مخدری به نام شبکه های اجتماعی

 فيس بوک (Facebook) يک سايت اجتماعي است که توسط سازنده جوان خود مارک زاکربرگ (Mark Zuckerberg) در چهارم فوريه سال 2004 راه اندازي شد.اين سايت هم اکنون از نظر تعداد کاربر عضو و نيز از نظر کارشناسان، در زمينه سايت هاي اجتماعي، برتر از ماي اسپيس و امثال آن و در حقيقت در زمينه کاري خود، سايت شماره 1 جهان محسوب مي شود. این سایت که در حقیقت فضایی برای ایجاد صفحه شخصی اشخاص و ارائه اطلاعات و به اشتراک گذاری آنها محسوب می شود در طی 6 سال تا جایی پیش رفته است که امروز بیش از 500 میلیون عضو ثابت از سراسر دنیا دارد که بیشتر آنها هر روز صفحه شخصی خود را به روز می کنند . این آمار خیره کننده که در حقیقت شامل یک نفر از هر 13 نفر در سطح دنیا می شود نشان دهنده عمق دربرگیری این سایت و حتی سایت های مشابهش دارد . این قضیه حتی تا جایی اهمیت داشته که امروز بیشتر سیاست مداران و شخصیت های مشهور و حتی سازمان ها تاثیر گذار دنیا در شبکه اجتماعی فیس بوک صفحه داشته و اطلاعات خود را روی صفحه هایشان منتشر می کنند. میلیونها عکس و پیغام منتشر شده در سال گذشته میلادی به خوبی گویای این وضعیت است که امروز اینترنت به عنوان یک رکن اساسی نقش موثری در ارتباطات ما ایفا میکند.

اما این موضوع در کنار همه حسن هایی که دارد زمینه ساز بروز برخی ناهنجاری ها نیز هست . دور شدن از زندگی اجتماعی و گذراندن بخش زیادی از زمان در شبکه های مجازی در حقیقت عاملی است که افراد را از حضور در زندگی طبیعی و واقعی باز داشته و در محیطی مجازی فرو می برد به طوری که افراد معتاد این زندگی دوم می شوند . طبق آمار آرائه شده بیش از 70 درصد افراد عضو شبکه های اجتماعی بعد از ساعات معمول روز نیز به وسیله کامپیوتر و یا حتی موبایل به حضور در این فضاها ادامه می دهند که همین موضوع باعث گوشه گیری و دور شدن از واقعیت ها میشود. امروز صاحبان این شبکه ها که بیشتر تحت تاثیر عقاید مادی گرایانه غربی ها کار را تا جایی پیش برده اند که زندگی دوم را به صورت طبیعی در فضای مجازی تعبیه کرده اند تا اعضای این سایت ها از مشکلات روزمره به لذت ها و حضور داشتن نداشته ها در زندگی طبیعیشان پناه ببرند . به طور مثال در سایت سکند لایف (secondlife) هر کس میتواند با ساخت شخصیت خود در فضای مجازی در زندگی طبیعی ولی مجازی میلیون ها کاربر این سایت از سراسر دنیا حضور یابد . این زندگی دوم به گونه ای است که فرد در فضای مجازی کار می کند ، پول در می آورد ، درس میخواند ، خانه و لوازم میخرد ، کارهای روزمره را انجام میدهد و حتی کاندیدای انتخاباتی شده و در نهادهای حکومت حضور می یابد . تبدیل این واقعیت ها در فضای مجازی اینقدر دقیق صورت گرفته است که طبق برآورد ها اعضای این سایت به طور متوسط روزانه 5 ساعت در آن حضور می یابند .

نکته قابل تامل این است که جلوگیری از گسترش این سایت ها و علاقه مردم به خصوص جوانان به این سایت ها امری محال به نظر می رسد ولی باید بستر لازم برای تاثیر ناپذیری از این شبکه ها را به صورت فرهنگی درست جا انداخت و راهکار استفاده دررست از آنها را بازتعریفی دوباره کرد وگرنه در سالیان آینده روانشناسان باید برای افسردگی های و تنهایی های بیش از اندازه مردم جهان کاری بکنند .