همايش پناه آورده و برخي نيز در حال چرت زدن بودند.
اطلاع رساني ظرف پنج دقيقه!
بسياري از دانشجويان هم پيش از آغاز برنامه اظهار داشتند که از اجراي چنين همايشي خبر نداشته اند. چرا که پوسترهاي برنامه تنها پنج دقيقه پيش از آغاز مراسم توسط مسئول بسيج دانشجويي دانشکده حقوق و علوم سياسي نصب شد.
شايد يکي از دلائل عدم اطلاع دانشجويان از همايش مذکور تاخير در اعلام برنامه بود که البته اين موضوعي تکراري است و چندان براي دانشجويان جاي تعجب ندارد.
برنامه با تلاوت کلام الله مجيد در سالني پر از صندليهاي خالي از دانشجويان با اجراي مسئول بسيج دانشجويي دانشکده حقوق و علوم سياسي آغاز شد.
در اين مراسم ابتدا دکتر حسين کچوييان با موضوع توسعه، لفظ مشترک يا حقيقت ايدوئولوژيک به عنوان اولين سخنران صحبت هاي خود را آغاز کرد.
وي گفت: در جهاني كه توسعه هميشه تقدير ميشده و مانند يك بت در عمل و رفتار در سطح اجتماعي و فردي پرستيده ميشده است، سخن از آن سوي توسعه نيازمند شهامت عملي و واقعيتهاي نظري است و خوشبختانه در كشور ما قابليتهاي آن مهيا ميشود.
ما هنوز درگير مغالطات هستيم
عضو شوراي عالي انقلاب فرهنگي با تاكيد بر اهميت شهرت و دشواري جدايي از آن در زندگي مدرن گفت: در جهان انساني، فكر و انديشه و عمل سياسي از آن جايي كه مشهور است پذيرفته ميشود. جدا شدن از مشهورات كار سختي است و لازمه زندگي معمول است و مشهورات جزئي از زندگياند. آن سوي توسعه جايي در تفكر نظري جهان دارد.
كچوييان افزود: ما از سر مغالطات و ابهامات لفظي، تاريخ مصيبتباري را از سر گذرانيدهايم. در بدو ورود تجدد به كشور ما سياستهاي نادرستي گرفته شد، بهطوري كه از اشتراك معاني در لفظي مانند آزادي يا حريت استفاده كردند تا طرحهاي خود را پيش ببرند. هم به لحاظ نظري و هم به لحاظ اخلاقي كار درستي نبود. اين مفاهيم از سوي منورالفكرها مطرح شد و در برداشتي كه آنها ارائه كردند، اشتراكات معاني و مفاهيم در نظر گرفته شد، صرفنظر از تفاوتهاي بنياديني كه وجود داشت.
عضو شوراي عالي انقلاب فرهنگي در ادامه تاكيد كرد: ما هنوز هم درگير مغالطات هستيم، شايد ابهامات لفظي را برطرف كنيم تا بتوانيم تصميمگيري درست كنيم. فيلسوفان زباني و تحليلي معتقدند كار مهم و اساسي فلسفه حل اين مغالطات است و خيلي از مشكلات ما در تفهيم و تفاهم بالاخص در عرصه عمومي و خصوصا عرصه نظري ناشي از اين ابهامات نظري است.
به گزارش برنا، كچوييان افزود: ابهامي كه بر سر توسعه، گريبان ما را گرفته است و لازم است كه آن را روشن كنيم، تقصير آن آگاهانه يا ناآگاهانه به متجددين برميگردد. تجدد در متن خود و همچنين به ما به شكل صحيحي عرضه نشد. تجدد در قالبهايي مطرح شد كه زمينههاي ابهام را فراهم كرد.
