هواپیمای فوق سری یوفو+عکس
انتشار اسناد فوق محرمانه "سیا"/ هواپیمای سری که یوفو تصور می شد
سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) برخی از اسناد و عکسهای پایگاه سری Area 51 در بیابان نوادا را که در اوایل جنگ سرد در آن پروژه ساخت هواپیماهای آینده اجرا می شد را از حالت محرمانه خارج کرد و در این راستا گروهی از نظامیان سابق این پایگاه گوشه هایی از فعالیتهای خود را فاش کردند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در سال 1963 یک هواپیمای سری به دور از چشم رسانه ها و مردم دنیا در نزدیکی پایگاه سری Area 51 سقوط کرد، اما "سیا" برای مخفی نگه داشتن عملیات هر ردی از حادثه این پروژه فوق محرمانه را از بین برد.
اکنون برای اولین بار که بسیاری از اسناد مربوط به جنگ سرد از حالت محرمانه خارج شده اند، نظامیانی که در گذشته در پایگاه سری آمریکایی Area 51 خدمت می کردند تصاویری از این هواپیما را که هوشمندانه اما با فناوریهای ابتدایی ساخته و سپس سقوط کرد را منتشر کرده اند.
"سیا" پایگاه Area 51 را در سال 1955 باهدف توسعه و آزمایش بعضی از پروژه های نظامی سری در بخشهای دورافتاده بیابان نوادا ساخت.
درحالی که حتی امروز با گذشت بیش از 50 سال این پایگاه هنوز رسما وجود ندارد و بر روی نقشه های جغرافیایی دیده نمی شود.
در دهه های 50 و 60 پاپگاه Area 51 مرکز اجرای پروژه OXCART ساخت یک هواپیمای جاسوسی بود که باید جایگزین هواپیماهای U2 می شد.
U2 در اولیه سالهای جنگ سرد به خاطر تصاویری که از مکانهای استراتژیک دشمنان از ارتفاع بسیار بالا می گرفت مشهور شده بود.
هواپیمای OXCART باید در اتحاد جماهیر شوروی سابق بدون اینکه توسط روسها شناسایی شود ماموریتهای جاسوسی انجام می داد، این درحالی بود که نظامیان پایگاه Area 51 مسئله مخفی کردن هواپیما از چشم ماهواره های شوروی را مطرح کردند.
درحقیقت، شورویها می دانستند که آمریکاییها درحال ساخت چیزی در بیابان نوادا هستند. بنابراین، تکنسینهای آمریکایی یک بازی موش و گربه را با ماهواره های شوروی آغاز کردند. در این عملیات، نمونه های آزمایشی این هواپیما با هر عبور ماهواره های شوروی باید در آشیانه ها مخفی می شدند. اما این تنها راه مخفی نگه داشتن نمونه های آزمایشی نبود. ماهواره های شوروی با استفاده از دوربینهای مادون قرمز می توانستند آثار و ردپاهای محل عبور نمونه آزمایشی را شناسایی کنند.
یک نمونه آزمایشی از هواپیمای A-12 که در پایگاه Area 51 بر روی یک شاه تیر حمل می شود
به همین دلیل، آمریکاییها شروع به تولید نمونه های آزمایشی جعلی با اشکال تخیلی تر کردند تا ذهن روسها را از هدف اصلی خود منحرف کنند. به این ترتیب شورویها تا زمانی که این هواپیما در نیمه دهه 60 به انتشار عمومی رسید موفق نشدند طرحهای آمریکاییها را برای جانشین U2 کشف کنند.
در مدت انجام حدود 2 هزار و 850 پرواز آزمایشی فوق محرمانه، افراد بسیاری توانستند اشکال عجیب هواپیماهای آینده را به چشم خود ببینند.
از آنجا که به دلیل استفاده از تیتان، کنترل کننده ها و خلبانهای این هواپیماها دیده نمی شدند مردمی که پرواز این اشیای آسمانی عجیب را می دیدند تصور می کردند که بشقاب پرنده ها را رویت کرده اند و به این ترتیب شایعاتی در خصوص حضور فرضی "یوفوهای" بیگانگان فضایی در بیابان نوادا قوت گرفت.
