احزاب سیاسی و گذرگاهی با نام نهادینه سازی در امر برابری جنسیتی

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که همچون گذشته به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته به شرح زیر است:

احزاب سیاسی به طور فزاینده ای به عنوان حافظان اصلی مشارکت زنان در زندگی سیاسی به رسمیت شناخته شده اند. احزاب جایی هستند که اقداماتی را برای تشویق هر چه بیشتر زنان جهت مشارکت در فعالیت های سیاسی و نهادینه کردن عدالت، شفافیت و تساوی حقوق به عنوان روش های عملیاتی معرفی می کنند و نقش کلیدی در افزایش مشارکت زنان ایفا می کنند. در مقابل جایی که در آن قوانین، روش ها و مقررات احزاب سیاسی شفاف نباشد، یا جایی که آنها مستقیم یا غیرمستقیم رفتار تبعیض آمیزی علیه زنان داشته باشند، زنان ممکن است به حاشیه رانده شوند وحضور آنها کمرنگ شود.

در اینجا هدف بررسی استراتژی هایی است که خود زنان به منظور تسهیل پیشرفت سیاسی شان اتخاذ می کنند. به طورخاص به نظر می رسد که استراتژی های فردی زنان می تواند برای استراتژِی های جمعی که زنان را به همکاری با یکدیگر تشویق می کند، به کار برده شود، و استراتژیهای زنان با مردان میتواند به منظور معرفی نهادینه سازی و برابری جنسیتی رسمی در احزاب سیاسی به کار برده شوند.

باید به خاطر داشت که روش های تبعیض آمیز علیه زنان باعث می شود که زنانی که آمادگی کمتری دارند و حتی زنانی که مجهزتر از مردان هستند عرصه سیاسی را ترک کنند نه به خاطر اینکه آنها فاقد مهارت یا شایستگی هستند بلکه به خاطر آنکه آنها وارد با یک بازی نابرابر در میدان سیاست می شوند. این چالش ها با واقعیت سیاست های کاری پیچیده شده اند. باتوجه به این محدودیت ها و دسترسی ها در سیاست، زنان اغلب فاقد دانش در اجرای کارهای سیاستی هستند. برای موفقیت نه تنها زنان باید تکنیک های جنبه های رسمی نظام سیاسی را یاد بگیرند بلکه آنها چگونگی بازی سیاست را در داخل و در میان احزاب سیاسی را نیز فرا گیرند.

به حاشیه راندن یاکمرنگ شدن حضور زنان در سیاست بدان معنی است که زنان خود کلیشه های جنسیتی را در درون خود و جامعه تدوام بخشیده اند. برخی از زنان بر این باورند که سیاست یک مسئولیت مردانه است که زنان فاقد ظرفیت و یا کیفیت لازم برای یک سیاستمدار موفق شدن هستند، اینکه سیاست یک کسب و کار نامناسب برای زنان است و حتی گاهی مبارزات انتخاباتی و جذب سرمایه، یک رفتار نامناسب در بخشی از زنان به شمار می رود.

در پاسخ به چرایی عدم ورود زنان به سیاست می توان عوامل چندی را برشمرد که از آن جمله عوامل نهادی، شامل قوانین و روندهای واجد صلاحیت بودن، سیستم های حزبی و انتخاباتی و ترتیبات قانونی هستند. همچنین عوامل اجتماعی که شامل سطح اشتغال و تحصیلات زنان و تقسیم کار در خانواده و عوامل فرهنگی شامل باورها در مورد نقش های جنسیتی مناسب در ارتباط با سیاست و حوزه عمومی در این راستا هستند.

در نتیجه بسیاری از زنان امیدوار و با انگیزه هستند که در شرایط دشوار سیاسی کار کنند اما این عوامل باعث می شود که زنان علاقه مند، در دفاتر سیاسی در جایگاه های پایین تری از مردان علاقه مند قرار گیرند.

سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که چگونه زنان می توانند با کلیشه های جنسیتی که آنها در جامعه و درون خودشان روبهرو هستند مبارزه کنند؟

همواره درس های تاریخ گویای آن هستند که در حوزه سیاسی زنان برای مبارزه سیاسی و داشتن حق رای پیشگام بوده اند و الگویی برای نسلهای بعدی هستند.

