میدان نبرد بعدی کجاست سوریه یا لبنان؟

بولتن نیوز: دمشق تحت فشار زیادی برای گردن نهادن به خواست‏های واشنگتن و اتحادیه اروپا بوده است. این قسمتی از یک پروژه بلند مدت بوده که هدفش تغییر نظام یا پذیرفتن تبعیت است. مرحله بعد هم مطیع کردن سیاست خارجی این کشور و سپس جداسازی آن از اتحاد راه‎بردی با ایران و عضویت در محور مقاومت است.

نظام سوریه به‎نحوی است که قدرت در دست یک نفر متمرکز، دارای الیگارشی و سوابق برخورد خشن با شهروندان خود است. اما آشوب‎های در سوریه پیچیده هستند. نمی‎توان آن را به‎عنوان تلاشی حقیقی برای دستیابی به آزادی و دموکراسی تفسیر کرد. آمریکا و اتحادیه اروپا تلاش کرده‎اند که از این اغتشاشات برای فشار و مرعوب کردن رهبری سوریه استفاده کنند. عربستان سعودی، اسراییل، اردن، اتحاد 14 مارس لبنان؛ همگی در تشکیل و حمایت از شورش مسلحانه همکاری کرده‎اند.

علاوه‎براین آل‎سعود در خاموش کردن هرگونه درخواست حقیقی اصلاحات دموکراتیک و به حاشیه راندن عوامل آزادی‎خواه در مخالفین سوریه در جریان اعتراضات و آشوب‎ها نقش اساسی داشته‎اند. در این زمینه، سعودی‎ها هم از شعله‎ور شدن اختلافات فرقه‎ای و هم از عوامل تروریستی حمایت کرده‎اند که در تضاد با اصول مدارای مذهبی برقرار در سوریه است. بیشتر این عوامل، از تندروهای سلفی مانند «فتح‎الاسلام» و جنبش‎های سیاسی تندروی جدیدی است که در مصر سازماندهی شده‎اند. آن‎ها در برابر علوی‎ها، دروزها و مسیحیان سوری نیز جبهه‎گیری کرده‎اند.

خشونت در سوریه، از خارج مورد حمایت قرار گرفته است و خواسته‎اند که از تنش‎ها و خشم داخلی در سوریه سوءاستفاده کنند. اگر خشونت به‎کار گرفته شده توسط ارتش سوریه را بخواهیم کنار بگذاریم، از دروغ‎های رسانه‎ای استفاده و تصاویر غیرواقعی پخش شده است. پول و اسلحه نیز به مخالفان سوری از طرف آمریکا، اتحادیه اروپا، اتحاد 14 مارس، اردن و کشورهای خلیج فارس داده شده است. از چهره‎های مخالف سوری که مقیم خارج از کشور هستند و در داخل محبوبیتی ندارند، پشتیبانی مالی شده و در عین‎حال، انبار تسلیحاتی نیز از طریق اردن و لبنان به سوریه قاچاق کرده‎اند.

از طرف دیگر، سوریه در مرکز دو کوریدور مهم انرژی قرار گرفته است. اولی ترکیه و دریای خزر را به اسراییل و دریای سرخ وصل می‎کند و دومی عراق را به دریای مدیترانه. تسلیم سوریه می‎تواند این معنا را داشته باشد که واشنگتن و متحدادنش کنترل این خطوط انرژی را به دست می‎گیرند. مضافا که در نتیجه آن، محصولات میدان‎های گاز طبیعی وسیعی که در سواحل لیبی و سوریه در شرق مدیترانه کشف شده است، به‎جای آن‎که به چین صادر شوند، سر از اتحادیه اروپا، اسراییل و آمریکا در خواهد آورد.

ایران علاوه‎براین‎که برای انتقال خط لوله صادرات گاز به اروپا، روی مسیر سوریه حساب کرده، پیشنهاد کمک در توسعه میدان‎های گاز طبیعی در سواحل دمشق و بیروت نیز داده است.

رخدادهای سوریه با ایران –متحد بلند مدت راه‎بردی دمشق - نیز ارتباط دارد. اتفاقی نیست که سناتور لیبرمن، آشکارا از دولت اوباما و ناتو درخواست می‎کند که مانند لیبی، به سوریه و ایران نیز حمله کنند. البته این نیز اتفاقی نیست که ایران در تحریم‎های علیه سوریه قرار داده شده است. دستان ارتش و دولت سوریه در داخل چنان بند شده است تا برنامه یک حمله گسترده که هم سوریه و هم ایران را مورد هدف قرار دهد، ‎ آماده شود.

نشریه پنجره