سرانجام، این پروژه، هواپیمای Archangel-12 یا A-12 را تولید کرد که به گفته بسیاری از کارشناسان، اولین هواپیمای نقطه کور و نامرئی برای رادارها بود.
A-12 قادر بود با سرعت 3 هزار و 220 کیلومتر بر ساعت پرواز کند و از سراسر قاره آمریکا در مدت 70 دقیقه بگذرد و در همان زمان از یک شیء 30 سانتیمتری از ارتفاع 27 هزار متری یک عکس با دقت بالا تهیه کند.
حادثه ای که منجر به عملیات پاکسازی شد
باوجود تلاشهای زیاد آمریکاییها این پروژه ناموفق بود. زمانی که خلبان "کن کالینز" که با رمز "کن کولمار" شناخته می شد مشغول آزمایش هواپیما در ارتفاع پایین بود کنترل خود را در ارتفاع 7 هزار و 620 متری از دست داد، اما توانست با استفاده از سیستم "پرتاب صندلی" (اجکت) جان خود را نجات دهد.
این خلبان به تازگی این ماجرا را در یک فیلم مستند بر روی شبکه "نشنال جغرافی" آمریکا تعریف کرده است. دولت آمریکا کالینز را با دستگاه دروغ سنج آزمایش کرد تا مطمئن شود که خلبان درباره این حادثه کاملا حقیقت را گفته است.
پس از اینکه کالینز با چتر نجات به روی زمین فرود آمد سه شهروند عادی را سوار بر یک خودروی "پیک آپ" ملاقات کرد. این سه نفر پیشنهاد دادند که وی را تا محل سقوط هواپیما همراهی کنند.
اما کالینز از آنها خواست که درخلاف جهت لاشه هواپیما حرکت کنند و به آنها گفت که این هواپیما محتوی یک بمب اتمی است. در پی این حادثه، یکی از مخفی ترین و محرمانه ترین عملیاتهای پاکسازی سیا آغاز شد.
پاکسازی تمام ردپاهای هواپیمای فوق محرمانه
پس از سقوط این هواپیما تیمی از ماموران دولتی وارد عمل شدند و صبح روز بعد بقایای لاشه هواپیما را با یک کامیون به پایگاه Area 51 در نوادا بازگرداندند.
از آن زمان تا 50 سال بعد دیگر هیچکس به Area 51 نزدیک نشد و حتی کسی نمی دانست که چنین محلی وجود دارد.
این عکس یک هواپیمای "پرنده سیاه SR-71" را نشان می دهد که از 1966 تا 1990 در خدمت بود. SR-71نسخه تکامل یافته A-12بود که در سال 1968 بازنشسته شد
"دیوید رابارگ"، مورخ سیا با توضیح اینکه چرا امروز پس از گذشت بیش از 50 سال این عکسها از حالت محرمانه خارج شده اند، گفت: "امروز دیگر این راز معنی ندارد. به اعتقاد کارشناسان سیا، عکسهای حادثه 1963 دیگر آنقدر برای امنیت ملی مهم نیستند که بخواهند همچنان محرمانه باقی بمانند."
وی افزود: "در سال 2007 سیا حدود یک هزار مدرک و سند مربوط به برنامه OXCART را از حالت محرمانه خارج کرد."
"رابارگ" اظهار داشت: "اگر دشمنان آمریکا موفق می شدند محتوای برنامه OXCART را کشف کنند می توانستند یک اقدام مقابله به مثل را طراحی کنند و به همین علت این پروژه کاملا محرمانه بود. دولت باید مطمئن می شد که هیچ ردی از این هواپیما باقی نمانده است تا بتواند اطلاعاتی فنی را به قدرتهای دشمن ارائه کند."
براساس گزارش نشنال جغرافی، 93 درصد از این هواپیما از تیتان ساخته شده بود و خود اتحاد جماهیر شوروی این ماده معدنی را تولید و به آمریکا صادر می کرد بدون آنکه بداند ماده اولیه هواپیمای فوق محرمانه آمریکا را عرضه می کند.
