این قسمت : کلوشار های پاریسی

گروه فرهنگ و هنر: علی مافی: یکی میگفت : ما در ایران کن داریم ، توت هم داریم ، چرا یک جشنواره راه نندازیم...


یکم: روزی روزگاری سینما که ما میرفتیم اون روز ها واس اولین بارها، ایرج دیگه آوازی در سینما نمیخوند ، پنجه خونین رضا موتوری به پرده سینما خورده بود که انگاری بدل ما خورد. یک بزرگی در عالم هنر گفت هر کشوری که رفتید اگر میخواهید فرهنگش رابسنچید سالن تاترش را نگاه کنید ...حالا دیگر تاتر مثل گذشته نیست خیلی خصوصی شده و مردم مثل گذشته ازش استقبال نمیکنند حالا برای شناسایی فرهنگ یک ملت باید به صف سینما نگاه کرد سینمای هنری برای سینما یک مرجع هست و هر فیلم میتواند به اندازه چهارسال دانشگاه رفتن اثر گزاری داشته باشه، سینما بقدری اثر گذار هست که در بدو تولدش سانسور هم باهاش متولد شد حالا بعضی از کشور ها استفاده نمی کنند و بعضی کشورها فراوان دست به قیچی! هستند. یادمون نره قله فرهنگی یک مملکت سینمای ان مملکت هست

دوم: عباس کیارستمی گمان نمی کرد وقتی فوت کنه یک ملتی در صفحات مجازی از مرگش تا این اندازه متاثر بشن...خانم نیکی کریمی در اینستاگرامش در ارتباط با پیام وتسلیت ها پستی میزاره که خانوم بهاره رهنما شدیدا ناراحت شده و واکنش نشون میده ...اما آیا منظور خانم کریمی همان چیزی بوده که خانوم رهنما رو به خروش آورده و یا رهنما یک میانبرپوپولیستی زده ..؟ نه ..گمانم این است نه منظور نیکی کریمی این بوده و نه خانم رهنما حرکت پوپولیستی انجام داده که هر دو به اندازه بضاعتشان چیزی گفتند اما خانم رهنما اجازه میخوام خدمتتون عرض نیکی کریمی حق داره ، منتها کمی باید به کمکش رفت ، چیزی رو که باید میگفت شاید این بود ...اگرملتی تا به این اندازه عباس کیارستمی ها رو میشناسه چرا وضعیت سینمای ما اینه ...؟ چرا امیر نادری ها جلای وطن کردن...؟ خانم رهنما ما از نسلی هستیم که سوختن کتاب رو دیدیم و اشک ریختیم ، کودکی ما با مسافر کیارستمی وعموسیبیلو بیضایی تموم شد پس دقیقا خدمتتون عرض میکنم که یک جورایی ما! مشکل داریم و باید آچار کشی بشیم به نیکی کریمی خرده نگیرید، اینکه انسانی متکبر و پر غروری هستند مهم نیست ، به کسی آسیبی نمیزنه


سوم: همیشه همه راها به رم ختم نمیشه ، سینمای هنری در این کشور باید در خودش دگردیسی بجود بیاره ، کیا رستمی خون دل خورد تا در عالم سینما نامدار شد ...خیلی از کارگردانان جوان مایلند مثل ایشون بشن ...اما چند تا کارگردان اولی داریم که اولین فیلمشان آخرین فیلمشان شد ....؟ چند تا لیسانسیه سینما داریم که الان در سینما محلی از اعراب ندارند ...چقدر جوون این مملکت باید از دست بروند تا بفهمیم که عباس کیارستمی شدن شرایطی داره...؟ ...چند فیلم ساز مطرح در این کشور داریم که از سینمای آوانگاردیسم فقط یک ادعا برایشان ماند... یکی میگفت : ما در ایران کن داریم ، توت هم داریم ، چرا یک جشنواره راه نندازیم بعدش آهی کشید و گفت: برادر من با این روسای سازمان وخانه سینما ، همینقدر که سینمای بخاک فتاده این مملکت نای بلند شدن داره باید خدا رو شکر کنیم متاسفانه بعضی به عشق کن بدون هیچ پشتوانه راهی بلاد غریب میشن و بعد از مدتی میشن یک کلوشار با این حساب که بعضی از کلوشار های پاریس برای سوربنی ها تز مینوبسن که یک بطر نجاستی گیرشون بیاد ...

کلوشار : کارتن خواب بزبان فرانسه