شریعتی و میراثی که رنگ کهنگی نمی گیرد

به گزارش بولتن نیوز: به او لقب «معلم انقلاب» داده اند؛ معلمی که چگونه اندیشیدن را به انسان آموخت و نه چگونگی اندیشه ها را؛ معلمی که چون شمع سوخت، تا بسازد.
علی شریعتی را نمی توان تعریف کرد. روشنفکری دینی که در مقابل اسلام متحجرانه، از اسلام مترقی سخن گفت؛ در مقابل مارکسیست های مادی گرا ایستاد و از معنویت گفت؛ در مقابل لیبرال های آزادی خواه ایستاد و از دینی سخن گفت که آزادی را یک اصل می داند.
شریعتی، میراثی فکری و گنجینه ای از اندیشه های ناب بر جای گذاشت که نه تنها ذهن های تشنه عصر خود را سیراب کرد، که امروز نیز پس از گذشت چهل سال، هنوز بوی تازگی و طراوت می دهند.
او که در عصر خودش، میان نفرین ها و آفرین ها زیست، امروز نیز به تعبیر رهبر معظم انقلاب «برخلاف آنچه که همگان تصور می کنند یک چهره همچنان مظلوم است»؛ چراکه طرفدارانش از او بتی ساخته اند که تنها به کار پرستش می آید و مخالفانش نیز چشم بر همه عظمت روح او بسته و بی رحمانه ناسزا می گویند.
رهبر معظم انقلاب می فرماید «در کنار آنچه که ما اشتباهات شریعتی می توانیم نام گذاریم، چهره شریعتی از برجستگی ها و زیبایی ها هم برخوردار بود. ظلم است اگر به خاطر اشتباهات او، برجستگی های او را نبینیم».
شریعتی از تأثیرگذارین چهره های تاریخ انقلاب است و هیچ کس نمی تواند این «معلم انقلاب» را نادیده بگیرد؛ به گونه ای که امروز، پس از گذشت چهار دهه، همچنان برای مارکسیست ها، روشنفکران لیبرال، روشنفکران دینی و مردم مطرح است.
آنچه امروز اهمیت دارد، این است که با میراث شریعتی چگونه برخورد کنیم؟ چشم فرو بندیم و خود را از همه اندیشه های ناب این متفکر انقلابی محروم کنیم؟ یا تقدیس کرده و بر لب طاقچه بگذاریم؟ یا نه، از میراثی که به جای مانده، برای ترقی جامعه اسلامی استفاده کنیم.

منبه:ایکنا