نقش فرهنگ در توسعه گفتمان «احمدی نژادیسم»

دولت نهم تدریجا به پایان این دوره ریاست جمهوری نزدیک می شود و هم چون دولت های قبل در این ماه های پایانی، نقدها و نظرها از سوی موافقان و مخالفان شروع خواهد شد. نگارنده از منظر مدافع دولت نهم بر آن است که علی رغم تخریب ها و نقدهای غیر منصفانه و بی اساس، برخی نقدها خاصه از سوی معتقدان و مدافعان حرکت دولت نهم نیز توسط مجریان دولتی شنیده نشد.
دولت اصول گرای نهم هر چند که مصداق «کونوا دعاه الناس بغیر السنتکم» بود و رفتارها و منش و مشی انقلابی و اسلامی احمد نژاد و غالب افراد همراه در دولت، امیدهای بسیاری را در دل دوستداران انقلاب اسلامی در داخل و خارج، شکوفا نمود، اما به نظر می رسد هیچ گاه هیچ منشور و سندی فکر شده برای نهادینه سازی فرهنگ و هنجارهای دولت نهم به وجود نیامد. حرکتی که برآمده از جنبش های خود انگیخته مردمی بود و در مناسبات متعارف قدرت سیاسی به وجود نیامد.
شاید در این میان رویکرد تکنیکال و مهندسی احمدی نژاد پر جنب و جوش، در این که دستگاه های متولی حوزه فرهنگ مملکت (وزارت ارشاد، وزارت علوم، وزارت آموزش و پرورش) جدی گرفته نشوند، نقش مهمی داشته است ولی در دولتی که احمدی نژاد و یاران محدودش می خواهند کم کاری ها و قصور اسلاف خویش را یک شبه جمع کنند و پروژه های ناقص و ناتمام را به انجام و فرجام برسانند، طبیعی باشد که واژه های پروژه، راه، عمران، لوله و گاز و سد و سیمان و بورس و تورم و واردات بیشتر از واژه هایی چون فرهنگ و هنر، تعلیم و دانشگاه و گفتمان تواتر پیدا کند. در این میان اگر سه وزارت خانه مزبور پا به پای احمدی نژاد در حوزه فرهنگ شروع به تربیت نیروی حزب الهی هنرمند، استاد دانشگاه، روزنامه نگار، معلم و ... می نمودند و یا به تولید محتوای ارزشی و انقلابی در قالب کتاب، روزنامه، کتاب درسی، جزوه دانشگاهی و کتاب درسی دانشجویی می پرداختند، آن وقت نقش فرهنگ در توسعه گفتمان «احمدی نژادیسم» بیشتر مشخص می شد. البته احمدی نژاد دو فرصت مهم (یا شاید دو ظرفیت) پیش روی خود دارد که هر دو فرصت از درون این انسانسهل ممتنع (صادق و پیچیده) می جوشد. یکی رشد عمیق اعتقادات احمدی نژاد در گفتمان انقلاب اسلامی و دوم رفتارهای شخصی وی که او را نزد مردم بیشتر از آن که سخن دان و سخن ور نشان دهد، عمل گرا و عامل به وظایف اش می نماید.
متولیان حوزه فرهنگی دولت نهم برای کمک به نهادینه سازی گفتمان احمدی نژادیسم کمتر از هشت ماه وقت دارند؛ شاید فرصت زیادی نباشد اما برای اصول گرایانی که روزگاری آرزو داشتند دستگاه های متولی فرهنگ دولت خاتمی اگر شده برای یک روز کار نکند و یا دستگاه های متولی فرهنگ دولت هاشمی اگر شده برای یک روز کار بکند، 240 روز فرصت کمی نیست.