دوست دارم همیشه در فضای هنری باشم

دارای مدرک لیسانس بازیگری و کارگردانی از دانشگاه هنر هستم و از سال ۶۲ وارد مدرسه هنر و ادبیات صداوسیما شدم. البته حضور در آن مدرسه آن‌هم در سال ۶۲ فقط در حد آموختن بود چون سال ۶۲ جنگ بود و جامعه کمتر به سمت تئاتر و هنر کشیده می‌شد. سال ۶۴ فارغ‌التحصیل شدم، در آن مدت با مجتبی یاسینی و بازیگران بزرگ مملکت مثل آقایان رمضانی و مرزبان آشنا شدم و درس‌های زیادی از این عزیزان یاد گرفتم.

· اولین کار جدی شما چه بود؟

سریال «ما می‌توانیم» در سال ۶۴ تولید و سال ۶۵ پخش شد که مضمون آن آموزش تئاتر بود.

· بنابراین اولین باری که مقابل دوربین قرار گرفتید، کم سن بودید؟

بله تقریباً...

· از حس و حال آن زمان برایمان بگویید؟

خب سن کمی داشتم و برای یک نوجوان ۱۵ - ۱۶ ساله حضور در مقابل دوربین خیلی ماورایی و غیرقابل‌توصیف است و من این حرکت را مدیون پدرم ایرج سنگ‌چاپ هستم (ایشان و در کل خاندان سنگ‌چاپ همیشه در قسمت فنی مطبوعات بودند و به همین دلیل فامیلی ما سنگ‌چاپ است). پدر من در روزنامه، آگهی مدرسه هنر و ادبیات را دید و به دلیل اینکه رفتار و کشش مرا نسبت به بازیگری در خانه می‌دید مرا در این مدرسه ثبت‌نام کرد.

· شما در پرونده هنری‌تان تعداد زیادی فیلم و سریال دارید. فکر می‌کنید با کدام کارتان بیشتر شناخته شدید؟

خدا را شکر که در همه آن‌ها خوب و موفق عمل کرده‌ام (می‌خندد)، البته این نظر مخاطبان است، ولی فکر می‌کنم مجموعه «نرگس» اوج معرفی من بوه شاید هم نه. من در مجموعه «نرگس» به‌عنوان بازیگردان فعالیت داشتم، مجموعه خوبی بود که البته آن زمان به دلیل فوت خانم گلدره خاطره تلخی برایمان باقی ماند.

· چرا به‌عنوان بازیگر در آن مجموعه بازی نکردید؟

خیلی دلم می‌خواست این کار را انجام بدهم، حتی چندین نقش فرعی پیشنهاد شد، مثلاً نقش دکتر روان‌شناسی که در مجموعه بود، اما چون بازیگردان بودم گفتیم شاید خیلی از پرده‌ها کنار برود و کار را خراب کند. من خودم نقش مجید را هم خیلی دوست داشتم و این نقش را سپند امیرسلیمانی بسیار عالی ایفا کرد و من به او تبریک می‌گویم.

· آقای سنگ‌چاپ حالا که صحبت از بازیگردانی شد، اگر ممکن است کمی از وظایف بازیگردان برایمان بگویید؟

اتفاقاً برای اطلاعات عمومی خوانندگان مجله هم خوب است (می‌خندد). دقت کنید اول این‌که بازیگردانی در کشورهای بزرگ جهان که کار فیلم‌سازی را به‌صورت حرفه‌ای انجام می‌دهند یک حرف و شغل بسیار جاافتاده است. در سینمای ایران هم چند سالی است که در را به روی این حرفه گشوده‌اند و خیلی‌ها فکر می‌کنند بازیگردان به بازیگرانش فخر می‌فروشد که شماها بازیگر نیستید و من به‌تنهایی ۳۰ نقش را درمی‌آورم! درصورتی‌که این‌طور نیست در سینما و تلویزیون کارگردان بخش فنی کار را بر عهده دارد و همین‌که کار را دکوپاژ کند کافی است، اما این وظیفه بازیگردان است که بازیگرش را از یک سری فیلترها بگذراند تا رسوب‌هایی که از نقش‌های گذشته در بازیگر مانده دور ریخته شود و نقش را برای بازیگر آنالیز و بازیگر را هدایت کند.

