جنوب سودان، اسرائیلی دیگر . . . !؟

همه پرسی جدایی بخش جنوبی بزرگترین کشور اسلامی قاره آفریقا دیروز در حالی آغاز شد که نه تنها نتیجه این انتخاب برای مردم سودان بسیار مهم است بلکه همه نگاه های بین المللی به نتایج این همه پرسی جلب شده است .

 کشور سودان به عنوان بزرگترین کشور مسلمان قاره آفریقا از دیرباز هدف استعمارگران بوده است و با موقعیت استراتژیک خود چشم طمع بسیاری از قدرت های دنیا را به خود معطوف کرده است اما در میان همه قدرت های استعماری این روباه پیر بود که توانست سالها بر این کشور غنی حکومت کند تا جایی که حتی بعد از استقلال کامل سودان هم نتواند چشم از این طمع کاری بردارد. سودان که به تازگی در تقویم استقلالش عدد 60 را اضافه کرده است این روزها و با افزایش فشارهای بین المللی به سمت سرنوشت کشوری می رود که در همان عدد 60 سال پیش گرفتار مهمان ناخوانده ای به نام اسرائیل شد.

 یهودیان اسرائیلی که 60 سال قبل با مظلوم نمایی و به بهانه پس گرفتن سرزمین آبا و اجدادی خود پایه گذار رژیم منحوس صهیونیستی شدند و در طول این سالها فجیع ترین جنایات بشری را رقم زدند ، این روزها به همراه همپیمان دیرینه خود آمریکا بدون داشتن بهانه ای، این بار چشم طمع خود را به سرزمینی در قلب  آفریقا و در نقطه ثقل مسلمانان دوخته اند . اما  این که هدف اصلی برگزاری همه پرسی جدایی سودان چیست و چه کسانی از این جدایی سود می برند موضوعی است که در این مجال اندک بدان اشاره خواهد شد.

کشور سودان با در برگرفتن 5/2 میلیون کیلومتر مربع از خاک قاره سیاه و داشتن جمعیتی بالغ بر 45 میلیون نفر در موقعیتی بسیار ممتاز در شما آفریقا واقع شده است و با کشورهای مصر، لیبی، چاد، آفریقای مرکزی، کنگو، اتیوپی، اریتره، اوگاندا و کنیا همسایه است.

این کشور از 25 استان تشکیل شده است که 15 استان آن در نوار شمالی و 10 استان که در مجموع بیش از 30 درصد مساحت کل این کشور را دربر میگیرد در منطقه ای موسوم به جنوب سودان قرار گرفته است .کشور بزرگ قاره سیاه رسما از سال 1956 توانست استقلال خود را از انگلستان اعلام کند اما بعد از گذشت یک دهه از این استقلال زمزمه های درگیری های داخلی و اختلافات چشمگیر بین مناطق جنوب این کشور با دولت مرکزی به گوش رسید و از همان ابتدا نیز غرب با هدف تاثیر مناسب خود در منطقه بر آتش این منازعات و اختلاف ها دامن زد.

با استقرار دولت اسلامی عمرالبشیر در اواسط سال 1980 میلادی این درگیری ها وارد فاز جدیدی شد و تا سال 2003 میلادی ادامه یافت .

گرچه در طی این زمان رئیس جمهور سودان تلاش کرد تنش ها را در شهرهای جنوبی این کشور به حداقل برساند ولی دخالت کشورهای غربی و ترغیب نخبگان سیاسی جنوب سودان که بیشتر از طیف های اقلیت های مذهبی این کشور بودند، به جدایی طلبی منجر شد که اصلی ترین دلیل ناکامی دولت و در نتیجه افزایش درگیری ها و فشار بر مردم بود. در آوریل سال 2003 و با کشته شدن صدها هزار نفر از مردم و آواره شدن دومیلیون سودانی پای کشورهای غربی و به خصوص رژیم صهیونیستی به این منطقه باز شد و موضوع داخلی این کشور به موضوعی فرامنطقه ای تبدیل شد. این در حالی بود که خارطوم کنترل اوضاع را از دست داده است و حتی اتحادیه عرب و سازمان کنفرانس اسلامی نیز در این زمینه کاری از دستشان بر نمی آید.با به وجود آمدن این وضع زمزمه جدایی جنوب سودان به دغدغه اصلی رهبران جنوب این کشور بدل شد و در سال 2005 توافقنامه ای بین دولت مرکزی و رهبران جدایی طلب به امضاء رسید که برگزاری همه پرسی برای جدایی جنوب این کشور یکی از مفاد آن بود .اما از آن سال تاکنون منطقه جنوب به صورت کشوری خودمختار اداره شده است و با اینکه جان گارانگ رهبر اصلی جریان جدایی طلب در حادثه سقوط هواپیما کشته شد اما رهبران دیگری جای او را در این منطقه گرفتند و به مشی گذشته او ادامه دادند.

