«ژنِ خوب» و تعیین مسئولیت!

گروه اقتصادی: ابراهیم منصوری، فعال رسانه‌ای در یادداشت پیش رو که پیرامون اصطلاح  «ژنِ خوب» و رابطه آن با تعیین مسئولیت در سیستم مدیریتی کشور نگاشته شده، آورده است: تثبیت گزینش بر اساس «ژنِ خوب» ضمن اینکه به مثابه سرطان بدخیم برای سیستم مدیریتی کشور خطرناک است، تیشه به ریشه اعتماد عمومی و سیستمی وارد خواهد آورد و مقابله با آن به بدلیل فراگیر شدن و گسترش دامنه آن نوشدارویی پس از مرگ سیستم سالم مدیریتی خواهد بود.

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، به شرح زیر است:

اصطلاحِ «آقازاده» دیروز و«ژنِ خوب» امروز، به فرزندان مسئولان اطلاق می شود که به واسطه ارتباط پدری، مادری و خویشاوندی توانسته اند مولفه های تجربه، دانش ، توانمندی و معیارهای شایسته گزینی را در انتخاب و انتصاب کم اثر کرده ، به حاشیه رانده و با استفاده از نفوذ والدین خود به رانت های اقتصادی و دیگر مزیت های اجتماعی، در حوزه های مختلف اقتصادی، فرهنگی، ورزشی و دیگر حوزه ها مدیریتی دست پیدا کنند. ظاهرا امروزه این روند نسبت به دهه های قبل رشد جهشی داشته است! چرا که اگر قبلا شاهد حضور آقازاده ها در تهران و چند وزارتخانه محدود بودیم اما در حال حاضر این ویروسِ بدخیمِ سیستمی، به سمت های بالای مدیریتی شهرهای کوچک نیز تسری پیدا کرده است؛ از حضور بواسطه ژنِ خوب در صندلی سبز مجلس گرفته تا تاسیس شرکت های اقتصادی، حضور در راس و یا عضویت در هیات مدیره مجموعه های اقتصادی تا شهردار شدن فرزندان مسئولین در سراسر کشور!

در هفته های اخیر کاربران شبکه های اجتماعی ، بالاخص در توییتر، اینستاگرام و تلگرام انتقادات تندی نسبت به بکارگیری افراد منتسب به خانواده های مسئولین ایراد کردند، به خصوص در مورد آنچه از ایشان در قالب خودبرتر بینی دیده شده است توسط کاربران فضای مجازی بیش از گذشته انعکاس یافته است.

اما در کنار تبعات ویرانگر این پدیده سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، «رانت خواری» به عنوان فعالیتی غیرمولد لایه های مختلف سیستم بوروکراسی و مدیریتی جامعه را به شدت تهدید می کند. چرا که در پی گزینش، انتخاب و انتصاب تنها بر اساس معیار «ژنِ خوب» رانت خواری با اتلاف انبوه انگیزه های شایسته و مخدوش کردن سیستم انگیزه ها ، منابع اقتصادی، انتقال منابع از فعالیت های مولد به فعالیت های غیرمولد، فرار مغزهای مستعد از کشور، گسترش فساد اقتصادی و ایجاد تصلب های نهادی و ناهنجاری های ساختاری در جامعه نه تنها نارضایتی های عامه را گسترش می دهد، بلکه با سست کردن پایه های پویایی در جامعه و بهره‌برداری از روابط خویشاندی، توزیع ناعادلانه ثروت و گسترش آن عملا مانع از پیشرفت و ترقی کشور می شود. ضمن اینکه این افراد برای ماندن در مدار قدرت و ثروت و کسب درآمد بیشتر ، اقدام به وضع قوانین دست و پا گیر و ایجاد موانع بیشتر بر سر راه انتخاب دگراندیشان و شایسته سالارها خواهند کرد تا با تولید رانت بیشتر مانایی خود را تثبیت کرده و در این میان تبعات منفیِ همیشگی آن متوجه سیستم اقتصادی و اجتماعی خواهد شد.

شاید یکی از بزرگترین برکات انقلاب اسلامی این بود که مدیریت ها موروثی نباشد و فرقی بین آقازاده و غیر آقازاده و انتخاب و انتصاب بر اساس «ژنِ خوب» نباشد. ادامه و تثبیت گزینش بر اساس «ژنِ خوب» ضمن اینکه به مثابه سرطان بدخیم برای سیستم مدیریتی کشور خطرناک است، تیشه به ریشه اعتماد عمومی و سیستمی وارد خواهد آورد و مقابله با آن به بدلیل فراگیر شدن و گسترش دامنه آن نوشدارویی پس از مرگ سیستم سالم مدیریتی خواهد بود.