هرکس ژانر خودش را دارد

به گزارش بولتن نیوز، مستانه مهاجر، یکی از تدوینگران باسابقه سینمای ایران، مدتی است که وارد حوزه تهیه‌کنندگی و سرمایه‌گذاری در سینما شده. در سال‌های اخیر بسیاری از بازیگران مطرح و افراد باسابقه سینما، حوزه تهیه‌کنندگی را تجربه کرده و در شرایط نه‌چندان مطلوب اقتصادی سینمای ایران ریسک سرمایه‌گذاری در این بخش را پذیرفته‌اند. تهیه‌کنندگی از نگاه مستانه مهاجر کمی متفاوت‌تر است. او معتقد است که تلاشش را می‌کند تا حضورش در مقام تهیه‌کننده مؤثر باشد و به کیفیت فیلم کمک کند و با همین دیدگاه پا در این مسیر گذاشته است. «هلن» فیلمی است که به‌تازگی اکرانش را آغاز کرده و مهاجر به‌عنوان سرمایه‌گذار در این فیلم حضور دارد. به بهانه فعالیت‌های اخیر او در حوزه تهیه‌کنندگی، گفت‌وگوی کوتاهی با او داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

ماجرای همکاری با خانواده ثقفی برای من متفاوت است، به‌نوعی یک خانواده هستیم و کار گروهی ایجاب می‌کند که هرکس مسئولیت کارش را بپذیرد. از طرف دیگر نگاه امیرحسین ثقفی در سینما برای من نگاه جذابی است و به سلیقه من بسیار نزدیک است، زمانی که با فیلم‌نامه امیرحسین ثقفی و شراره سروش و کارگردانی علی‌اکبر ثقفی و طرحی که از جانب آنها مطرح شد روبه‌رو شدم، با کمال میل پذیرفتم در این فیلم همراهشان باشم. در ماجرای ورود به عرصه تهیه‌کنندگی راهنمایی خانواده کمک زیادی به من کرد و اساسا دوست دارم هر کاری را با آدابش انجام دهم و علاقه داشتم در این فیلم در مقام تهیه‌کننده هم حضور داشته باشم.

‌ سال‌هاست که کیفیت فیلم‌نامه یکی از نکاتی است که اولویت شما برای انتخاب یک فیلم به‌عنوان تدوینگر است و قطعا این حساسیت برای سرمایه‌گذاری یا تهیه‌کنندگی فیلم بیشتر هم می‌شود.

بله، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده سه ضلعی هستند که طبعا تأثیر مستقیمی بر کیفیت کار خواهند داشت و اگر بین هرکدام از آنها اختلالی به‌لحاظ تفکر و اجرا پیش بیاید، فیلم آسیب می‌بیند. در تمام این سال‌ها فیلم‌نامه‌های خوبی خواندم که کارگردانی خوبی هم داشته است، اما نتوانستم با‌ آن فیلم‌نامه‌ها ارتباط بگیرم. برای من ارتباط با فیلم‌نامه مهم‌ترین اتفاق در انتخاب فیلم است و در بحث تهیه‌کنندگی مهم این است که مؤثر باشم؛ بیشتر از این جهت که به تهیه‌کنندگی به عنوان مغز متفکر گروه نگاه می‌کنم.

‌ در سال‌های اخیر بسیاری از کارگردان‌ها خودشان تهیه‌کنندگی فیلم را عهده‌دار شده‌اند و به نظر می‌رسد همین موضوع در بسیاری مواقع پاشنه‌آشیل فیلم شده است. نظر شما درباره تفکیک نگاه کارگردان و تهیه‌کننده در فیلم چیست؟

بله، همان‌طور که اشاره کردید، بسیاری از کارگردان‌ها خودشان تهیه‌کنندگی کارشان را انجام می‌دهند و حتما توانایی انجام این کار را دارند.

 گاهی با فیلم‌هایی مواجه شدم که فیلم‌نامه‌های خوبی داشته، پرفروش بوده، کارگردان ماهری پشت کار بوده و تهیه‌کننده‌ای فیلم را هدایت کرده است که گاهی فکر می‌کنم اگر من جای تهیه‌کننده بودم، نمی‌توانستم کمک زیادی به فیلم بکنم، چراکه نگاهمان با هم فاصله زیادی داشت و این اختلاف زیاد دیدگاه باعث ضربه به کار می‌شود. این حساسیت در تدوین هم وجود دارد. در تمام سال‌هایی که مشغول کار تدوین هستم، در هر ژانری کار کرده‌ام و از این جهت تنوع زیادی در کارنامه‌ام هست، اما همیشه این انعطاف‌پذیری را در کارم داشته‌ام که با کارگردان به تعامل برسم. مقصودم از انعطاف‌پذیری این نیست که عقایدم را بیان نکنم، بلکه به این معنی که فکر کنم کارگردان چه هدفی دارد و با تفکر او به خروجی بهتر کار فکر کنم. کارهایی را انجام داده‌ام که در آنها اختلاف عجیب‌وغریبی با نگاه کارگردان داشتم و تمرین‌هایم در تدوین این تجربه را برایم داشت که در بحث تهیه‌کنندگی انتخاب‌های درستی داشته باشم، اما به‌عنوان تهیه‌کننده نقش بازدارنده نداشته باشم.

فیلمی است که واقعیت جامعه را بیان می‌کند و اتفاقاتی که این روزها در جامعه رخ می‌دهد و ما هم آنها را تجربه می‌کنیم. موضوع مهاجرت و چالش‌های آن یا اختلاف نسل‌ها که معمولا همیشه وجود داشته در این فیلم به‌خوبی بیان شده است. فکر می‌کنم تماشای این فیلم برای همه مفید است. علاوه بر اینکه ساختار فیلم بسیار محکم است و خوشحالم که با آقای علی‌اکبر ثقفی به‌عنوان کارگردان این فیلم کار کردم، این فیلم از یک نگاه پخته نشئت می‌گیرد و این کارگردان خوب می‌داند چه‌چیزی را نشان دهد و چطور به موضوعات اجتماعی بپردازد. اساسا خانواده ثقفی برای من عزیز هستند. در این خانواده سه کارگردان امیرحسین، فاطمه و علی‌اکبر ثقفی هستند که هر سه با نگاه‌های متفاوت فیلم می‌سازند و بهتر از این چه می‌تواند باشد؟ هرکس ژانر خودش را دارد و مستقل کار می‌کنند.

منبع: شرق