با اعلام ورشکستگی داروگر، موج ورشکستگی به صنایع شوینده رسیده است. واردات بیرویه از یکسو و مدیریت نامناسب به دنبال خصوصیسازیهای برخی از شرکتهای مهم و مطرح شوینده، سبب شد تا این صنعت روبهزوال بگذارد...
گروه اقتصادی: درست وقتیکه صنایع شوینده میرفت که علاوه بر تأمین نیاز داخلی بازارهای تجاری باثباتی برای خود دستوپا کند، رکود اقتصاد پایش را بر گلوی این صنعت گذاشت. اگرچه برخیها میگویند، علت بدهیهای تلنبار شده این شرکت خصوصیسازی است اما کارخانه قدیمی 90 ساله حالا نفسهای آخرش را میکشد. کارگرانش میگویند 8 ماه است حقوق نگرفتهاند.
به گزارش بولتن نیوز، زمانی در صنایع شوینده، رقابت به معنای واقعی عملیاتی شده بود و همین رقابت، موجب توسعه این صنعت البته با کمک شرکتهای خارجی شده بود. البته این موضوع دوام چندانی نیافت. واردات بیرویه از یکسو و مدیریت نامناسب به دنبال خصوصیسازیهای برخی از شرکتهای مهم و مطرح شوینده، سبب شد تا این صنعت روبهزوال بگذارد.
به دنبال این اتفاق انجمن صنایع شوینده، آرایشی و بهداشتی طرحی تهیه و به دولت ارائه کرد تا بتواند برای جلوگیری از واردات بیرویه چارهاندیشی کند. در آن طرح اجازه ورود به کالاهای استاندارد مورد تأکید قرار داشت. طرحی که اعضای این انجمن میگویند پیگیریهای آن بینتیجه مانده و حالا در هر بقالی میتوانید ردپای انواع شویندهها را که مستقیم از ترکیه وارد میشود، ببینید.
آخرین آماری که وزارت صنعت، معدن و تجارت منتشر کرده حکایت از آن دارد که بالغ 300 واحد در عرصه تولید محصولات شوینده، آرایشی و بهداشتی فعالیت دارند که نیمی از آنها در دستهبندی واحدهای کوچک و متوسط قرار دارند. واحدهایی که بسیاری از آنها در شرایط رکودی سالهای اخیر از چرخه تولید خارجشدهاند اما آمار دقیقی از تعطیلیها وجود ندارد.
از میان واحدهای تولیدکننده این محصولات، 15 کارخانه تولیدکننده پودر شوینده هستند که درواقع واحدهای اصلی این صنعت محسوب میشوند. بهطوریکه در بهترین حالت طی یک سال حدود 500 میلیون دلار محصولات شوینده، آرایشی و بهداشتی صادرشده است، اما در بخش واردات این اقلام، آمار دقیقی در دست نیست. بااینحال رشد واردات اقلام و محصولات آرایشی، بهداشتی و حتی شوینده در سالهای اخیر رو به افزایش است.
عابد فتاحي عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس شوراي اسلامي به بولتن نیوز میگوید: مشكلات موجود در واحدهاي توليدي شوينده به دلیل واردا، چرخه صنايع توليدي را در رقابت سالمي قرار داده است.
او اشاره به مبادي ورودي كالاهاي قاچاق مواد شوينده به داخل كشور گفت: از بازارچههای مرزي، روزانه صدها تن از محصولات خارجي شوينده وارد كشور میشود كه صنايع توليدي داخلي را با خطر ورشکستگی روبهرو كرده است و در مقابل كمتر اثري از توليدات مواد شوينده در بازارهاي خارجي میتوان مشاهده كرد.
به گفته وی بايد از توليدات داخلي حمايت كنيم و رقابت سالمي را به وجود آوريم تا صنعت به تباهي كشيده نشود در اين صورت است كه میتوان گفت كه در خدمت مردم هستيم بیشک براي ما افتخار است كه كالاهاي ما ازجمله مواد شوينده در كشورهاي ديگر مصرف میشود و ما صادرکننده قوي مواد شوينده به ديگر كشورها باشيم.
در همین حال یکی از کارگران این کارخانه در گفتوگو با بولتن نیوز میگوید: «سال ٨٧ شرکتهای توليد دارو تاكستان و كيوان و داروگر به يك شخصي كه اصلاً صنعتگر نبود به نام آقاي اسماعيلي واگذار شد، هنوز من متوجه نشدم كه چه طوري بزرگترین شرکتهای سهامي عام به اين شخص واگذار شد و حالا ورشكسته.»
او اضافه میکند: «آقای اسماعیلی مدیرعامل داروگر، تولی پرس و روغن جهان یکی از بدهکاران بانکی اصلی کشوراست که هرسال وقتیکه بانکها با حکم قضایی سراغش میروند که بدهیهایش را پس بدهد، کارگران را اخراج میکند. درواقع ایشان با تعطیلیهای سوری نهتنها بدهیها را پرداخت نمیکند، بلکه با مظلومنمایی و سوءاستفاده از موقعیتهای کشور مثل انتخابات و تحریم و رکود و ... یه وام میلیاردی جدید میگیره که بدهیهایش را صاف کند.»