مرده باد مخالف من؛ تابلوی امروز سمبل‌های فرهنگی هنری جریان اصلاحات

گروه فرهنگ و هنر: طی یکی دو روز گذشته اتفاق جالبی در فضای سینما و فرهنگ ایران رخ داد که باعث جاروجنجال فراوانی شد و صحبت‌های زیادی در موردش صورت گرفت. قضیه ازاین‌قرار است که کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی پس از حواشی بسیار جشنواره فیلم فجر، تصمیم گرفت تا تحقیقی بر این جشنواره و اساساً سینمای ایران انجام دهد. در اولین گام نیز از چند تن از افرادی که منتقد این دوره از جشنواره بودند دعوت شد که تنها «مسعود فراستی»، منتقد نام آشنا حاضر شد به این دعوت پاسخ مثبت بدهد و در این جلسه شرکت کند. فراستی نیز هم چون همیشه با صراحت به بیان دیدگاه‌های خودپرداخت و از چند فیلم نیز اسم برد که یکی از این فیلم‌ها «گشت ارشاد ۲» بود.
به گزارش بولتن نیوز، همین حضور فراستی در مجلس به‌تنهایی برای جماعت روشن‌فکر مأب سینمای ایران کافی بود تا اعتراضات خود را شروع کنند؛ اما اوضاع هنگامی درهم‌پیچیده شد که سخنان فراستی در مورد بعضی فیلم‌ها منتشر شد. اولین اعتراض را «حمید فرخ نژاد» با لحنی تند و بی‌ادبانه در صفحه اینستاگرام خود انجام داد. او با جملاتی عجیب فراستی را متهم کرد که وی به دلیل بی‌پولی و تنگ‌دستی اقدام به چنین کاری کرده است و انواع تهمت‌ها را به وی نسبت داد. سپس «پرویز پرستویی» نیز به همین صورت به فراستی تاخت و وی را بی‌سواد دانست و نقدهای او را از سر کینه‌توزی خواند! «سید ضیاء هاشمی» که عضو هیأت انتخاب جشنواره امسال بود نیز عنوان کرد که هر کس می‌گوید فیلم گشت ۲ خانوادگی نیست، مشکل روحی دارد.

«فریدون جیرانی» نیز که دیگر فرد دعوت‌شده به مجلس بود عنوان کرد که مشکلات سینما درون خانوادگی است و نباید به مجلس مرتبط باشد و خود اهالی سینما باید به آن ورود کنند. مجموعه این سخنان اتفاقاً این الزام را ایجاد می‌کند که مجلس به‌صورتی جدی به این قضیه ورود کند.

حضرات هنرمند هنگامی‌که صحبت از انتخابات و بودجه برای فیلم و فیلم تبلیغاتی ساختن و حمایت از کاندیدای موردنظرشان است، اهالی سیاست را می‌پرستند و هرکدام یکی را تقدیس می‌کنند. هرچند وقت یک‌بار نیز پز روشن‌فکری‌شان می‌گیرد که سیاست‌مداران و مدیران ما کم‌کارند و کشور این مشکل و آن مشکل را دارد؛ اما زمانی که خودشان ملزم به پاسخ‌گویی هستند که با بیت‌المال چه می‌کنند و چه بلایی سر فرهنگ کشور می‌آورند، ورود اهالی سیاست به سینما می‌شود گناه کبیره. این تفکر کسانی است که ادعای آزادی بیان دارند، اما حضور فردی هم چون فراستی را چه درست بگوید و چه نادرست ندارند و توقع دارند همه مطابق میل ایشان سخن بگویند.
همین افراد هستند که شعار زنده‌باد مخالف من را سر می‌دهند اما هم چون بزرگانشان قائل به مرده باد مخالف من هستند. این‌ها همان کسانی هستند که نمایندگانی را راهی مجلس کردند که به دنبال بستن دهان منتقدین هستند آن‌هم با حبس، پس رفتاری چنین در قبال فراستی از طرف این حضرات عجیب نیست. اساساً آزادی بیان در قشر هنرمند فقط برای خودشان است. بقیه آزادی ندارند مگر درجایی که آن‌ها بخواهند. متأسفانه این حقیقت سینمای ایران است. سینمایی پرمدعا و پر از اداهای الکی که هیچ در چنته ندارد. این سینما از ذهن همین هنرمندان تراوش می‌کند پس توقع بهتر شدنش زیاد است.

نکته دیگر این‌که مجلسی به مسئله سینما ورود کرده که افراد حاضر در آن مورد تأیید همین قشر هستند و جالب این‌که در همان کمیسیون فرهنگی نیز عضویت دارند. یک بام و دو هوای خوبی اجرا می‌کنند حضرات! باز خوب شد فراستی را مجلس اصول‌گرایان دعوت نکرده بود که‌ اگر چنین می‌شد، احتمالاً حکم اعدام فراستی از طرف ایشان صادر می‌شد.

از سوی دیگر سینما مسئله‌ای استراتژیک است و هر مشکلی که در آن باشد باید به‌صورت کلان بررسی شود. جشنواره فیلم فجر مهم‌ترین پیشانی فرهنگی نظام است و به همین دلیل آنچه که در این جشنواره پیش می‌آید و ماحصل آن، بی‌شک از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا ویترین و پیشانی فرهنگی نظام است و عنصری است که به خارج از کشور صادر می‌شود و درصورتی‌که تصویر نادرستی ارائه دهد، اتفاقات جالبی رخ نخواهد داد. از سوی دیگر فرهنگ امر مهمی است و تک‌تک شئون زندگی افراد جامعه را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. از این‌سو باید دید چه خوراک فرهنگی‌ای به‌جامعه عرضه می‌شود. به همین دلیل است که ورود کمیسیون فرهنگی اتفاقاً بسیار لازم و به‌جا بود.

در آخر نیز توصیه‌ای به اهالی سیاست. لطفاً زین پس در انتخابات هنرمندان و علی‌الخصوص اهالی سینما را به دایره هواداران خود راه ندهید زیرا افرادی که خود را ملزم به پاسخ‌گویی نمی‌دانند و خود را بالاتر از هر کس و هر چیزی می‌دانند، قابل تکیه کردن نیستند.