منبع:خبرگزاری مهر
سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) برخی از اسناد و عکسهای پایگاه سری Area 51 در بیابان نوادا را که در اوایل جنگ سرد در آن پروژه ساخت هواپیماهای آینده اجرا می شد را از حالت محرمانه خارج کرد و در این راستا گروهی از نظامیان سابق این پایگاه گوشه هایی از فعالیتهای خود را فاش کردند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در سال 1963 یک هواپیمای سری به دور از چشم رسانه ها و مردم دنیا در نزدیکی پایگاه سری Area 51 سقوط کرد، اما "سیا" برای مخفی نگه داشتن عملیات هر ردی از حادثه این پروژه فوق محرمانه را از بین برد.
اکنون برای اولین بار که بسیاری از اسناد مربوط به جنگ سرد از حالت محرمانه خارج شده اند، نظامیانی که در گذشته در پایگاه سری آمریکایی Area 51 خدمت می کردند تصاویری از این هواپیما را که هوشمندانه اما با فناوریهای ابتدایی ساخته و سپس سقوط کرد را منتشر کرده اند.
"سیا" پایگاه Area 51 را در سال 1955 باهدف توسعه و آزمایش بعضی از پروژه های نظامی سری در بخشهای دورافتاده بیابان نوادا ساخت.
درحالی که حتی امروز با گذشت بیش از 50 سال این پایگاه هنوز رسما وجود ندارد و بر روی نقشه های جغرافیایی دیده نمی شود.
در دهه های 50 و 60 پاپگاه Area 51 مرکز اجرای پروژه OXCART ساخت یک هواپیمای جاسوسی بود که باید جایگزین هواپیماهای U2 می شد.
U2 در اولیه سالهای جنگ سرد به خاطر تصاویری که از مکانهای استراتژیک دشمنان از ارتفاع بسیار بالا می گرفت مشهور شده بود.
هواپیمای OXCART باید در اتحاد جماهیر شوروی سابق بدون اینکه توسط روسها شناسایی شود ماموریتهای جاسوسی انجام می داد، این درحالی بود که نظامیان پایگاه Area 51 مسئله مخفی کردن هواپیما از چشم ماهواره های شوروی را مطرح کردند.
درحقیقت، شورویها می دانستند که آمریکاییها درحال ساخت چیزی در بیابان نوادا هستند. بنابراین، تکنسینهای آمریکایی یک بازی موش و گربه را با ماهواره های شوروی آغاز کردند. در این عملیات، نمونه های آزمایشی این هواپیما با هر عبور ماهواره های شوروی باید در آشیانه ها مخفی می شدند. اما این تنها راه مخفی نگه داشتن نمونه های آزمایشی نبود. ماهواره های شوروی با استفاده از دوربینهای مادون قرمز می توانستند آثار و ردپاهای محل عبور نمونه آزمایشی را شناسایی کنند.
یک نمونه آزمایشی از هواپیمای A-12 که در پایگاه Area 51 بر روی یک شاه تیر حمل می شود
به همین دلیل، آمریکاییها شروع به تولید نمونه های آزمایشی جعلی با اشکال تخیلی تر کردند تا ذهن روسها را از هدف اصلی خود منحرف کنند. به این ترتیب شورویها تا زمانی که این هواپیما در نیمه دهه 60 به انتشار عمومی رسید موفق نشدند طرحهای آمریکاییها را برای جانشین U2 کشف کنند.
در مدت انجام حدود 2 هزار و 850 پرواز آزمایشی فوق محرمانه، افراد بسیاری توانستند اشکال عجیب هواپیماهای آینده را به چشم خود ببینند.
از آنجا که به دلیل استفاده از تیتان، کنترل کننده ها و خلبانهای این هواپیماها دیده نمی شدند مردمی که پرواز این اشیای آسمانی عجیب را می دیدند تصور می کردند که بشقاب پرنده ها را رویت کرده اند و به این ترتیب شایعاتی در خصوص حضور فرضی "یوفوهای" بیگانگان فضایی در بیابان نوادا قوت گرفت.
