رواج پديده "دو آپارتماني" در بين زوج هاي جوان
در حاليکه آمار ازدواج در جوامع غربي رو به کاهش است، پديده جديدي در ميان زوجهاي جوان ظهور کرده و آن تمايل براي داشتن آپارتمان از سوي هر کدام از زوجين است.
به گزارش برنا به نقل از دي ولت، اين ميل بيش از هر کجا در شهرهاي بزرگ ديده مي شود. در اين شهرها افراد پس از يک هفته کار سخت، دوست دارند تعطيلات خود را با علايق و افراد مورد علاقه شان بگذرانند و در عين حال نيز موجبات بر انگيخته شدن حسادت همسرشان فراهم نشود.
داشتن آپارتمان جدا آن هم در همان شهري که همسر فرد زندگي مي کند مورد جديدي از ايده آل هاي زوج هاي عصر ماست. اين در حالي است که به اعتقاد کارشناسان نزديکي و دوري افراد نسبت به هم تاثير مستقيمي بر روابط عاشقانه آن ها مي گذارد.
بنا بر آمار موجود از سال 1992 تاکنون شمار زوج هايي که به صورت جداگانه و در دو آپارتمان زندگي مي کنند از 6/11 درصد به 4/13 درصد رسيده و اين روش که سابقا ويژه افراد بخصوصي بود امروزه بصورت عمومي در آمده است. اين آمار تنها شامل زوجهاي ازدواج کرده است و جواناني را که بدون ازدواج با يکديگر بصورت هم خانه اي زندگي مي کنند در بر نمي گيرد.
اما نکته اي که در گسترش پديده مذکور نقش داشته وجهه روشنفکرانه و متمدنانه آن است. "سيمون دوبوار و همسرش ژان پل سارتر" و "وودي آلن و ميافارو" دو نمونه از زوج هاي معروفي هستند که پيشتر چنين سبکي را برگزيده بودند و از آن به عنوان "روشنگر روابط" ياد مي کردند.
به اعتقاد چنين کساني نزديکي و ديدار روزانه زوجين با همديگر عشق و نياز جنسي را کور مي کند. شايد اين موضوع نيز يکي از دلايل همه گير شدن زندگي هاي جداگانه باشد. اما اگر اين ادعا درست باشد درصد زيادي از زوج هايي که با هم زندگي مي کنند فاقد عشق و ميل جنسي باشند آيا به راستي اين چنين است؟
گسترش داشتن دو آپارتمان براي هر يک از زوجين در غرب در حالي فراگير شده که بي بند و باريهاي جنسي و داشتن شرکاي جنسي متعدد به بيشترين حد خود در اين سالها رسيده است.
به گزارش برنا به نقل از دي ولت، اين ميل بيش از هر کجا در شهرهاي بزرگ ديده مي شود. در اين شهرها افراد پس از يک هفته کار سخت، دوست دارند تعطيلات خود را با علايق و افراد مورد علاقه شان بگذرانند و در عين حال نيز موجبات بر انگيخته شدن حسادت همسرشان فراهم نشود.
داشتن آپارتمان جدا آن هم در همان شهري که همسر فرد زندگي مي کند مورد جديدي از ايده آل هاي زوج هاي عصر ماست. اين در حالي است که به اعتقاد کارشناسان نزديکي و دوري افراد نسبت به هم تاثير مستقيمي بر روابط عاشقانه آن ها مي گذارد.
بنا بر آمار موجود از سال 1992 تاکنون شمار زوج هايي که به صورت جداگانه و در دو آپارتمان زندگي مي کنند از 6/11 درصد به 4/13 درصد رسيده و اين روش که سابقا ويژه افراد بخصوصي بود امروزه بصورت عمومي در آمده است. اين آمار تنها شامل زوجهاي ازدواج کرده است و جواناني را که بدون ازدواج با يکديگر بصورت هم خانه اي زندگي مي کنند در بر نمي گيرد.
اما نکته اي که در گسترش پديده مذکور نقش داشته وجهه روشنفکرانه و متمدنانه آن است. "سيمون دوبوار و همسرش ژان پل سارتر" و "وودي آلن و ميافارو" دو نمونه از زوج هاي معروفي هستند که پيشتر چنين سبکي را برگزيده بودند و از آن به عنوان "روشنگر روابط" ياد مي کردند.
به اعتقاد چنين کساني نزديکي و ديدار روزانه زوجين با همديگر عشق و نياز جنسي را کور مي کند. شايد اين موضوع نيز يکي از دلايل همه گير شدن زندگي هاي جداگانه باشد. اما اگر اين ادعا درست باشد درصد زيادي از زوج هايي که با هم زندگي مي کنند فاقد عشق و ميل جنسي باشند آيا به راستي اين چنين است؟
گسترش داشتن دو آپارتمان براي هر يک از زوجين در غرب در حالي فراگير شده که بي بند و باريهاي جنسي و داشتن شرکاي جنسي متعدد به بيشترين حد خود در اين سالها رسيده است.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