· شما بیشتر به فعالیت در پشت دوربین علاقه دارید یا مقابل دوربین؟

من به‌طورکلی دوست دارم همیشه در فضای هنری باشم، جلو دوربین و پشت آن‌هم برایم مهم نیست.

· بهترین مشوق شما در این راه چه کسی بوده است؟

سؤال خوب و مهمی است، اگر بخواهم به‌طور دقیق برایتان بگویم آن موقع که ازدواج‌نکرده بودم پدرم حرف اول را می‌زد، چون عاشق هنر بود سوای این‌که در یک محیط روشنفکری هم زندگی می‌کرد و دوست داشت که بچه‌هایش هم روشنفکر باشند و خیلی تشویقم می‌کرد، خیلی هم مدیونش هستم، اما الآن که ازدواج‌کرده‌ام خانمم باعث شده که با دلگرمی بیشتری کارم را انجام دهم. ایشان همکارم هم هستند و این در زندگی هنری شرط خیلی مهمی است، آدم بی‌خودی ماندگار و باثبات نمی‌شود و خیلی از هنرمندانی که زندگی‌شان از هم می‌پاشد برای این است که همسرانشان درکشان نمی‌کنند و چراهای زیادی در زندگی‌شان ایجاد می‌شود و من شاهد فجایع این‌چنینی بودم و چه استعدادهایی که به خاطر این‌که مشوقی در زندگی‌شان نداشتند نابود شدند.

· چه کسی کارهای شمارا به‌خوبی نقد و بررسی می‌کند؟

بازهم همسرم، چون هر وقت بدکار می‌کنم سخت از من انتقاد می‌کند.

· فرزند هم دارید؟

بله یک دختر کوچک دارم.

· دوست دارید او هم وارد این حرفه شود؟

همه‌چیز به علاقه و استعداد او بستگی دارد. اگر بخواهد به امید خدا من هم از او حمایت می‌کنم.

· ازنظر شما بازیگری سخت‌تر است یا بازیگردانی؟

به نظر من بازیگردانی، چون بازیگردان مسئولیت بیشتری دارد، ولی بازیگر یک مسئولیت دارد و کاری فردی است. همیشه گفته‌ام بازیگردانی و دستیار کارگردانی رزق و روزی است، ولی بازیگری همان‌طور که گفتم عشق خالص و تخصص هنری را نشان می‌دهد و زمانی که بازی می‌کنم احساس می‌کنم آن بالا قرارگرفته‌ام.

· لطفاً از مجموعه «لیسانسه‌ها» که این روزها خیلی بیننده دارد، برایمان بگویید؟

همان‌طور که می‌دانید قصه «لیسانسه‌ها» دارای فضایی کاملاً رئال است و در فضایی جدی طنازی و کمدی نیز در کاردیده می‌شود ازاین‌رو نسبت به سایر آثار سروش صحت اثری متفاوت به نظر می‌آید که خوشبختانه و خدا را شکر همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد با استقبال خوبی از طرف مخاطبان روبرو شده است.

· چه عاملی باعث شد که شما همکاری در این پروژه را پذیرفتید؟

آنچه برای من مهم و جذاب است متن و گروه خوبی است که در ساخت این سریال همکاری دارند و همین موضوع از دلایل حضور من در «لیسانسه‌ها» است، ولی حضور رضا جودی به‌عنوان تهیه‌کننده در ساخت این مجموعه اصلی‌ترین دلیل حضور من است، چراکه تقریباً در همه آثار جود حضورداشته‌ام و وی نقش استاد مرا دارد. از طرفی سروش صحت هیچ‌گاه اثر ضعیف یا متوسطی نداشته و همیشه آثار خوبی را به تلویزیون ارائه داده است.

· برای انتخاب نقش‌هایتان چه اولویت‌هایی دارید؟

من بنا به دلایلی که برای خودم دارم، کارهایی را که در شهرستان انجام می‌شوند، نمی‌پذیرم و حتی در یک فیلم سینمایی نیز یک نقش اصلی به من پیشنهاد شد که چون تصویربرداری در شمال کشور بود، این پیشنهاد را رد کردم و این در حالی است که تا امروز بازی در نقش اصلی یک اثر سینمایی به من پیشنهاد نشده بود. همچنین گروهی که قرار است با آن کارکنم برایم بسیار مهم است.

· نظر شما در مورد نقش‌های مثبت و منفی چیست؟

هر دو این‌ها خوب است و به‌نوعی مکمل هم می‌شوند، در سینما و تلویزیون قرار نیست تمام بازیگران مثبت باشند، اگر همه مثبت باشند، پس چه کسی باید ایفاگر نقش‌های منفی شود؟ عده‌ای فکر می‌کنند بازیگری که بیشتر ایفاگر نقش‌های منفی است، آرام‌آرام خلق و خویش شبیه کاراکترهایی می‌شود که بازی می‌کند. درحالی‌که به‌هیچ‌وجه چنین نیست. بازیگری یک فن است و اغلب شخصیت‌هایی که نقش آن‌ها را بازی می‌کنیم در پایان کار، کارنامه‌شان بسته می‌شود. اگر قرار باشد، بازیگر اصرار به بازی کردن در نقش مثبت داشته باشد، درحالی‌که تیپ و چهره‌اش مناسب ایفای کاراکترهای منفی است، مجبور است با حرفه‌اش برای همیشه خداحافظی کند.

· چرا شما بیشتر در نقش‌های منفی بازی می‌کنید؟

به‌هرحال چهره و فیزیک من بیشتر مناسب نقش‌های خاکستری و عمدتاً منفی است. از این بابت هم به‌هیچ‌وجه ناراحت نیستم و معتقدم هر فیلمی هم به چهره مثبت و هم منفی نیاز دارد و همه تلاشم را می‌کنم تا در ارائه کاراکترهای منفی یا نیمه منفی، هر بار حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشم. من مایل نیستم خودم را در یک شخصیت دو بار تکرار کنم. یک‌بار منفی خشن هستم، یک‌بار منفی با چاشنی‌های طنز، یک‌بار منفی صد درصد موذی و یک‌بار منفی ترسو، یک‌بار منفی ثروتمند یا فقیر و...

· آقای سنگ‌چاپ بسیاری از علاقه‌مندان به بازیگری یا حتی فارغ‌التحصیلان این رشته از بازار کار ناراضی هستند، به نظر شما که تجربه زیادی هم در این زمینه‌دارید دلیل این موضوع چیست؟

متأسفانه این روزها بسیاری از فارغ‌التحصیلان حرفه بازیگری از حرفه‌شان ناراضی هستند. دلیلش هم این است که بعضی از آن‌ها می‌خواهند با یک حضور چنددقیقه‌ای در یک فیلم یا مجموعه تلویزیونی سوپراستار شوند! درحالی‌که همه بازیگران موفق امروز، برای رسیدن به موفقیت فعلی سختی‌ها و بیگاری‌های زیادی را تحمل کرده‌اند. آن‌هایی که واقعاً بازیگرند، مشکلات متعددی را تحمل کرده‌اند و پشتکاردارند و حتماً به‌حق خودشان در این حرفه خواهند رسید. هیچ بازیگری بدون سختی کشیدن به ماندگاری نمی‌رسد.

· در حال حاضر مشغول چه‌کاری هستید؟

کار خاصی که مربوط به فیلم یا سریالی باشد، فعلاً جدی نشده، ولی همان کارهای همیشگی‌ام را انجام می‌دهم مثل مطالعه و کسب اطلاعات و...

· با خوانندگان مجله «روزهای زندگی» چه صحبتی دارید؟

امیدوارم همه روزهای زندگی‌شان سرشار از شادی و سلامتی باشد و همیشه احساس خوشبختی کنند.