ستون پنجمی ها در جنگ تحمیلی اقتصادی

گروه سیاسی - آتش جنگ اقتصاد ایران و غرب هر روز شعله ورتر می شود. آنچه از اردوگاه دشمن قابل مشاهده است این است که ساز و کار جنگی منسجمی برای به زانو درآوردن ایران تدارک دیده شده و جبهه های مختلف در مقابل مردم ایران گسترده شده است: وزارت خزانه داری با ابزار تحریم اقتصادی، دستگاه تبلیغاتی با ابزار بنگاه های رسانه ای، دستگاه های اطلاعاتی با انواع ابزارهای جاسوسی و ستون پنجم.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از قدس، در ایــن میان، تحلیلی از وضع جبهه خــودی می تواند نقاط ضعف و قوت ما را مشخص نماید.

1) با همه هشدارها و تأکید ها، به نظر می رسد مسئله اصلی دولت نه اقتصاد بلکه فرهنگ باشد. این موضوع را از شعارهای انتخاباتی سال گذشته رئیس جمهور و همچنین اقدام های عملیاتی نظیر باز کردن در های ورزشگاه ها به روی زنان و لو به بهانه تماشای مسابقات جام جهانی می توان فهمید.

این در حالی اســت که در عرصه اقتصادی اقداماتی به جدیت فوق در راســتای شعارهای اقتصادی رئیس دولت ندیده ایم. فراتر از این مسئله جز در یکی دو ماه اخیــر - آن هم در حد بیان- باوری جدی نســبت به «جنگ اقتصادی» در نگاه دولتمردان وجود نداشته است.

2) همیشــه و در همــه جای دنیا، شــرایط جنگی نیازمند اخــذ تدابیر ویژه - ولو موقت- اســت. این در حالی اســت که تقریباً هیچ گونه «تدبیر ویژه ای» از ســوی دولت و مجلس برای شرایط فعلی اتخاذ نشده و توصیه های عقبه فکری جریان حاکم بر اقتصاد کشــور نیز همان توصیه های نخ نما شده ای است که در هنگام صلح توسط یک اقتصاد سکولار دنبال می شود.

3) زمزمه های این جنگ اقتصادی- به طور جدی- از ســال 86 توســط رهبر انقلاب گوشزد شده است. در این میان جریان علمی و فکری اقتصادی کشور که وظیفه تصمیم سازی برای مسئولان را دارد، کمتر تولیدی درخصوص شیوه جنگ اقتصادی داشته است. این مسئله زمانی بیشتر جلب توجه می کند که شاهد کمتر اثر علمی در خصوص شــیوه مبارزه با تحریم ها هستیم اما آثار علمی متعددی در خصوص شیوه و هوش تحریم کردن توسط جبهه مقابل تدوین شده است.

4) برای موفقیت در جنگ اقتصادی هم نیازمند ایجاد نهادهای متناسب هستیم و هم نیازمند اتخاذ سیاســت های مناســب، منظور از سیاست های مناسب که مشخص است، اما نهادهای متناسب، نهادهایی است که اول با شرایط اقتصادی کشور هماهنگی داشته باشد و دوم بتواند ظرفیت های ملی اقتصاد را علیه دشمن بســیج کند. به عنوان مثال در ابتدای انقلاب علاوه بر راهبردهای جنگی، ایجاد نهادی مانند سپاه پاسداران و بسیج مردمی مستضعفان کمک شایانی در پیش بردن امور جنگ تحمیلی داشت. بنابراین جای خالی چنین نهادهایی در جنگ اقتصادی بشدت احساس می شود.

5) همان گونه که در جنگ نظامی، همه بار جنگ را دولت بر دوش نمی کشید، در جنگ اقتصادی هم نمی توان انتظار داشت دولت به تنهایی مقاومت کند. همه ارکان نظام اعم از مجلس و قوه قضائیه و سایر دستگاه های عمومی غیردولتی باید به کمک دولت بیایند.

اگــر در دوران دفــاع مقدس مدیریت جنــگ فراتر از نهــاد دولت صورت می پذیرفت به نظر می رســد در جنگ اقتصادی؛ دولــت می تواند مدیریت جنگ را بر عهده گیرد و هنوز شرایط بدان جا نرسیده که بخواهیم مدیریت را بــر عهده نهادی فراتــر از دولت واگذار نماییم. به نظر می رســد در حال حاضر، هیچ کدام از دســتگاه های موجود غیردولتی نیز به مقتضیات شرایط جنگی عمل نمی کننــد. به عنوان مثال وقتی بســیج در اردوهای جهادی می توانــد ظرفیت هــای مردمی را در عرصه آبادانی فعــال نماید چرا از این ظرفیت ها در عرصه مقابله با تدابیر دشمن استفاده نمی کند؟

6)به نظر می رســد با وجود کمبودها و کاستی ها، مردم- حتی در شرایط نبود نهادهای مناسب- بهترین عملکرد را در جنگ اقتصادی داشته اند. مردم در عین اینکه طبق سیاست های اعلامی از جمله حمایت از کالای داخلی عمل نموده اند، اعتراض های خود را هم اعلام می کنند تا مبادا مسئولان، جنگ تحمیلی اقتصادی را فراموش کنند و موشک های تحریم، فاتحه اقتصاد کشور را بخواند. در این میان اگر عده ای ستون پنجمی سعی دارند اعتراض های بحق مردمی را منحرف نمایند، دستگاه های اطلاعاتی باید هوشیارتر عمل نمایند.