بیش از دو میلیون خانواده تک‌نفره در ایران زندگی می‌کند
گروه اقتصادی: زندگی مجردی حالا مطلوب بسیاری از خانواده‌هایی است که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند. خانواده‌هایی که تابوی زندگی مجردی برایشان فروریخته و تصمیم فرزندانشان برای جدایی از آنان، پیش از ازدواج برایشان چندان مسئله‌ساز نیست.
به گزارش بولتن نیوز، این شکل از زندگی در شهرهای بزرگ ایران در حال گسترش است و همین مسئله نشان می‌دهد شکل حیات اجتماعی ایران در حال تغییراتی جدی است.
به نظر می‌رسد سرعت تغییرات در عرصه خانواده، سرعتی بالا و بی‌نظیر است و ازاین‌رو لازم است متولیان امر و کارشناسان تدبیری در این حوزه بیندیشند.
دور نیست زمانی که تشکیل خانواده دونفره و زندگی انفرادی زن و شوهرها نیز چندان باب نبود. خانواده در ایران، در گذشته‌ای نه‌چندان دور تشکیل می‌شد از بزرگان، پدر و مادر، فرزندانشان که ازدواج کرده بودند و نوه‌ها و نتیجه‌ها. این خانواده بزرگ که غالباً در خانه‌های سنتی حیات دار زندگی می‌کردند بالطبع با شیوه زیست خود هم مزایایی را در بر داشتند و هم معایبی را.
شاید عیب این شکل زندگی در ایجاد شرایطی برای دخالت بیشتر در حوزه زندگی شخصی افراد بود و درنتیجه زن و شوهرها تا زمانی که به میان‌سالی نمی‌رسیدند نمی‌توانستند برای زندگی خود تصمیماتی را بگیرند. حضور در سایه بزرگ‌ترها این امکان را از آنان می‌گرفت و درنتیجه کم‌کم تصمیم بر آن شد که این تابو شکسته شود.
گران شدن زمین و مسکن در ایران از یک‌سو و کم شدن قدرت نفوذ بزرگ‌ترها از سوی دیگر سبب شد خانواده دونفره در چهل – پنجاه سال اخیر اعلام موجودیت کنند اما از پس چهار دهه حالا در شهرهای بزرگ شکل تازه‌ای از زندگی پدیدار شده است، زندگی مجردی.
چه کسانی تنها زندگی می‌کنند
همه افراد جامعه در معرض زندگی مجردی نیستند. غالباً دانشجویانی که بیرون از شهر محل زندگی خود تحصیل می‌کنند، کسانی که تمکن مالی فراوان دارند و افرادی که دچار مشکلات متعدد با خانواده خود خصوصاً پدر و مادر هستند، دست به تشکیل زندگی مشترک می‌زنند.
درعین‌حال افزایش آمار طلاق نیز این نوع زندگی را در جامعه گسترش داده است چراکه رد شرایط کنونی بسیاری از کسانی که از همسر خود جدا می‌شوند، چه زن و چه مرد در شهرهای بزرگ، به خانواده سابق خود یعنی محل زندگی پدر و مادر بر نمی‌گردند و زندگی مجردی را بر می‌گزینند.
آمارهای به‌دست‌آمده از سرشماری سال 1395 نشان می‌دهد دو میلیون و 46 هزار خانوار تک‌نفره در ایران وجود دارد. جدا از اینکه در برخی موارد اجبار به این نوع زندگی وجود دارد اما باید این نکته را در نظر داشت که جدایی از پدر و مادر می‌تواند در سنین کمتر از سی سال خطراتی را متوجه فرد و حتی اجتماع نماید.
جدایی از پدر و مادر کم‌کم سیطره نظارتی والدین بر فرزندان را کاهش می‌دهد. این تک ماندگی زمینه‌های افسردگی، انتخاب راه اشتباه و ... را افزایش داده و می‌تواند فرد را در معرض خطراتی جدی قرار دهد.
یکی از این خطرات تن دادن به زندگی با فردی جز همسر، بدون تعهدات لازم شرعی و عرفی و قانونی است.
به نظر می‌رسد در این مسیر نام‌گذاری اشتباه مهمترین مسئله تلقی می‌شود. ب رخی به این شیوه از زندگی نام ازدواج سفید را داده‌اند درحالی‌که این شکل از زیست اجتماعی نه ازدواج تلقی می‌شود. نه سفیدی برای فرد و جامعه به همراه دارد. در حقیقت همخانگی که در بسیاری موارد به هم‌خوابگی منجر می‌شود، هدف اصلی تشکیل این شکل زندگی است که خطرات آن برای روح و روان افراد و اجتماع آشکار شده است.
به نظر می‌رسد در شرایط کنونی، درحالی‌که خانواده‌های تک‌نفره نزدیک به 9 درصد از کل خانوارهای ایرانی را به خود اختصاص داده‌اند، لازم است تدبیری برای حل این بحران و رعایت الگوهای ایرانی – اسلامی زندگی اندیشیده شود.
در این مسیر ایجاد شرایطی برای ازدواج آسان و مناسب از یک‌سو و همچنین آگاه‌سازی والدین به شیوه‌های تربیتی مناسب و گرم نگه داشتن کانون خانواده برای جذب فرزندان از مسائل بسیار مهمی است که باید مدنظر قرار گیرد.
بسیاری از کارشناسان ازجمله شهلا کاظمی پور، جمعیت شناس و استاد دانشگاه از مهمترین دلایل گسترش زندگی مجردی را افزایش سن طبیعی ازدواج از یک‌سو و بحران‌های اقتصادی و اجتماعی از سوی دیگر در کنار بی‌میلی برای قبول مسئولیت می‌داند. این نکات خود نشان می‌دهد که با برنامه‌ریزی دقیق می‌توان الگوهای زندگی در ایران را با الگوهای ایرانی – اسلامی در قالب برنامه‌های دقیق منطبق کرد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
