وقتی تأمل کارشناسی قربانی هیاهوی رسانه‌ای می‌شود

گروه سیاسی: بعد از توافق وین در سال ٩٤ و قبل از آغاز سیر مراحل داخلی بررسی برجام و حتی قبل از آن‌که فرصت عیار سنجی بسته وین در سال ٩٤ رخ دهد، روزنامه‌ها پر شدند از تیترهای درشت و به‌شدت غلوآمیز كه ارتباط چندانی به آنچه بر سر آن توافق شده بود نداشت. تیترهای بزرگی كه هنوز در خاطر مردم هست. مثل:« اینك بدون تحریم»

 به گزارش بولتن نیوز، درحالی‌که هر كس برجام را می‌خواند متوجه می‌شد كه با یك بسته‌بندی مجدد تحریم‌ها با تخفیفاتی در تحریم‌های غیرمالی مواجه هستیم نه مثلاً «صبح بدون تحریم» امری كه بعدها مقامات محترم وزارت خارجه به‌درستی از آن به عنوان افزایش غیرعادی توقعات از برجام یادکردند.

این جو رسانه‌ای عجیب و بی‌ارتباط به واقعیت همچنین هر نوع نقد برجام را عملاً ناممكن است. به‌نحوی‌که هر ناقدی خودکار موافق یا كاسب تحریم خوانده می‌شد. این نوع تقدس انگاری و آفتاب تابان دانستن برجام باعث شد عملاً نقدهای واقعی و غیرسیاسی و راهكارهای مؤثر بر پوشاندن حفره‌های برجام شنیده نشود و از ظرفیت‌های ارزشمندی كه برجام می‌توانست برای ایران به ارمغان آورد اصلاً استفاده بایسته رخ ندهد.

صحبت از عرضه یك بسته برجام اروپایی در همین چند روز است. چنان‌که مخاطب ارجمند مطلع است نگاه نگارنده بِه اروپا اساساً ایجابی است و نه سلبی (چنان‌که اصول پیشنهاد‌های حقیر و همكارانم دربسته REAL DEAL تقدیم شد)؛ اما تصور این‌که بسته‌هایی با كلمات مشترك نتایج یكسانی می‌آفرینند طبعاً غلط است. تا زمانی كه جزییات بسته طرف اروپایی مشخص نشود نفیاً یا اثباتاً شادی كردن یا اندوه افزودن طبعاً منطقی نیست.

جزییاتی مثل تضمین خرید یک‌میلیون بشكه نفت یا سرمایه‌گذاری ١٠ میلیاردی بسته به جزئیات به همان اندازه كه می‌تواند خوب باشد می‌تواند بد هم باشد. امید كه این بار هیاهو مانع از كارشناسی و رفع نواقص نشود. امید كه این بار كمی «صبر» كنیم.

انتهای پیام/#