به گزارش بولتن نیوز، برندهای ایرانی، به نوبت در صف قرار گرفتهاند تا دیگر به جز خاطرهای از آنها به یادگار نمانده باشد.
مرگ زودرس برندها، محصول نوعی سبک زندگی است، محصول نگاه کوتاهمدت که در ناخودآگاه جمعی همه ما وجود دارد و مانع از برنامهریزی بلندمدت میشود.
مردم ما، عادت دارند، به اینکه هر روز تکانهای را در زندگی انتظار بکشند، عادت دارند. به تغییر در هر بعدی از زندگی، تغییر لحظهای قیمت دلار و سکه، تغییر در قوانین و مقررات و همین است که کمتر کالایی عمری بلندمدت دارد. حتی میانگین عمر مفید ساختمان در ایران ۳۰ سال است، ۷۰ سال کمتر از میانگین جهانی.
در ناخودآگاه جمعی ما، چیزی بهعنوان «حق مالکیت» تعریف نشده، درطول تاریخ مردم همیشه رعایای سلطان بودهاند و اختیار جان و مالشان در دست پادشاه، یک لحظه خشم شاهنشاه، دودمانی را به باد میداده است و مالک ایرانی حقی بر مالکیت خود و امنیتی برای عایدات خود متصور نبوده و اطمینانی برای انتقال ثروتش به وارثانش نداشته است.
در ایران، انباشت درازمدت سرمایه صورت نگرفته است؛ چراکه سرمایه تجاری نیازمند چشمپوشی از مصرف حال، یعنی پسانداز، است و پسانداز طولانی نیازمندثبات و امنیت دراز مدت. مردمی که هر لحظه نگران قیمت دلار و سکه و کاهش سرمایههای اندکشان هستند، چگونه میتوانند به پسانداز فردای خود بیندیشند؟ یا به یک برند خاص وفادار بمانند؟
منبع: کانال تحلیلهای روز
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com