رييس گروه جامعهشناسي دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه تهران در ادامه با اشاره به تصوير نادرست ارائه شده از سوي متجددين از توسعه گفت: در حالي كه بحث اصلي اين است كه تجدد به واقع به شكل يك دين ارائه شده و هنوز هم هست و همه حاشيههاي آن از اين امر تبعيت ميكند. تجدد در بدو امر خود را در ذيل علم و عقلانيت معرفي ميكند.
وي افزود: جهان اسلام در قرن ده و يازده ميلادي دستاوردهايي را عرضه كرد و غرب بناي تمدن خود را بر آن گذاشت و تحرك خود را در مسير آن آغاز كرد اما كليت مساله را نگرفت زيرا نقل و انتقال تمدني در قالب تعامل دو دين عرضه شد. مسيحيت بالاخص كليسا در متن يك تفكر ديني قرار دارد.
كچوييان در تشريح تفاوت تجدد در جهان اسلام و غرب اظهار كرد: مسيحيت ميدانست كه آنچه جهان اسلام عرضه كرده در بطن تفكر ديني قرار دارد پس با گرفتن دستاوردها اقدام كرد اما گرفتن مباني آن يعني ديانت اسلام يا الحاق به تمدن خود را نگرفت؛ البته تا حدودي در مدت كوتاهي دچار شرقزدگي شد؛ مثل توجه به هنر و معماري و حتي زبان عربي اما چون كليسا از آن حفاظت كرد، منشاء اين شد كه تا همين دورههاي اخير تقابل با جهان اسلام را به شكل كاريكاتورهاي توهينآميز ارائه كرد.
چاپارها و سخنراناني که فرصت حضور نداشتند
بعد از سخنراني استاد کچوييان که نيم ساعت نيز از زمان اعلام شده بيشتر به طول انجاميد، مسئول بسيج دانشکده حقوق از سخنران بعدي دعوت کرد که براي سخنراني در جايگاه قرار گيرد، اما آنچه که قابل توجه بود اين که سخنرانان در سالن حضور نداشتند و هر سخنران در زماني که براي وي تعيين شده بود در سالن قرار مي گرفت.
سيستم جديد حضور اساتيد در انجمن هاي علمي استفاده از پيک وچاپارهايي است که هماهنگ کنندگان برنامه ها مي بايست روانه کنند تا سخنران مورد نظر بدون وقفه و لحظه اي درنگ و حتي بدون اطلاع از صحبت هاي پيشين و اتفاقات افتاده در مراسم پشت تريبون برود و شروع به سخنراني کند. با پايان سخنراني هم اين فرد فرصتي براي حضور در مراسم ندارد و فورا جلسه را ترک مي کند.
مراسم ديروز نيز به همين منوال و همانند ديگر نشست هاي علمي که اين روزها باب شده برگزار شد. به طوري که مسئولان برگزاري جلسه که خود از اداره و اجرا کنندگان همايش بودند به منظور حضور يافتن اساتيد سخنران به پيک و چاپار و ... متوسل مي شدند تا در ساعت اعلام شده سخنرانان موردنظر حضور يابد.
حجتالاسلام والمسلمين پيروزمند سخنران بعدي بود که در همايش «آن سوي توسعه» البته با همين روش فوق حضور يافت و درباره نسبت دين و توسعه گفت: در ابتدا بايد بفهميم كه مفهوم توسعه چيست؟ مفهوم توسعه تعالي همه جانبه و پايدار است كه فرد در جامعه در بستر آن ميتواند كمال بيشتري پيدا كند و بهتر و بيشتر و سريعتر بندگي خدا را انجام دهد.