 آمریکا عامل اصلی جدایی جنوب سودان

 آمریکا به عنوان بازیگر اصلی جریان جدایی جنوب کشور مسلمان سودان از ابتدای افزایش تنش ها و درگیری ها با یک برنامه ریزی حساب شده و منسجم تلاش کرد با همراه کردن افکار عمومی جهان بستر مناسب برای این جدایی سازی را فراهم آورد . در ابتدا ایالات متحده تلاش کرد با زمزمه نسل کشی های گسترده در دارفور و اتهام دیکتاتوری با فشار به نهاد های بین المللی همچون سازمان ملل متحد و دادگاه لاهه  عمر البشیر رئیس جمهور این کشور را به عنوان متهم به جهان معرفی کند .سپس با تهدید مقام های سودانی به دخالت در همه پرسی این کشور عملا زمینه اجرا شدن این همه پرسی بر طبق نظر خود را فر اهم کنند.

 اما ماجرا زمانی جالب می شود که اصلی ترین دلیل چشم طمع آمریکا به این منطقه از سودان وجود ذخایر عظیم نفتی است که در صورت اجرای این جداسازی تماما به بخش جنوبی اختصاص می یابد و سودان در صورت این جدایی سازی 80 درصد منابع عظیم نفتی خود را از دست خواهد داد . هیلاری کلینتون وزیر امورخارجه ایالات متحده در تازه ترین اظهارنظر خود با محکوم کردن دولت سودان به دخالت در همه پرسی جدایی جنوب سودان در اظهاراتی شتابزده و خارج از عرف دیپلماتیک با وحشی خواندن مسئولان دولت سودان عملا این کشور را تهدید به جنگ کرد .

 کاخ سفید در مورد این موضوع تا جایی پیش رفت که با معرفی مرزهای جدید کشور جدید التاسیس در عمل زمینه دخالت آشکار خود را در مناسبات کشور جدید در راستای اهداف صهیونیسم جهانی برای تکه تکه کردن بزرگترین کشور جهان اسلام فراهم آورد .البته آمریکا در این زمینه به غیر از اعمال فشار وتهدید از سیاست تطمیع هم استفاده کرده که مهم ترین آن در صورت همراهی دولت مرکزی بخشودگی بدهی 25 میلیارد دلاری خارطوم به واشنگتن و خارج کردن نام این کشور از فهرست کشورهای حامی تروریسم و همچنین لغو تمامی تحریم های این کشور است . اگرچه آمریکا نقش اصلی را در این بحران ایفا می کند اما بازیگران دیگری نیز در صحنه وجود دارند که واشنگتن نگرانی هایی نیز از جانب این کشورها برای دستیابی به اهداف بعدی همه پرسی دارد .

 استفاده آمریکا و غرب از ابزارهایی مانند دادگاه بین المللی لاهه و نشانه رفتن انگشت اتهام ها به سمت عمرالبشیر توانست بیشترخواسته های آنها را در قاره سیاه محقق کند . آمریکا بدون هیچ گونه پرده پوشی از اهمیت و موقعیت استراتژیک بالای سودان در منطقه سخن گفته و در توجیه اقدامات خود نزدیک بودن سودان به مناطق بحران زده را مورد توجه قرار داده اند.اما نکته ای که حائز اهمیت است این است که نوع اقدامات دولت آمریکا در قبال سودان دقیقا مانند اقدامات انجام شده در عراق است . این نکته از آنجا اثبات می گردد که چاه های نفت سرشار عراق اصلی ترین عاملی بود که چشم آمریکایی ها را کور کرد اما عامل دیگر که به نظر نگارنده مهم تر از بحث نفت عراق بود موقعیت خاص و ممتاز عراق در میان مسلمانان و به خصوص شیعیان بود چرا که سرزمین بین النهرین به عنوان سرزمینی مقدس محل ظهوربسیاری از پیامبران بوده و در دوران حکومت اسلامی در برهه هایی به عنوان پایتخت حکومت محسوب شده است و هم اکنون نیز با وجود مرقد مطهر شش امام شیعیان نقش موثری در تحولات مسلمانان دارد . آمریکایی ها در موسسات مطالعاتی و تحقیقی خود به خوبی به این نکته پی برده اند که با نفوذ در میان مسلمانان و ایجاد رخنه و تفرقه در میان آنان می توانند از گسترش اسلام جلوگیری کرده و راه اندازی پروژه های اسلام هراسی نیز یکی از همین عوامل است .

