چرا شهيد بهشتي «مظلوم» بود؟

بولتن نيوز: مرحوم فلسفی یکی از مشهورترین خطیبان انقلابی است که نطق ­های آتشین، صراحت لهجه و انتقادات او از حکومت، باعث شد از زمان رضاخان همواره مورد توجه و تحت نظر رژیم طاغوت باشد. ایشان ارتباط نزدیکی با آیت ­الله کاشانی و آیت­ الله بروجردی داشت. در زمان حکومت ننگین پهلوی دوم ایشان همچنان با منبرهای خود به ادامه مقابله با رژیم پرداخت. این مبارزات تا آن­جا ادامه یافت که رژیم از تاریخ 9/11/1350 ایشان را به صورت دائم ممنوع ­المنبر کرد و این ممنوعیت تا پیروزی انقلاب (یعنی به مدت 7 سال و 13 روز) ادامه داشت.

ایشان در بخشی از خاطرات خود راجع به شهید بهشتی می­گوید: «مرحوم بهشتی عنصر لایق و قابلی بود. کتاب­هایی که از ایشان باقی مانده است ارزش ایشان را نشان می­ دهد. گاهی در رادیو تفسیر قرآن می­ گفت. از درس تفسیر او ارزش وی نیز معلوم می ­شود.

یکی از فرزندانم که در آلمان تحصیل طب می­ کرد، می­ گفت: وقتی آقای بهشتی به عنوان روحانی شیعه به آلمان آمد و در بندر هامبورگ به امور دینی شیعیان و ایرانیان مقیم آلمان رسیدگی می­ کرد، بسیاری از افراد تحصیل کرده، از ایرانی و غیر ایرانی، مجذوب او شده بودند. ایشان سوالات مشکل دینی آن­ها را خیلی خوب و قوی جواب می­داد.

شهید بهشتی در علمیت و آمادگی برای جواب به مسائل مختلف علمی و دینی بسیار قوی بود. او و شهید مطهری در هدایت نسل جوان به اسلام و زمینه سازی برای پیروزی انقلاب اسلامی، فوق ­العاده موثر بودند و اثر بسیار خوبی روی نسل جوان گذاشتند. شهید بهشتی از استوانه­ های مهم انقلاب اسلامی و برای امام خمینی یاری لایق بود و برای احراز پست­ های مهم و حساس شایستگی داشت.

شهید بهشتی از نظر علمی در معقول و منقول هم بسیار قوی بود، ولی مظلومیت او در این بود که به علمیت شهرت نیافت. مردی باهوش و دقیق و متوجه دقایق علمی و اخلاقی و روحی و معنوی بود.»

ایشان دلیل به کارگیری عبارت «شهید مظلوم» توسط امام راجع به شهید بهشتی را این­ گونه بیان می­کنند: «چقدر جای تاسف است که این دانشمند مظلوم با آن وضعیت به شهادت رسید. امام او را شهید مظلوم خواند. مظلومیت بهشتی نه از باب کشته شدن در جریان انفجار حزب جمهوری اسلامی بود زیرا که این مظلومیت برای همه آن­ها که با او کشته شدند هم صدق می­ کند. هیچ کدام از آن­ها گناهی مرتکب نشده بودند که مستحق کشته شدن به آن کیفیت باشند. تعبیر امام از شهید مظلوم بهشتی به خاطر مظلومیت او در جامعه و سخنان ناروایی بود که بعضی از افراد دانسته و یا ندانسته درباره او می­ گفتند و قدر او را نمی ­شناختند، مظلومیت او از این باب بود. یعنی او را نشناختند و قدرش را ندانستند. رحمت الله علیه»

مجتبی شایسته ­نیا

منبع: خاطرات و مبارزات حجة الاسلام فلسفی، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صص476و477