وي در ادامه افزود: نسبت دين و علم در مقطع انقلاب فرهنگي كه شاهد تعطيلي دانشگاهها بوديم مطرح شد و مشابه مباحثي كه اين روزها مطرح ميشود در آن زمان نيز به وجود آمد. اينكه آيا ما اقتصاد اسلامي داريم يا مديريت اسلامي و آيا علوم انساني اسلامي چه معنايي ميتواند داشته باشد، در آن زمان جبههي انقلابيون معتقد بود كه بايد مبتني بر فرهنگ اسلام در علوم انساني دستاوردهاي جديدي داشته باشيم و در اين زمينه حركتهاي مشتركي هم انجام شد اما دامنه بحث به اينجا محدود نشد و اين سوال به عنوان يك سوال مهم مطرح شد كه آيا اصطلاح علوم ديني را بايد به علوم انساني محدود كنيم يا فراتر از علوم انساني هم اين اصطلاح قابل استعمال است؟ اگر اين چالش را حل شدني بدانيم بايد تا حل ماجرا پيش برويم. حداقل به عنوان يك احتمال بايد اين را منظور داشته باشيم كه ممكن است در يك اصطلاح فراگيرتري بتوان چنين تصوري كرد كه مجموع دانش بشري تحت تاثير گرايش اسلامي باشد حداقل در علوم انساني اين مساله راحتتر قابل گفتوگوست.
توسعه بدون مفاهيم اسلام معنا ندارد
به گزارش خبرنگار برنا، پيروزمند همچنين افزود: توسعه، توجه به تحقق محيطي دارد كه در آن دغدغه اسلاميت و كارآمدي همزمان مورد توجه قرار گيرد؛ البته اين معني رايج توسعه نيست حتي انديشمندان داخلي كه دلسوزانه بحث توسعه را مطرح ميكنند حداقل ميگويند توسعه با آموزههاي اسلام مخالفتي ندارد اما بايد دانست به عنوان يك نياز ضروري براي بقاي انقلاب و نه فقط براي ادامه حيات در عصر جهانيسازي نميشود توسعهاي را دنبال كرد كه در آن ركن اسلاميت و كارآمدي بهطور همزمان مورد توجه قرار نگيرد. اين هم كه بخواهيم به بهانه دفاع از اسلام بگوييم كه آموزههاي اسلام بايد حفظ شود ولو اينكه فقر و نارسايي در كشور ايجاد شود يا در موازنه با دنياي بيرون شكست بخوريم درست نيست.
به گزارش برنا، انجمن هاي علمي با هدف ظهور استعدادها، خلاقيت ها و نهادينه ساختن فعاليتهاي فوق برنامه علمي، مطالعاتي و تحقيقاتي، افزايش سطح مشاركت و رقابت سالم دانشجويان در فعاليتهاي علمي پژوهشي، شناسايي دانشجويان مبتكر و پژوهشگر به منظور تقويت و بهره گيري از آنان براي ارتقاي فعاليتهاي علمي پژوهشي دانشگاه، تقويت پيوندهاي دانشگاه ونهادهاي مختلف اجتماعي ، اجرايي وعلمي با بهره گيري از توان دانشجويان و پرورش توانايي انجام فعاليتهاي گروهي در دانشجويان و كسب تجربه هاي اجرايي وكارآفريني توسط آنها شکل گرفته است.
با توجه به گسترش انجمن هاي علمي در دانشگاهها و علاقه دانشجويان براي شرکت در اين انجمن ها ضروري به نظر مي رسد که اعضاي اصلي اين انجمن ها که مسئول برگزاري همايش هاي مرتبط با فعاليت انجمن هستند ، ابتدا يک ارزيابي ازعلاقه دانشجويان و موضوعاتي که قصد برگزاري همايش آن را دارند کرده و سپس اقدام به برگزاري همايش کنند تا با استقبال دانشجويان هم تلاش و زحمت اعضاي برگزار کننده به هدر نرود و هم اينکه دانشجويان بهره اي از اين انجمن ها کسب کنند. نه اينکه همايشي برگزار شود و دانشجويان غير مرتبط با آن رشته صرفا براي وقت کشي در آن همايش حضور يابند که اين خود لطمات علمي و در نهايت اقتصادي ، اجتماعي و ... را در بر خواهد داشت.