در مورد مسئلهٔ این روزهای آب در ‎خوزستان

محمدرضا جعفری: انتقال آب به عراق به فرض صحت، نمی‌تواند حجم زیاد و قابل‌اعتنایی داشته باشد عمدتاً به دلیل نبود زیرساخت‌های انتقال مانند خط لوله و ایستگاه پمپاژ. انتقال با تانکر و کشتی هم در صورت وقوع در سطح استان، ‏در مرز شلمچه با تانکر و در بندرهای اروندکنار و چوئبده با کشتی، می‌بایست قابل‌مشاهده باشد که تاکنون شهروندان این مناطق چیزی اعلام نکرده‌اند. فرضمان بر ناچیز بودن یا عدم قطعیت در زمان حال است. پیگیری این مسئله من‌باب شفاف‌سازی و صحت‌سنجی مدیران استانی و ملی امری است مثبت.

ریشه‌های مسئلهٔ آب در خوزستان به چند عامل مهم برمی‌گردد: سدسازی، انتقال آب، گسترش کشاورزی، توسعهٔ نیشکر، فرسودگی شبکه‌های آب‌رسانی، ورود پساب نیشکر و کشاورزی، تخلیه فاضلاب شهری و کاهش بارندگی‌ها.

در مورد سدهای ساخته‌شده و طرح‌های انتقال آب قبلی، فعلاً نمی‌شود کاری کرد؛ اما سدهای در حال ساخت بختیاری، خرسان و کوهرنگ سه بر سرشاخه‌های کارون و طرح‌های ‎انتقال آب کوهرنگ سه و خرسان هرچه زودتر باید متوقف شود.

کشاورزی در خوزستان بازده بسیار پایینی دارد. برای جبران کاهش آورد آب و تأمین حق آب‌های طبیعی، راهی جز افزایش دو تا سه‌برابری این بازده وجود ندارد. سطح زیر کشت نیشکر و کشت‌های فصلی باید کاهش یابد و در کنار آن صنایع پاک و غیر آلاینده و کم آب‌بر جایگزین اشتغال ازدست‌رفته شود.

‏تأمین معیشت اولویت اصلی است. بار کاهش بارندگی‌ها و سوء مدیریت‌ها و بارگذاری‌های غیرضروری را مردم و کشاورزان و شاغلان نیشکر نباید بدهند. این مستلزم ارائه یک بستهٔ مدیریتی جامع و درازمدت و شفاف در فضایی غیر رانتی است.

‏نگاه توسعه‌ای آمرانه و عوامانه باید جای خود را به مدیریت دموکراتیک و مشارکت همگانی بر مبنای ارتقای کیفیت زیست، ‎عدالت اجتماعی، حفظ سرزمین و رعایت حقوق آیندگان دهد. اعتمادسازی و تغییر الگوی مصرف در چنین فرآیندی قابل‌دسترسی است.

انتهای پیام/#