جدیدترین مصاحبه موسوی با خودش!
ميرحسين موسوي به جاي عذرخواهي از ملت ايران و توضيح درباره خيانت هاي زنجيره اي خود همچنان مشغول مغالطه و توجيه تراشي است.
ميرحسين موسوي به جاي عذرخواهي از ملت ايران و توضيح درباره خيانت هاي زنجيره اي خود همچنان مشغول مغالطه و توجيه تراشي است.
وي در مصاحبه با سايت كلمه، درباره اعتراضات گسترده مردمي و رسانه اي گفت: بنده قصد پاسخ داشتم اما نامه برادر عزيزم آقاي كروبي مرا منصرف كرد. نگاه ايشان دليل بسياري از اين بداخلاقي ها را روشن مي كند. دليل دوم سكوت آن بود كه اينها از شگردهاي رژيم هاي توتاليته شبيه دوران استالين استفاده مي كنند. آنها روي گوبلز را در جعل و دروغگويي سفيد كرده اند و تهمت و دروغ را جزئي از ديانت متحجرانه خود قرار داده اند. اين همه دروغ و تهمت نشان داد اسلام حضرات چگونه اسلامي است.
وي درباره اين سؤال «كلمه» كه «چطور مي توان بر اين تفرقه افكني ها و شكاف ايجاد شده در اثر تبليغات سوء فائق آمد؟ جنبش سبز چطور مي تواند در جهت پوشاندن و كم كردن شكاف هاي مختلف گام بردارد و وحدت ملي را در برابر تفرقه افكني هاي دولتي حفظ كند» گفت: «در كنار تلاش براي گسترش آگاهي ها و مبارزه با انتشار دروغ و قلب حقايق، نبايد خاطره بحثها و گفتگوهاي صميمانه روزهاي انتخابات را از ياد برد. نبايد از ياد ببريم كه چه طور پيش از آن كه مداخله هاي به اصطلاح امنيتي فضاي گفتگوي مدني را به آشوب بكشد و صداي بحث و گفتگو را خاموش كند، شنيدن صداي همديگر را در گفتگوهاي انتخاباتي تجربه و تمرين مي كرديم. نبايد زنجيره سبزي كه تمام اختلافات و تفاوت ها را از جنوب تا شمال شهر و كشور به هم پيوند مي داد و زيستن در كنار هم را به ما مي آموخت فراموش كنيم.
موسوي با اين حال ترجيح داد به سؤالات كاملاً روشن پاسخ ندهد از جمله اينكه چرا گندم نمايي و جو فروشي كرد و در حالي كه دم از احياي خط امام و نگراني براي ارزشهاي انقلاب مي زد، مورد حمايت متفقانه جبهه ضد انقلاب قرار گرفت؟ چه خيانت هايي به كشور و ملت كرد كه مدال شجاعت از سران اسرائيل و آمريكا و انگليس گرفت و حتي يكبار هم نسبت به آنها اعلام برائت نكرد؟ و به چه دليل سلطنت طلبان و تروريست هاي منافقين و تندرو ريگي، و بهايي ها و ماركسيست ها و نهضتي ها و جبهه ملي ها براي او هورا كشيدند؟ آيا اين عملكرد منافقانه، مصداق بارز دروغ گويي و غش در معامله با مردم نبود؟ آيا برپايي آشوب و آتش افروزي و حمله به همه مقدسات اسلامي و انقلابي، «گفت وگوي مدني» بود؟! تن ندادن به قانون و تلاش براي انسداد كشور در راه انداختن جنگ حيدري- نعمتي چطور؟ آيا امثال موسوي محملي در خدمت دشمن براي دو قطبي كردن و از هم پاشاندن كشور نبودند؟ حمله به پايگاه بسيج و نيروي انتظامي و بانك و عابران و زنان و كودكان رهگذر هم جزو همان گفت وگوهاي مورد ادعا و زيستن در كنار هم بود؟ و آيا اينكه آقاي رابرت گيتس وزير جنگ آمريكا پس از ديدن دو دستگي ايجاد شده از سوي دست اندركاران فتنه سبز گفت كه ما تاكنون از تحريم ها نااميد بوديم و اكنون بايد تحريم ها را تشديد كرد، در راستاي همان دغدغه وحدت ملي بود؟!
موسوي همچنان از اين پاسخ طفره مي رود كه چرا نشست با گروهك هايي چون نهضت آزادي را انكار كرد اما يك سال بعد يكي از سايت هاي وابسته به وي برخي از همين ديدارها را منتشر كرد. يا چرا برخي از اعضاي ستاد وي در ارتباط مستقيم با سفارت انگليس و حلقه لندن و اتاق سيا در دوبي بودند و چرا برخي از همان اعضا هم اكنون در پناه دولت هاي آمريكا و انگليس و فرانسه قرار گرفته اند؟ و چرا تروريست ها و منافقين و حرمت شكنان دستگير شده در عاشوراي سال 88، از سوي وي به عنوان «مردمان خداجو» معرفي شدند؟
از دو حال خارج نيست يا موسوي به كارگزاري سرويس هاي جاسوسي استكباري تن داده بود و يا اينكه جاه طلبي و عقده هاي ناكام، وي را تا آنجا كشاند كه تن به هر نوع خيانت به نفع گروهكها و جبهه ضد انقلاب خارجه داد و در هر حال واقعيت اين است كه به قول معروف يك غلط با هزار توجيه مي شود هزار و يك غلط!
