کد خبر: ۳۷۰۵۷
تاریخ انتشار:

نطق خلخالی علیه سفر چائوشسکو


سید نیما حسینی

تاریخ ایرانی: قیام مردم رومانی علیه نیکولای چائوشسکو، دیکتاتور مشهور حکومت کمونیستی در دسامبر ۱۹۸۹ به پیروزی رسید، او و همسرش النا در سریع‌ترین زمان ممکن بازداشت، محاکمه و به جوخه‌ اعدام سپرده شدند اما در حالی که مردم رومانی درگیر انتقال قدرت و تشکیل دولت جدید بودند ماجرا در ایران یعنی آخرین میزبان آقای دیکتاتور روایت دیگری داشت. سفر چائوشسکو به تهران، آن‌هم در آخرین روزهای استقرار حکومت‌اش و اقامت وی در ایران همزمان با کشتار مردم رومانی، خشم نمایندگان مجلس شورای اسلامی را برانگیخت. آنان که تا یک هفته پیش از آن در مقابل دیدارهای دیپلماتیک چائوشسکو در تهران سکوت پیشه کرده بودند با سقوط دولت وی فریاد اعتراض خود را به صحن پارلمان کشاندند و دستگاه دیپلماسی را به بی‌اطلاعی از شرایط جهان و بی‌تدبیری در جریان دعوت از دیکتاتور رومانی متهم کردند. دوشنبه ۴ دی‌ماه ۱۳۶۸ خبر رسید که نیکولای چائوشسکو و همسرش در مقابل دوربین تلویزیون رومانی تیرباران شده‌اند و همین خبر کافی بود تا نمایندگان طیف چپ یا منتقدان دولت وقت دست به‌کار شوند و آنچه گفتنی است از تریبون مجلس بگویند. مردم رومانی که دیکتاتوری چائوشسکو را بعد از ۲۴ سال سرنگون کرده بودند، می‌دانستند آخرین میزبان وی جمهوری اسلامی ایران بوده است و قابل پیش‌بینی بود درباره‌ آخرین مقصد دیکتاتور مخلوع چه فکری می‌کنند. پر بی‌راه نیست اگر بگوییم جملات دادستان دادگاه مردمی در برابر چائوشسکو که در جایی گفته بود: «بهتر بود در همان ایران می‌ماندی» نمایان‌گر نگاه مردم رومانی به ایران در آن زمان بود.
 

اینگونه بود که حجت‌الاسلام محمدصادق صادقی گیوی مشهور به خلخالی بعد از مشورت با دیگر همفکرانش در مجلس، پشت تریبون مجلس قرار گرفت و موضعی تازه از جانب ایران در قبال تحولات رومانی ارائه داد. از آنجا که ماجرای حمله‌ آمریکا به پاناما هم در همان روزها به بحرانی در قاره‌ آمریکا تبدیل شده بود، خلخالی بعد از همدردی با مردم پاناما به سراغ بخش اصلی سخنانش که درباره تحولات رومانی و سقوط میهمان هفته‌ قبل بود، رفت. سخنانی که در نگاه اول دستگاه دیپلماسی کشور را نشانه گرفته بود اما هدفی مهمتر نیز در آن مستتر بود و آن دلجویی از مردم رومانی. صادق خلخالی سخنانش درباره رومانی را اینگونه آغاز کرد: «مساله حقیقی عبارت از این است که در و دیوار شهرهایی همچون «آرا»، «تمیسوار» و «بخارست» به خون ملت مظلوم و بیچاره رومانی بدست جلاد دیکتاتوری همچون چائوشسکو آغشته است. راهی را که چائوشسکو در بیست‌وچهار سال حکومت خود در رومانی رفت به‌مراتب بدتر از راه استالین در روسیه بود. شما می‌شنوید از رسانه‌های گروهی امروز و دیروز هفتاد هزار شهید داده‌اند. هفتادهزار شهیدی که در میان آنها اطفال در آغوش مادران، جوانها، پیرزنها و پیرمردهایی بودند که اینها شهید راه استقلال شدند در مقابل این رژیم کمونیستی بی‌امان. شما ملاحظه می‌کنید ایشان به ایران آمد و مورد پذیرایی واقع شد ولی در آخر او را برکنار کردند و مقام رهبری ایشان را قبول نکردند. چرا ملت رومانی باید یک قصاب، یک آدمکش و یک مملکت بربادده را قبول بکند. به هیچ‌وجه من‌الوجوه شایسته نبود و الحمدلله در آخرین لحظات سفرش خودش هم حس کرد که ایران از این جریان ناراضی است. به این جهت ما همدردی خودمان را با ملت قربانی شده رومانی اعلام می‌کنیم و همبستگی‌مان را با آنها اعلام می‌داریم. ما از غم آنها که این روزها سوگوار هستند غمگین هستیم و از پیروزی آنها بر دیکتاتورها خوشحالیم.»
 