سرانجام، این پروژه، هواپیمای Archangel-12 یا A-12 را تولید کرد که به گفته بسیاری از کارشناسان، اولین هواپیمای نقطه کور و نامرئی برای رادارها بود.
A-12 قادر بود با سرعت 3 هزار و 220 کیلومتر بر ساعت پرواز کند و از سراسر قاره آمریکا در مدت 70 دقیقه بگذرد و در همان زمان از یک شیء 30 سانتیمتری از ارتفاع 27 هزار متری یک عکس با دقت بالا تهیه کند.
حادثه ای که منجر به عملیات پاکسازی شد
باوجود تلاشهای زیاد آمریکاییها این پروژه ناموفق بود. زمانی که خلبان "کن کالینز" که با رمز "کن کولمار" شناخته می شد مشغول آزمایش هواپیما در ارتفاع پایین بود کنترل خود را در ارتفاع 7 هزار و 620 متری از دست داد، اما توانست با استفاده از سیستم "پرتاب صندلی" (اجکت) جان خود را نجات دهد.
این خلبان به تازگی این ماجرا را در یک فیلم مستند بر روی شبکه "نشنال جغرافی" آمریکا تعریف کرده است. دولت آمریکا کالینز را با دستگاه دروغ سنج آزمایش کرد تا مطمئن شود که خلبان درباره این حادثه کاملا حقیقت را گفته است.
پس از اینکه کالینز با چتر نجات به روی زمین فرود آمد سه شهروند عادی را سوار بر یک خودروی "پیک آپ" ملاقات کرد. این سه نفر پیشنهاد دادند که وی را تا محل سقوط هواپیما همراهی کنند.
اما کالینز از آنها خواست که درخلاف جهت لاشه هواپیما حرکت کنند و به آنها گفت که این هواپیما محتوی یک بمب اتمی است. در پی این حادثه، یکی از مخفی ترین و محرمانه ترین عملیاتهای پاکسازی سیا آغاز شد.
پاکسازی تمام ردپاهای هواپیمای فوق محرمانه
پس از سقوط این هواپیما تیمی از ماموران دولتی وارد عمل شدند و صبح روز بعد بقایای لاشه هواپیما را با یک کامیون به پایگاه Area 51 در نوادا بازگرداندند.
از آن زمان تا 50 سال بعد دیگر هیچکس به Area 51 نزدیک نشد و حتی کسی نمی دانست که چنین محلی وجود دارد.
"دیوید رابارگ"، مورخ سیا با توضیح اینکه چرا امروز پس از گذشت بیش از 50 سال این عکسها از حالت محرمانه خارج شده اند، گفت: "امروز دیگر این راز معنی ندارد. به اعتقاد کارشناسان سیا، عکسهای حادثه 1963 دیگر آنقدر برای امنیت ملی مهم نیستند که بخواهند همچنان محرمانه باقی بمانند."
وی افزود: "در سال 2007 سیا حدود یک هزار مدرک و سند مربوط به برنامه OXCART را از حالت محرمانه خارج کرد."
"رابارگ" اظهار داشت: "اگر دشمنان آمریکا موفق می شدند محتوای برنامه OXCART را کشف کنند می توانستند یک اقدام مقابله به مثل را طراحی کنند و به همین علت این پروژه کاملا محرمانه بود. دولت باید مطمئن می شد که هیچ ردی از این هواپیما باقی نمانده است تا بتواند اطلاعاتی فنی را به قدرتهای دشمن ارائه کند."
براساس گزارش نشنال جغرافی، 93 درصد از این هواپیما از تیتان ساخته شده بود و خود اتحاد جماهیر شوروی این ماده معدنی را تولید و به آمریکا صادر می کرد بدون آنکه بداند ماده اولیه هواپیمای فوق محرمانه آمریکا را عرضه می کند.
منبع:خبرگزاری مهر
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