 حضور رژیم صهیونیستی در سرزمین های اسلامی ،

حضور آمریکا در عراق و نفوذ گسترده آمریکا در عربستان حکایت از برنامه ریزی گسترده استکبار جهانی برای شناخت ظرفیت های مسلمانان و از بین بردن ریشه های گسترش اسلام و تفکر عمیق مسلمانان در سرتاسر جهان دارد .

 حال در این میان آمریکا و رژیم صهیونیستی که نقاط اصلی را برای رخنه در بین مسلمانان به دست آورده اند به دنبال دست یابی به یکی از حساس ترین نقاط حضور مسلمانان یعنی شمال آفریقا هستند . با نفوذ و استقرار در این موقعیت حیاتی که از ویژگی های ممتاز اقتصادی نیز برخوردار است تنها منطقه جنوب شرق آسیا و ایران از این توطئه خطرناک در امان می مانند که فشارها بر این کشورها هم همچنان ادامه دارد .

  اما حضور در سودان به معنی حضور در قلب مسلمانان است .با نفوذ و حضور در جنوب سودان در حقیقت نزدیکی بسیاری به مصر ، کنگو ، اریتره ، لیبی و اوگاندا به دست می آید که همین امر میتواند به حضور در آن کشورها هم کمک کند .اسرائیل که به عنوان متهم اصلی در پشتیبانی آمریکا برای به دست گرفتن اوضاع در جنوب سودان مطرح است هم اکنون با در اختیار گذاشتن سلاح های پیشرفته و منابع مالی متعدد به جدایی طلبان جنوبی در حقیقت هدیه جدیدی به نام تشکیل اسرائیل دوم در خاک کشورهای آفریقایی را در آستانه سال جدید میلادی به اعراب و مسلمانان هدیه می کند . در این میان این سوال مطرح است

که با تجزیه سودان پر قدرت از نظر سیاسی و اقتصادی و تجزیه این کشور و حضور غرب و رژیم صهیونیستی در این کشور جدید التاسیس باید شاهد چه مناقشات جدیدی در عرصه روابط بین المللی باشیم؟

 همه پرسی دستاویزی برای پنهان بودن توطئه

همه پرسی جدایی جنوب سودان از روز گذشته در این کشور آغاز شده است و جوبا (مرکز جنوب سودان) ممکن است به زودی به عنوان جدید ترین پایتخت جهان رسما اعلام استقلال کند . کشوری که نام هایی چون سودان جدید ، جمهوری نیل ، سودان جنوبی و آماتونگ از سوی کشورهای غربی برای آن انتخاب شده است . هزاران نفر از مردم جنوب سودان و افرادی که از قبل برای شرکت در این همه پرسی ثبت نام کرده بودند در میان درگیری های شدید از صبح دیروز به پای صندوق های رای رفتند و می توانند یکی از گزینه های اتحاد و یا جدایی را روی برگه های رای که از انگلیس آورده شده است حک کنند و با این کار در حقیقت آینده خود را مشخص کنند . این همه پرسی تحمیلی قرار است یک هفته طول بکشد و طی دو هفته نیز نتایج آن اعلام شود با اینحال در دو روز برگزاری این همه پرسی 25 نفر از مردم در درگیری ها و تیراندازی ها کشته  شدند ولی به نظر میرسد این همه پرسی با نتیجه از پیش تعیین شده خود یعنی جدایی  قطعی جنوب سودان که مورد نظر غرب است به پایان برسد در حالی که این اتفاق درحقیقت شروع مشکل بزرگ دیگری برای جهان اسلام خواهد بود ولی متاسفانه سازمان کنفرانس اسلامی در این خصوص موضع روشنی را اتخاذ نکرده است و مسلمانان باید بار دیگر چوب عدم اتحاد خود و تاثیر پذیری فشارهای استکبار را بخورند