بنابراین اولین و مهمترین نکته این است که _{خود زنان باید به طور فعال مسیر سیاسی را انتخاب کنند} و مردان نمی توانند و نباید آن را برای زنان انتخاب کنند. در مرحله دوم، زنان حداقل تا جاییکه میتوانند باهم متحد بوده و مشارکت داشته باشند و برنامه های سیاسی را شکل دهند. پیشرفت سیاسی زنان وقتی که آنها در فعالیت های سیاسی باهم و به صورت هدفمند کارکنند، تسهیل خواهد شد. در نهایت زنان اغلب آغازگر و محرک اقدامات برای نهادینه سازی برابری جنسیتی در سیاست و در چارچوب قانونی و همچنین در روش ها و اقدامات به روز هستند. زیرا آنها اغلب از نابرابری جنسیتی بیشتر رنج می برند. در این زمینه حزب سیاسی، ممکن است مستلزم ایجاد ساختارهایی برای حمایت از پیشرفت زنان، معرفی سیاست هایی برای منع از تبعیض جنسیتی، توسعه استراتژی ها و اقداماتی برای ایجاد یک زمینه مناسب برای ایفای نقش اعضای حزب زنان و مردان، یا آغاز حمایت از مسائل اجتماعی کلیدی که نگرانی های خاصی برای زنان دارند، باشد. با این حال مسئولیت معرفی برابری جنسیتی فرآیندهای حزب سیاسی نباید تنها بر روی شانه های زنان باشد. نهادینه سازی برابری جنسیتی در احزاب سیاسی نیاز به تعهد رهبران احزاب سیاسی، تصمیم-گیرندگان و اعضا و فعالان حزبی مرد و زن دارد. با وجود موارد فوق، شناخت سیاست که ریشه در بازی-های رقابتی دارد، مهم است.فرصت ها برای همکاری بسیاری نادر است، به طوریکه هر زن یا مرد سیاستمدار توسط یک هدف مهم ، برای بدست آوردن قدرت سیاسی و استفاده از این قدرت برای ایجاد تغییر برای رسیدن به موفقیت در صندوق های رای، حرکت می کنند. بنابراین چند نکته مهم را باید به¬خاطر داشت. اول اینکه زنان سیاستمدار خود باید آغازگر این استراتژی باشند و آنها ممکن است با تعداد زیادی از مخالفان مرد و زن در حزب روبرو شوند. دوم اینکه، همانطور که اشاره شد، سیاست یک حرفه رقابتی است که توسط قوانین رسمی و غیررسمی کنترل می شود. زنان باید دریابند که آنها با یک محیط سیاسی روبه رو می شوند که در آن تلاش برای نشان دادن عدالت بیشتر، شفافیت و تساوی حقوق که آنها در کوتاه مدت از دست داده اند باید صورت بگیرد. این امر ممکن است حتی در شرایطی اتفاق بیفتد که در آن فرآیندهای سیاسی توسط مبارزات منفی یا تقلب در انتخابات یا جایی که پول تعیین کننده موفقیت در انتخابات است، صورت می گیرد.

درنهایت درگیرشدن در تغییر قوانین یا اصلاح سیاست نیازمند وقت و انرژی است و زنان زمان کمتری به خود اختصاص داده و بیشتر زمان خود را صرف مبارزات سیاسی برای پیشبرد کارهایشان می کنند. با این حال این مهم است که زنان درگیر در فرآیندهای اصلاح سیاست، مطمئن باشند که دیدگاه ها و چشم-اندازهای زنان در نظر گرفته شده و مفاد و اقدامات و سیاست هایی که تبعیض آمیز است، مشخص شده و حذف می شوند.

برخی از استراتژی ها وجود دارند که می توانند زنان را در پرداختن به این نوع از چالش های سیاسی، حمایت کنند و با هدف ایجاد تغییرات در کیفیت احزاب سیاسی اجرا می شوند.

قابل ذکر است که این اقدامات را زنان می توانند به صورت فردی و دسته جمعی برای افزایش مشارکت حقیقی زنان و برابری جنسیتی در احزاب سیاسی انجام دهند. برای انجام این کار، به طور موثر زنان علاقه-مند سیاستمدار باید بر آن تمرکز کنند از جمله: برنامه ریزی سیاست شغلی و ترویج خود از طریق رتبه-های سیاست، ایجاد همکاری با سایر زنان و اقدامات جمعی در مسائل مشترک، نهادینه کردن برابری جنسیتی در سیاست های سیاسی حزب، فرآیندها و اقدامات و بکارگیری مردان به عنوان همکاران و حامیان جنسیتی.

در پایان باید اشاره کرد که که طبقه بندی و انتخاب استراتژی هایی که اغلب مناسب هستند، بستگی به نوع دفتر سیاسی یا موقعیتی که زنان می خواهند به آن برسند، و شرایط خاص خود و گستردگی محیط سیاسی دارد.