نظام تصمیم سازی بدون تجربه بخش خصوصی
یکی از ضعف های نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور این است که اکثر اعضای شورای شهر، شهرداران،نمایندگان مجلس،وزرا ، استانداران ، مدیران کل و... فاقد پیشینه کار در بخش خصوصی" واقعی" هستند
به گزارش بولتن نیوز، یکی از ضعف های نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور این است که اکثر اعضای شورای شهر، شهرداران،نمایندگان مجلس،وزرا ، استانداران ، مدیران کل و... فاقد پیشینه کار در بخش خصوصی" واقعی" هستند و وقتی به رزومه اکثر آنها مراجعه میشود به سختی میتوان بین این بزرگواران یک صنعتگر ، یک کارخانه دار ، یک تاجر بین المللی ، یک کار آفرین یافت.
بیشتر آنها دارای مشاغل دولتی ، آموزشی ، پزشک ، یا در بهترین حالت ،استاد دانشگاه بوده اند ، و یا به هر طریقی جهت پر بارکردن رزومه و بهره مندی از عنوان استاد دانشگاهی خود را به دانشگاه رسانده و مدرس شده اند ؛ آن هم دانشگاهی که بدون هیچ تعارفی فرسنگ ها از صنعت و واقعیت جامعه بدور است و تلاش جهت ارتباط با صنعت نیز بیهوده و بی نتیجه مانده است .
اینجانب در طی سنوات تحصیل با کمال احترام به اساتیدی که شاگردیشان را با افتخار داشته ام به استادی بر نخوردم و نشنیدم که خود دارای بنگاه اقتصادی باشد و یا بنگاه بزرگی را اداره کند ، حداکثر مشاور بوده اند ، آن هم بیشتر در بخش دولتی و شرکتهای "خصولتی" وقتی موقع انتخاب مدیر میشود کمتر صنعت گر و بنگاهداری را میبینیم که جهت اداره امور دولتی برگزیده شود .چون او بنگاه دارد و حتما سخت مشغول کار است و برایش توجیه ندارد که مسولیتی اجتماعی را نیز بپذیرد .
در بین کاندیدای محترم نیز کارآفرین وکارخانه داری را نمی بینیم که کاندید شود و با افتخار از تعداد کارخانه ها و کارمندانش در تبلیغات یاد کند و متاسفانه این امر در بین مردم ارزش محسوب نمیشود که جهت امور کلان تر به او اعتماد کنند و سرنوشت خود ر ا در حوزه ای به او بسپارند.
حال چه انتظاری میتوان داشت که این نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری بر مبنای واقعیت ها و درک صحیح از آنها تصمیم بسازد و تصمیم بگیرد. آنجا که همه فریاد میزنند که جهت حل مشکلات باید بخش خصوصی وارد شود ." محل ورود " را هم مشخص میکنند که از کجا باید وارد شوند ؟؟ آیا امتیازی برای ورود صاحبان تجربه در بخش خصوصی برای ورود به نظام تصمیم سازی کشور نیز وجود دارد ؟؟
بخش خصوصی نمیتواند درچارچوب تصمیماتی به شرح فوق توفیقی در دنیای رقابتی کنونی حاصل نموده و مشکلات جامعه را حل کند. بخشی که جهت انجام کوچکترین امور از شروع تا پایان بدهکار بخش دولتی است و باید پاسخگو باشد و هیچ احترامی در این بخش ندارد. و همیشه موظف است.
منبع:اقتصادروز
بیشتر آنها دارای مشاغل دولتی ، آموزشی ، پزشک ، یا در بهترین حالت ،استاد دانشگاه بوده اند ، و یا به هر طریقی جهت پر بارکردن رزومه و بهره مندی از عنوان استاد دانشگاهی خود را به دانشگاه رسانده و مدرس شده اند ؛ آن هم دانشگاهی که بدون هیچ تعارفی فرسنگ ها از صنعت و واقعیت جامعه بدور است و تلاش جهت ارتباط با صنعت نیز بیهوده و بی نتیجه مانده است .
اینجانب در طی سنوات تحصیل با کمال احترام به اساتیدی که شاگردیشان را با افتخار داشته ام به استادی بر نخوردم و نشنیدم که خود دارای بنگاه اقتصادی باشد و یا بنگاه بزرگی را اداره کند ، حداکثر مشاور بوده اند ، آن هم بیشتر در بخش دولتی و شرکتهای "خصولتی" وقتی موقع انتخاب مدیر میشود کمتر صنعت گر و بنگاهداری را میبینیم که جهت اداره امور دولتی برگزیده شود .چون او بنگاه دارد و حتما سخت مشغول کار است و برایش توجیه ندارد که مسولیتی اجتماعی را نیز بپذیرد .
در بین کاندیدای محترم نیز کارآفرین وکارخانه داری را نمی بینیم که کاندید شود و با افتخار از تعداد کارخانه ها و کارمندانش در تبلیغات یاد کند و متاسفانه این امر در بین مردم ارزش محسوب نمیشود که جهت امور کلان تر به او اعتماد کنند و سرنوشت خود ر ا در حوزه ای به او بسپارند.
حال چه انتظاری میتوان داشت که این نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری بر مبنای واقعیت ها و درک صحیح از آنها تصمیم بسازد و تصمیم بگیرد. آنجا که همه فریاد میزنند که جهت حل مشکلات باید بخش خصوصی وارد شود ." محل ورود " را هم مشخص میکنند که از کجا باید وارد شوند ؟؟ آیا امتیازی برای ورود صاحبان تجربه در بخش خصوصی برای ورود به نظام تصمیم سازی کشور نیز وجود دارد ؟؟
بخش خصوصی نمیتواند درچارچوب تصمیماتی به شرح فوق توفیقی در دنیای رقابتی کنونی حاصل نموده و مشکلات جامعه را حل کند. بخشی که جهت انجام کوچکترین امور از شروع تا پایان بدهکار بخش دولتی است و باید پاسخگو باشد و هیچ احترامی در این بخش ندارد. و همیشه موظف است.
منبع:اقتصادروز
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