کیهان
وي در مصاحبه با سايت كلمه، درباره اعتراضات گسترده مردمي و رسانه اي گفت: بنده قصد پاسخ داشتم اما نامه برادر عزيزم آقاي كروبي مرا منصرف كرد. نگاه ايشان دليل بسياري از اين بداخلاقي ها را روشن مي كند. دليل دوم سكوت آن بود كه اينها از شگردهاي رژيم هاي توتاليته شبيه دوران استالين استفاده مي كنند. آنها روي گوبلز را در جعل و دروغگويي سفيد كرده اند و تهمت و دروغ را جزئي از ديانت متحجرانه خود قرار داده اند. اين همه دروغ و تهمت نشان داد اسلام حضرات چگونه اسلامي است.
وي درباره اين سؤال «كلمه» كه «چطور مي توان بر اين تفرقه افكني ها و شكاف ايجاد شده در اثر تبليغات سوء فائق آمد؟ جنبش سبز چطور مي تواند در جهت پوشاندن و كم كردن شكاف هاي مختلف گام بردارد و وحدت ملي را در برابر تفرقه افكني هاي دولتي حفظ كند» گفت: «در كنار تلاش براي گسترش آگاهي ها و مبارزه با انتشار دروغ و قلب حقايق، نبايد خاطره بحثها و گفتگوهاي صميمانه روزهاي انتخابات را از ياد برد. نبايد از ياد ببريم كه چه طور پيش از آن كه مداخله هاي به اصطلاح امنيتي فضاي گفتگوي مدني را به آشوب بكشد و صداي بحث و گفتگو را خاموش كند، شنيدن صداي همديگر را در گفتگوهاي انتخاباتي تجربه و تمرين مي كرديم. نبايد زنجيره سبزي كه تمام اختلافات و تفاوت ها را از جنوب تا شمال شهر و كشور به هم پيوند مي داد و زيستن در كنار هم را به ما مي آموخت فراموش كنيم.
موسوي با اين حال ترجيح داد به سؤالات كاملاً روشن پاسخ ندهد از جمله اينكه چرا گندم نمايي و جو فروشي كرد و در حالي كه دم از احياي خط امام و نگراني براي ارزشهاي انقلاب مي زد، مورد حمايت متفقانه جبهه ضد انقلاب قرار گرفت؟ چه خيانت هايي به كشور و ملت كرد كه مدال شجاعت از سران اسرائيل و آمريكا و انگليس گرفت و حتي يكبار هم نسبت به آنها اعلام برائت نكرد؟ و به چه دليل سلطنت طلبان و تروريست هاي منافقين و تندرو ريگي، و بهايي ها و ماركسيست ها و نهضتي ها و جبهه ملي ها براي او هورا كشيدند؟ آيا اين عملكرد منافقانه، مصداق بارز دروغ گويي و غش در معامله با مردم نبود؟ آيا برپايي آشوب و آتش افروزي و حمله به همه مقدسات اسلامي و انقلابي، «گفت وگوي مدني» بود؟! تن ندادن به قانون و تلاش براي انسداد كشور در راه انداختن جنگ حيدري- نعمتي چطور؟ آيا امثال موسوي محملي در خدمت دشمن براي دو قطبي كردن و از هم پاشاندن كشور نبودند؟ حمله به پايگاه بسيج و نيروي انتظامي و بانك و عابران و زنان و كودكان رهگذر هم جزو همان گفت وگوهاي مورد ادعا و زيستن در كنار هم بود؟ و آيا اينكه آقاي رابرت گيتس وزير جنگ آمريكا پس از ديدن دو دستگي ايجاد شده از سوي دست اندركاران فتنه سبز گفت كه ما تاكنون از تحريم ها نااميد بوديم و اكنون بايد تحريم ها را تشديد كرد، در راستاي همان دغدغه وحدت ملي بود؟!
موسوي همچنان از اين پاسخ طفره مي رود كه چرا نشست با گروهك هايي چون نهضت آزادي را انكار كرد اما يك سال بعد يكي از سايت هاي وابسته به وي برخي از همين ديدارها را منتشر كرد. يا چرا برخي از اعضاي ستاد وي در ارتباط مستقيم با سفارت انگليس و حلقه لندن و اتاق سيا در دوبي بودند و چرا برخي از همان اعضا هم اكنون در پناه دولت هاي آمريكا و انگليس و فرانسه قرار گرفته اند؟ و چرا تروريست ها و منافقين و حرمت شكنان دستگير شده در عاشوراي سال 88، از سوي وي به عنوان «مردمان خداجو» معرفي شدند؟
از دو حال خارج نيست يا موسوي به كارگزاري سرويس هاي جاسوسي استكباري تن داده بود و يا اينكه جاه طلبي و عقده هاي ناكام، وي را تا آنجا كشاند كه تن به هر نوع خيانت به نفع گروهكها و جبهه ضد انقلاب خارجه داد و در هر حال واقعيت اين است كه به قول معروف يك غلط با هزار توجيه مي شود هزار و يك غلط!
کیهان
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
