کنوانسیون کیپ تاون که معاهدهای برای مدیریت و شفافشدن هرچه بیشتر قراردادهای اجاره یا خرید لیزینگی هواپیماست، هرچند جزو تعهدهای الزامآور جهانی به حساب نمیآید، اما عضویت در آن میتواند در کنار کاهش هزینهها در بلندمدت به سود صنعت هوانوردی تمام شود.
به گزارش بولتن نیوز، آرمان بیات – کارشناس صنعت هوانوردی - اعلام کرد: کنوانسیون کیپ تاون از حوالی سال ۲۰۰۰ به شکل رسمی مطرح شد و پس از چند سال مذاکره میان طرفهای مختلف فعال در این صنعت به شکلی نهایی اجرایی شد. این کنوانسیون که در حال حاضر با احتساب کشورهای حاضر در اتحادیه اروپا نزدیک به ۸۰ عضو دارد، در طول سالهای گذشته برای بسیاری از تعهدها بر صنعت هوانوردی مطرح بوده و حتی دامنه اختیاراتش به دیگر حوزهها مانند عرصه ریلی نیز کشیده شده است.
وی ادامه داد: اصلیترین شاخصه در کنوانسیون کیپ تاون، طراحی و مطرح کردن یک مرجع رسمی حل اختلافات مشترک میان طرفهای مختلف قرارداد است که البته با توجه به آنکه دولتها آن را امضاء میکنند، سطح تعاملات و حل اختلافات را به دولتها میرساند.
این کارشناس صنعت هوانوردی در پاسخ به این سوال که چرا تاکنون ایران به عضویت این کنوانسیون در نیامده است؟ تصریح کرد: آنچه واقعیت دارد آن است که ما از وضعیت اقتصادی خود مطمئن نیستیم. وقتی بنا باشد ۲۰۰ فروند هواپیمای مسافرتی جدید وارد شوند و در قالب ساختار سنتی سالهای گذشته مورد بهرهبرداری قرار گیرد، این ابهام به وجود میآید که آیا ما توان استفاده از این ظرفیت را داریم یا در این بین برای ما مشکلاتی به وجود خواهد آمد.
به گفته بیات، اگر ایران نتواند نظام بهرهبرداری مطلوب از ساختار جدید صنعت هوانوردی جهان را برای خود تعریف کند، حتی فروشندگان هواپیما نیز نسبت به معامله با ایران احساس خطر خواهد کرد و از اینرو نیاز به ضمانتی وجود دارد که بازگشت سرمایههای آنها را تضمین کند. از اینرو از کنوانسیون کیپ تاون میتوان به عنوان راهکاری برای این ضمانت یاد کرد.
وی در پاسخ به این سوال که تا چه میزان فشارها و تمرکزها در این کنوانسیون روی کشورهای واردکننده تجهیزات هوانوردی است نیز گفت: در این شکی وجود ندارد که فروشندگان هواپیما و سایر تجهیزات شرایط بازگشت منابع اعتباریشان را به طور دقیق رصد میکنند. به همین دلیل میتوان اذعان کرد که چه ایران عضو این کنوانسیون باشد و چه نباشد، قطعا شرایطی شبیه به تعهدات این کنوانسیون در تمام قراردادها به وجود خواهد آمد.
این کارشناس صنعت هوانوردی با بیان اینکه عضویت ایران در این کنوانسیون بینالمللی امری مثبت و حیاتی تلقی میشود، اظهار کرد: شاید در کوتاهمدت و با توجه به ساختار تحت فشار ناوگان و صنعت هوانوردی ایران، ورود به این کنوانسیون و نیاز به اجرای دقیق تمام مفاد آن سخت و مشکلساز باشد، اما با توجه به اینکه ورود به این عرصه ایران را مجبور خواهد کرد که به اصلاح ساختار صنعت هوانوردی خود تن دهد و اوضاع را به استانداردهای جهانی نزدیک کند، به طور قطع در بلندمدت این موضوع به نفع ما خواهد بود و از اینرو باید تلاشها برای ورود به این عرصه با جدیت بیشتری پیگیری شود.