شورای نگهبان و حفظ حرمت داوطلبان رد صلاحیت شده

گروه سیاسی - شوراي نگهبان با استفاده از نيروهاي مومن و متعهد در سراسر كشور و شبكه توانمند نظارتي، افراد در معرض نمايندگي را در طول سالهاي متمادي مورد رصد قرار داده و با استفاده از بانك اطلاعاتي قوي اي كه ايجاد نموده و البته با استفاده از گزارشات مردمي، تحقيقات محلي و استعلام از مراجع قانوني نسبت به بررسي صلاحيت نامزدها اقدام مينمايد و رد صلاحيت برخي از كانديداها توسط شوراي نگهبان، متكي به مواد قانوني، اطلاعات مراجع چهارگانه و مستندات قانوني ديگر مي باشد.

به گزارش بولتن نیوز، اعلام مسائلى كه موجب رد صلاحيت مى شوند نيز از نظر حقوقي و شرعي سه گونه اند:

الف) برخى از آنها اعلامشان جايز و بلامانع است، اين گونه موارد را معمولاً شوراى نگهبان اعلام مى كند، هر چند بدون ذكر نام. مانند عدم تحصيلات كافى.

ب ) برخى از مسائل با رضايت شخص قابل اعلام مى باشد و شوراى نگهبان در صورت تمايل شخصى آن را به اطلاع عمومى مى رساند.

ج ) برخى از مسائل از نظر شرعى به هيچ وجه، حتى با رضايت شخص، قابل اعلام نيستند. به عبارت ديگر اعلام آنها نوعى اشاعه فحشاء محسوب مى شود و حرام است، كما اين كه اگر كسى به ديگران اجازه دهد كه غيبت او را بكنند از نظر شرعى مجوز غيبت نيست و خداوند آن را منع فرموده است.

در چنين مواردى چه بسا براى شوراى نگهبان بسيار آسان تر باشد كه مسائل موجود در پرونده افراد را بر ملا كنند و خود را از آماج حملات سنگين برهانند، ليكن تقوى و عدالت برخلاف آن حكم مى كند. البته مقصود اين نيست كه لزوما تمام مواردى كه شوراى نگهبان اعلام علت نكرده مصداق واقعى و قطعى اين قسم باشد و شوراي نگهبان براي تعيين روش اعلام به نامزد، باز هم بر اساس قانون و بر اساس ماده واحده - مصوب مجمع تشخيص مصلحت نظام در تاريخ 22 / 8 / 1378 عمل مينمايد.

نكته اي كه در اينجا نياز به يادآوري ميباشد اين است كه براي نمونه شنيده ميشود نامزدي بر اساس بند يك ماده 28 قانون انتخابات مجلس شوراي اسلامي (اعتقاد و التزام عملي به اسلام ...) رد صلاحيت شده است،‌ اشكالي كه بعضا برخي از عوام و البته برخي از خواص بي بصيرت مطرح ميكنند اين است كه ( شوراي نگهبان آبروي فرد را در بين مردم برده است و حتي خانواده ي او به نامزد ميگويند كه تو اعتقاد به اسلام نداري و ديگر مسلمان نيستي و از اين قبيل نكات ) و بعضا طومار جمع ميكنند كه ما شاهديم كه فلاني شهادتين را گفته است و حتي او را در حال خواندن نماز ديده ايم.

حال سوال اينجاست آيا واقعا گفتن شهادتين و خواندن نماز اعتقاد و التزام عملي به اسلام است؟ آيا مثلا فردي كه به بيت المال دست اندازي كرده و حقوق مردم را حيف و ميل نموده و يا در موارد متعدد مربوط به منافع عمومي، دروغ گفته است و خلاف حرف خود عمل نموده است و يا در مهماني هاي گناه آلود شركت مستمر داشته است و يا رشوه گرفته و مرتكب رفتارهاي مفسدانه بوده و ... التزام عملي به دين اسلام دارد ؟!!!

قانون گذار بر اساس آموزه هاي ديني به نهاد هاي نظارتي اجازه جزئي گويي براي مردم را نداده و در بند يك ماده 28 به عبارات كلي بسنده كرده كه حرمت ها حفظ شود و از اشاعه منكرات جلوگيري شود و اين خود نوعي رأفت اسلامي است. البته بهتر است كه در اصلاح قانون انتخابات مصاديق و شاخص هاي بررسيصلاحيت مشخص تر و شفاف تر تعريف شود كه ابهامات و سوء استفاده ها هم كمتر گردد.