استقلال 20 میلیاردی در سال اقتصاد مقاومتی

 گروه ورزش: وزیر ورزش تاکید فراوانی بر اقتصاد مقاومتی داشت اما افشارزاده دقیقا برعکسش را عمل کرد. 

به گزارش بولتن نیوز: مهمترین دستور رئیس جمهور به وزیر ورزش این بود که باید بدنه ورزش همگام با اقتصاد مقاومتی حرکت کند از این رو بود که محمود گودرزی به دو مدیرعامل استقلال و پرسپولیس  به عنوان مهمترین تیم های باشگاهی ایران، گفت نباید چندان بریز و بپاش  به راه بیاندازند. سقف از سوی وزارت ورزش برای این دو تیم مشخص شد و در بهترین حالت باید تنها یک میلیاراد تومان برای بازیکنان درجه یک هزینه می کردند. علی اکبر طاهری که فرد مورد اعتماد وزیر ورزش است دقیقا با چنین دستوری جلو رفت و بدون اینکه به هیچ بازیکنی بیشتر از 950 میلیون تومان بدهد، پرسپولیس را برای قهرمانی بست. البته در این بین حسین هدایتی بنا به گفته بعضی از منابع حدود 500 میلیون تومان بعه دو بازیکن پرسپولیس(طارمی و امیری) خارج از قرارداد و از جیب پول داد. این پول هیچ ربطی به بودجه دولتی ندارد. تنها مشکل بزرگ علی اکبر طاهری، رقم قرارداد برانکو بود. مربی کارنامه دار خارجی که پیش از این 4 سال سرمربی تیم ملی بود و همواره رقم قراردادش را حدود 500 هزار دلار اعلام می کرد. با توجه به دلار 3500 تومانی، باشگاه پرسپولیس مجبور شد تنها مبلغ 2 میلیارد تومان برای سرمربی کروات تیمش کنار بگذارد. منهای این موضوع که قطعا طاهری با وزارت ورزش هماهنگ بود در همه موارد، طاهری مو به مو طبق قانون پیش رفت و از قضا با بهترین بازیکنان با قیمت های تقریبا متعارف به توافق رسید. 

شاید تنها ایراد بزرگ لیست قرمزها رقم 500 میلیون تومانی باقری باشد که به عنوان یک کمک مربی نامتعارف است. اما در مورد استقلال می شود کلی نمونه پیدا کرد که تضاد آشکاری با دستورهای وزارت ورزش دارد. در سالی که از اقتصاد مقاومتی سرلوحه همه مدیران دولتی باید باشد، مدیرعامل استقلال تنها بخاطر اینکه سال های آخر حضورش در ورزش توام با قهرمانی در لیگ برتر باشد، عجیب ترین قراردادهای ممکن را بست.

استقلال به راحتی سقف را در چند مورد شکافت و با بازیکنان تراز اول خودش و بازیکنان تازه وارد با قیمت بیش از یک میلیارد به توافق رسید. اما نکته عجیب و حیرت آور امضای قرارداد یک میلیارد و یکصد میلیونی با امین حاج محمدی نیمکت نشین است که فصل قبل به او بازی زیادی نرسید و در آن چند بازی هم که به میدان آمد مثل دیدار سرنوشت ساز با تراکتورسازی، اسباب شکست تیم مظلومی را مهیا ساخت. در صورتی که این بازیکن در بازی اول این فصل حتی در لیست 18 نفره تیمش هم حضور نداشت با استقلال قرارداد یک میلیارد و یکصد میلیون تومانی امضا کرد! او حتی از مهدی طارمی و وحید امیری هم گران قیمت تر است. مگویان دیگر مدافع استقلال که ان هم کیفیت چندان بالایی ندارد به خاطر چانه زنی های مدیربرنامه اش(ادموند اختر) موفق شد قرارداد بالای یک میلیاردی ببندد.

بدون شک انتشار این ارقام موجب خشم بسیاری از اهالی ورزش و حتی جامعه خواهد شد. بهرام افشارزاده برای اینکه سرانجام در سال سوم مدیریتش در استقلال رنگ جام را ببیند امسال اینچنین بی اعتنا به دستور وزیر ورزش، گران قیمت ترین تیم لیگ را بست و حالا باید دید آیا وزارت خانه کماکان دست روی دست می گذارد یا برای این دهن کجی بزرگی، از هیات مدیره استقلال می خواهد مدیرعامل جدیدی را برای این تیم انتخاب کنند.

البته مشکل تنها استقلال و افشارزاده نیستند. با توجه به فروکش کردن قدرت مالی تیم های صنعتی اگر سرخابی های پایتخت کمتر از این هم به بازیکنان مورد نظرشان پیشنهاد می دادند شاید با آنان به توافق می رسیدند. اما متاسفانه ولخرجی مدیران دولتی از جیب بیت المال باعث شد که امسال هم شاهد این ریخت و پاش های نا متعارف باشیم. اگر در فصول گذشته دست کم این ستاره ها بودند که مبلغ بالا می گرفتند شوربختانه حالا پیرمردهای سی و چند ساله و بعضا بازیکنان درجه دو خود را میلیاردی کردند.

بدون شک یک اراده قوی لازم است تا یکبار برای همیشه این روند نامطلوب اصلاح شود. در جامعه ای که مردم عادی برای یک وام 20 میلیوینی ماه ها دوندگی می کنند روا نیست بازیکن تمام شده و نیمکت نشین به راحتی به واسطه چرب زبانی دلال و نا آگاه بودن مدیر دولتی بیش از یک میلیارد بگیرد و به ریش این وضعیت بخندد.