خلخالی بعد از این سخنان که هم گزارشی از وقایع رومانی بود و هم اعلام همبستگی با مردم این کشور، خطاب سخن را به سوی دستگاه دیپلماسی تغییر داد و گفت: «جای تاسف است که وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران آنطور که باید و شاید از کارایی برخوردار نیست. مقامات اطلاعاتی ما حتی سفیر ما در رومانی، آقای محمد گوهری به یکی از نمایندگان محترم که شما ایشان را می‌شناسید و نمی‌خواهم اسمش را ببرم شب چهارشنبه که می‌خواسته برود گفته است که این حرف‌هایی را که آقای خلخالی زده درست نبوده. در رومانی اصلاً خبری نیست. چیزی نیست. شب پنج‌شنبه دوازده هزار نفر را از یک گورستان در تیمی‌سوارا بیرون آورده‌اند. چرا ما باید اینطور فکر می‌کنیم؟ باید کادر وزارت امور خارجه کشور جمهوری اسلامی ایران فعال باشد ما همه درک داریم و هیچ عقده‌ای هم نداریم که بخواهیم با کسی تسویه‌حساب بکنیم. ما شخص آقای دکتر ولایتی را دوست داریم ولی سیاست ایشان را قبول نداریم. چکار بکنیم. ما هم در این مملکت هستیم. مملکت ما مردمی است. مردم به جنگ می‌روند. مردم در تظاهرات شرکت می‌کنند و فردا هم می‌خواهند شرکت کنند. مردم هستند که به نماز جمعه می‌روند. مردم هستند که به جنگ می‌روند. کمک می‌کنند، مالیات می‌دهند. در انتخابات شرکت می‌کنند، ولی در رومانی اینطور نبود. یک مشت جلاد اسلحه بدست به جان مردم افتاده بودند. اینها مردم نیستند ما باید اینها را ارزیابی کنیم. ما تا این مردم را داریم شکست نمی‌خوریم. وقتی مردم را از دست دادیم شکست می‌خوریم. ما مردمی هستیم. مردم ما را به این مجلس فرستاده‌اند. ما باید بتوانیم آنچه را که مردم می‌خواهند بگوییم. غیر از این هم حرف دیگری نداریم.»
 

خلخالی که از پشت تریبون پایین آمد با احسنت نمایندگان طیف چپ مواجه شد اما نمایندگان حامی دولت چهره در هم کشیدند. آن‌ها که با وجود موافقت با اصل سخن طرح این سخنان را تضعیف دولت ارزیابی می‌کردند، هنوز از شوک سخنان خلخالی خارج نشده بودند که نماینده مشهد نیز در تایید نطق خلخالی زبان گشود. قربانعلی صالح‌آبادی نیز در جریان نطق پیش از دستور خود گریزی به سخنان خلخالی زد و مهر تاییدی دیگر بر انتقادات از دستگاه دیپلماسی کشور نهاد.


وی که دومین و آخرین سخنران آن روز مجلس بود، بعد از چند دقیقه سخن گفتن درباره توطئه‌های امپریالیسم و لزوم هوشیاری مردم در این‌باره، به سخنان خلخالی رسید: «...نکته دیگر در تایید فرمایشات آقای خلخالی است. ما بکرات شاهد این بوده‌ایم که وزارت خارجه ما تحلیل درستی از قضایایی که در منطقه و در نقاط مختلف جهان می‌گذرد ندارد و در نتیجه متاسفانه باعث می‌شود که رییس‌جمهور محبوب ما در جریان یک موضوع ناخواسته‌ای قرار بگیرند. آقای چائوشسکو بیاید اینجا و بعد از برگشت سقوط کند و ما در مقابل ملت رومانی خجل باشیم. ولی ملت رومانی بدانند هر دیکتاتوری که به زمین سقوط کند ملت ایران  پشتیبان آن ملت خواهد بود و خوشحال خواهد شد کمااینکه ما یک دیکتاتور به‌نام شاه را سرنگون کردیم و ملتهای آزاد جهان خوشحال شدند. ما از ملت رومانی بشدت حمایت می‌کنیم و امیدواریم که حکومت دلخواهشان را به‌وجود بیاورند.»
 

نطق خلخالی و بعد از او صالح‌آبادی جو مجلس را علیه اقدام وزارت خارجه در مورد سفر چائوشسکو تهییج کرد. شاید همین نطق‌ها بود که فردای آن روز به امضای نامه‌ی سوال از علی‌اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه منتهی شد. سوالی با پشتوانه‌ امضای بیش از۸۰ نماینده مجلس که در نهایت به فراخواندن ولایتی به صحن پارلمان انجامید. هرچند رفتن وزیر امور خارجه به پارلمان در نهایت تنها مجازات انفرادی سفیر ایران در رومانی را در پی داشت؛ محمد گوهری بعد از این ماجرا طی بیانیه‌ای رسمی از سفارت برکنار و به تهران فراخوانده شد؛ اما نقش مثبت پارلمان را در جریان دیپلماسی کشور به نمایش گذاشت و باعث شد تصویری که آن روزها، پس از سقوط دیکتاتور رومانی از ایران در ذهن مردم خشمگین این کشور نقش بسته بود، فرصت تصحیح بیابد. نطق‌های خلخالی و پس از او صالح‌آبادی، از این منظر در تاریخ دیپلماسی پارلمانی ثبت و ضبط شده و ماندگار است.


منبع:
روزنامه کیهان، دوشنبه ۴ دی‌ماه ۱۳۶۸


شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین