به مناسبت هشتم تير، سالروز بمباران شيميايي سردشت
کابوس با طعم خردل
رژيم عراق که از پيروزي در جبهه هاي جنگ عليه ايران نااميد شده بود، تصور ميکرد با حملات شيميايي ميتواند خواسته هاي خود را بر ملت ايران تحميل نمايد.
گروه فرهنگ مقاومت - رژيم عراق که از پيروزي در جبهه هاي جنگ عليه ايران نااميد شده بود، تصور ميکرد با حملات شيميايي ميتواند خواسته هاي خود را بر ملت ايران تحميل نمايد. از اينرو در تاريخ 7 و 8 تيرماه 1366، هواپيماهاي بمب افکن عراقي با بمبپهاي شيميايي به چهار نقطه پر ازدحام و متراکم جمعيتي شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خُرد و کلانِ مردم بيگناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهاي کشنده و دهشتناک شيميايي قرار دادند. بمباران شيميايي شهر مرزي سردشت فجيع ترين و وحشتناک ترين تهاجم شيميايي بود که آثار و پيآمدهاي منفي زيادي به بار آورد.
جمهوري اسلامي ايران، اين تهاجم را غير انساني اعلام کرد و شهر سردشت را نخستين شهر قرباني جنگ افزارهاي شيميايي در جهان بعد از بمباران هسته اي هيروشيما ناميد. حمله شيميايي هواپيماهاي متجاوز رژيم بعث عراق به شهر سردشت در غرب ايران، به شهادت 110 نفر و مجروح شدن پنج هزار تن انجاميد. با کمال تاسف، هنوز هم تعدادي از مردم مقاوم و شريف شهرستان سردشت با آثار و پيآمدهاي اين بمباران دست به گريبان هستند و در رنج و درد به سر ميبرند. به رغم ارتکاب اين جنايت هولناک، مجامع جهاني هيچ اقدامي در جلوگيري از ادامه تجاوز به عمل نياوردند، حتي آن رژيم خونخوار را هم ملامت نکردند و چون گذشته بي اعتنا از کنار اين حادثه گذشتند.
به گزارش بولتن نیوز، استفاده از سلاح‌هاي شيميايي در طول جنگ تحميلي توسط عراق بيش از يكصد هزار مجروح و شهيد در بين نظاميان و مردم بي‌دفاع كشورمان به‌جاي گذاشته است. گازهاي ارگانوفسفره (عوامل اعصاب، تاول‌زا و گاز خردل) در طول جنگ مكرراً توسط نيروهاي رژيم بعثي مورد استفاده قرار گرفت. پس از جنگ جهاني اول اين نخستين باري بود كه از سلاح‌هاي شيميايي به صورت وسيع در جنگ استفاده مي‌شود. اين موضوع آشكارا مغاير با پروتكل 1925 ژنو بود.
پيش‌قراولان جنگ شيميايي
آمريكايي‌ها اولين كساني بودند كه قبل از جنگ جهاني، سلاح‌هاي شيميايي را عليه سرخپوستان به‌كار گرفتند. در جنگ جهاني اول در سال 1915 سلاح شيميايي از سوي آلمان‌ها به‌كار گرفته شد و سپس ديگر كشورها استفاده از آن را در برنامه جنگي خود گنجاندند.
سال 1979 ارتش شوروي سابق براي اشغال افغانستان از سلاح‌هاي شيميايي بهره برد تا اينكه بالاخره از سال 1980 تا 1988 (60-1356) و در طول جنگ تحميلي، رژيم صدام هر جا كه در جنگ به بن‌بست خورد، از بمب‌هاي شيميايي استفاده كرد.
شراكت، تنها براي توليد حشره‌كش!
عراق در سال 1980 با انتقال مقاديري از عوامل شيميايي و مواد اوليه مربوط از ذخاير شوروي سابق و همچنين خريد تجهيزات ويژه از كشورهاي اروپايي و ايالات متحده به توليد مستقل جنگ‌افزارهاي شيميايي، اقدام كرد.
در سال 1982 با كمپاني « دراي رايخ» آلمان كه تأمين‌كننده وسايل فني شيميايي است قراردادي منعقد كرد و جهت توليد عوامل اعصاب به خريد مواد شيميايي از منابع غربي اقدام كرد.
در واقع كشورهايي كه امروز داعيه طرفداري از حقوق بشر و حمايت از نوع انسان در اقصي نقاط عالم را دارند از پيش‌قراولان فروش كارخانجات و مواد اوليه شيميايي به عراق هستند.
رسوايي انگلستان و كشف محموله مواد شيميايي در بندر نرماندي فرانسه يكي از دلايل محكم ايرانيان براي اثبات كمك‌هاي نامشروع غرب در خلال جنگ به دولت بعث عراق است.
ماجرا از آنجا شروع مي‌شود كه يك كشتي عراقي در بندر نرماندي فرانسه توقيف مي‌شود، پس از توقيف، 35000 تن دي‌متيل تسنوتات كه از بندر ليورپول انگليس به مقصد كويت براي تحويل به عراق توسط اين كشتي حمل مي‌شده، توقيف و ضبط شد.
پس از آن دولت انگليس در ادعايي مضحك اعلام كرد كه اين مواد شيميايي تنها براي توليد حشره‌كش! به عراق ارسال شده است. نمونه ديگر شراكت اروپا در جنايات شيميايي عراق، نقش شركت پتروشيمي فيليپين در بلژيك است كه در سال 1983 ميلادي، 500 تن ماده اوليه گاز خردل را به عراق فروخت.
در همان دوره دادستاني در آلمان غربي سابق، دفاتر 12 شركت اين كشور را كه متهم به فروش تسليحات شيميايي به عراق بودند بازرسي كرد كه در جريان اين بازرسي‌ها مدارك و شواهد فراواني به‌دست آمد كه اين شواهد و مدارك در هزار پرونده مجزا ثبت شده اما كمتر پرونده‌اي از اين ميان به نتيجه مطلوب رسيد.
كابوسي با طعم خردل
بايد يكي پيدا شود صداي ناله‌هاي شيميايي‌شدگان را به‌گوش فلك برساند. ايران در طول 8 سال دفاع مقدس350 بار مورد حملات شيميايي از سوي عراق قرار گرفت كه اين امر 55 هزار جانباز شيميايي بر جاي گذاشت.
اين فقط يك خبر ساده نيست،هرچند كه سكوت مدافعان حقوق بشر در زماني كه سربازان ايراني در جبهه‌ها با گازهاي شيميايي عراق زمين گير مي‌شدند نشان مي دهد كه اينها براي آنان يك اتفاق ساده است.
دكتر گوستاواندرسون كه يكي از اعضاي گروه حقيقت ياب سازمان ملل در زمينه بمياران شيميايي عراق عليه ايران بود در مقاله آغازين كتاب،«جنگ شيميايي عراق عليه ايران به روايت اسناد سازمان ملل متحد» نوشته است: «پس از استراحت شبانه كوتاهي در هتل آزادي عازم بيمارستان لبافي‌نژاد شديم تا تعدادي از مصدومان جنگ شيميايي را معاينه و با آنان مصاحبه كنيم، در آن جا بود كه ما توانستيم آثار وحشتناك سلاح‌هاي شيميايي را ببينيم.
افرادي با علائم مشخص شبيه عوارض گاز خردل مانند تاول‌هاي بزرگ پوستي برخي مصدومان به طرز رقت آوري دچار سوختگي پوست شده بودند و بسياري از آنان صدماتي درچشم‌ها و سيستم تنفسي خود داشتند.
همچنين چندين كودك را ديديم كه جراحات شديدي داشتند و اين نشان مي‌داد كه قربانيان جنگ نه فقط سربازان بلكه غير نظاميان هم هستند بازديد از آن مركز براي همه بسيار متاثر كننده بود و مرا بسيار غمگين و مايوس كرد. »
دكتر گوستاواندرسون عضو گروه حقيقت ياب سازمان ملل در بخش ديگري از مقدمه اين كتاب كه در آن نمونه‌هاي بسيار زيادي از مكاتبات و اسناد مختلف در خصوص استفاده غير قانوني رژيم صدام از سلاح‌هاي شيميايي و غير متعارف عليه رزمندگان و نيز غيرنظاميان به ويژه زنان و كوكان بي‌دفاع ايران به چشم مي‌خورد اعتراف مي كند: در سال 1988 يك بار ديگر از من خواسته شد تا درتيم كارشناسان سازمان ملل براي بررسي ادعاي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي شركت نمايم، اما اين بار من اين درخواست را رد كردم چرا كه احساس نمودم ازتيم سازمان ملل در يك بازي سياسي استفاده شده است.
اين كارشناس- ديپلمات سازمان ملل در كتاب،«جنگ شيميايي عراق عليه ايران به روايت اسناد سازمان ملل متحد» كه نمونه‌هاي متعددي از گزارش‌هاي بازرسان و تيم‌هاي حقيقت‌ياب سازمان ملل مبني بر به كارگيري سلاح‌هاي كشنده توسط رژيم صدام و برخي از آثار سلاح‌هاي شيميايي كه منحصرا در اختيار كشورهاي غربي و اروپايي بوده است، به چاپ رسيده است فاش مي كند: روي هم رفته پنج تيم كارشناسي سازمان ملل براي بررسي ادعاي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي در ايران اعزام شد اما عراق هيچ گاه براي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي محكوم نشد، علي رغم اينكه اين اقدام نقض پروتكل 1925 ژنو بود اين سكوت و رضايت جامعه جهاني به صدام حسين فرصت داد كه برنامه توسعه شيميايي خود را ادامه دهد.
سربازان عراقي، قربانيان سلاح‌هاي شيميايي ارتش عراق
اما اين فقط سربازان ايراني نبودند كه قرباني حملات شيميايي ارتش صدام شدند و مردم عراق نيز از هديه كشورشان بي بهره نماندند؛ به كار گيري سلاح‌هاي شيميايي يكي ديگر از جنايتهاي رژيم صدام عليه ملت عراق بود.
انتشار اسنادي مبني بر دستور صدام به بمباران شيميايي نيروهاي ارتش عراق فاش كرد كه در ژوئن سال 1985، رژيم بعث عراق با هدف از بين بردن ترس ذاتي نيروهاي خود، اقدام به استفاده از گاز خردل بر عليه اين نيروهايش كرد و آن‌طور كه در اسناد مشخص است، سعي نمود اين بمباران شيميايي را به جمهوري اسلامي ايران نسبت دهند.
مسئوليت جامعه جهاني در برابر مصدومان شيميايي
جامعه جهاني بايد نسبت به وضعيت مصدومان شيميايي احساس مسئوليت كند.
غلام‌حسين دهقاني، دبير مرجع ملي كنوانسيون منع سلاح‌هاي شيميايي، گفت: كنوانسيون‌هاي تدوين شده با موضوع حمايت از مصدومان شيميايي هيچ اشاره‌اي به رسيدگي به وضعيت مصدومان شيميايي پيش از تدوين كنوانسيون نكرده‌‌اند.
اين در حالي‌است كه درصورت وقوع حمله شيميايي به هر منطقه از جهان تكاليفي بر عهده كشورهاي جهان گذاشته شده‌است كه بلافاصله به كمك مصدومان و حادثه ديدگان بشتابند.
اما كساني كه پيش از اين و به ويژه در جنگ ميان ايران و عراق دچار مصدوميت شيميايي شده‌اند از حمايت جامعه جهاني بي‌بهره‌اند.
او با اشاره به اينكه مصدومان شيميايي به جاي مانده از جنگ، ضايعات و صدمات زيادي را تحمل مي‌كنند، افزود: اين مصدومان علاوه بر تحمل درد ناچار به تحمل هزينه‌هاي گزاف درمان نيز هستند و دولت بار هزينه بسياري را متحمل مي‌شود كه در اين زمينه از ساير دولت‌هاي جهان انتظار همكاري مي‌رود.
دهقاني در نشست خبري سمينار بين‌المللي بررسي پيامدهاي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي عليه ايران گفت: همزمان با دستگيري صدام انتظار مي‌رفت كه وي در زمينه بمباران شيميايي ايران و نيز منابع تهيه و كشورهاي ياري‌دهنده در زمينه توليد و كاربرد سلاح‌هاي شيميايي توضيح خواسته شود اما با كمال ناباوري بدون هيچ توضيح و بازجويي خاصي در اين زمينه ماجرا ختم شد.
Www.dsrc.ir
مرکز اسناد انقلاب اسلامی
جمهوري اسلامي ايران، اين تهاجم را غير انساني اعلام کرد و شهر سردشت را نخستين شهر قرباني جنگ افزارهاي شيميايي در جهان بعد از بمباران هسته اي هيروشيما ناميد. حمله شيميايي هواپيماهاي متجاوز رژيم بعث عراق به شهر سردشت در غرب ايران، به شهادت 110 نفر و مجروح شدن پنج هزار تن انجاميد. با کمال تاسف، هنوز هم تعدادي از مردم مقاوم و شريف شهرستان سردشت با آثار و پيآمدهاي اين بمباران دست به گريبان هستند و در رنج و درد به سر ميبرند. به رغم ارتکاب اين جنايت هولناک، مجامع جهاني هيچ اقدامي در جلوگيري از ادامه تجاوز به عمل نياوردند، حتي آن رژيم خونخوار را هم ملامت نکردند و چون گذشته بي اعتنا از کنار اين حادثه گذشتند.
به گزارش بولتن نیوز، استفاده از سلاح‌هاي شيميايي در طول جنگ تحميلي توسط عراق بيش از يكصد هزار مجروح و شهيد در بين نظاميان و مردم بي‌دفاع كشورمان به‌جاي گذاشته است. گازهاي ارگانوفسفره (عوامل اعصاب، تاول‌زا و گاز خردل) در طول جنگ مكرراً توسط نيروهاي رژيم بعثي مورد استفاده قرار گرفت. پس از جنگ جهاني اول اين نخستين باري بود كه از سلاح‌هاي شيميايي به صورت وسيع در جنگ استفاده مي‌شود. اين موضوع آشكارا مغاير با پروتكل 1925 ژنو بود.
پيش‌قراولان جنگ شيميايي
آمريكايي‌ها اولين كساني بودند كه قبل از جنگ جهاني، سلاح‌هاي شيميايي را عليه سرخپوستان به‌كار گرفتند. در جنگ جهاني اول در سال 1915 سلاح شيميايي از سوي آلمان‌ها به‌كار گرفته شد و سپس ديگر كشورها استفاده از آن را در برنامه جنگي خود گنجاندند.
سال 1979 ارتش شوروي سابق براي اشغال افغانستان از سلاح‌هاي شيميايي بهره برد تا اينكه بالاخره از سال 1980 تا 1988 (60-1356) و در طول جنگ تحميلي، رژيم صدام هر جا كه در جنگ به بن‌بست خورد، از بمب‌هاي شيميايي استفاده كرد.
شراكت، تنها براي توليد حشره‌كش!
عراق در سال 1980 با انتقال مقاديري از عوامل شيميايي و مواد اوليه مربوط از ذخاير شوروي سابق و همچنين خريد تجهيزات ويژه از كشورهاي اروپايي و ايالات متحده به توليد مستقل جنگ‌افزارهاي شيميايي، اقدام كرد.
در سال 1982 با كمپاني « دراي رايخ» آلمان كه تأمين‌كننده وسايل فني شيميايي است قراردادي منعقد كرد و جهت توليد عوامل اعصاب به خريد مواد شيميايي از منابع غربي اقدام كرد.
در واقع كشورهايي كه امروز داعيه طرفداري از حقوق بشر و حمايت از نوع انسان در اقصي نقاط عالم را دارند از پيش‌قراولان فروش كارخانجات و مواد اوليه شيميايي به عراق هستند.
رسوايي انگلستان و كشف محموله مواد شيميايي در بندر نرماندي فرانسه يكي از دلايل محكم ايرانيان براي اثبات كمك‌هاي نامشروع غرب در خلال جنگ به دولت بعث عراق است.
ماجرا از آنجا شروع مي‌شود كه يك كشتي عراقي در بندر نرماندي فرانسه توقيف مي‌شود، پس از توقيف، 35000 تن دي‌متيل تسنوتات كه از بندر ليورپول انگليس به مقصد كويت براي تحويل به عراق توسط اين كشتي حمل مي‌شده، توقيف و ضبط شد.
پس از آن دولت انگليس در ادعايي مضحك اعلام كرد كه اين مواد شيميايي تنها براي توليد حشره‌كش! به عراق ارسال شده است. نمونه ديگر شراكت اروپا در جنايات شيميايي عراق، نقش شركت پتروشيمي فيليپين در بلژيك است كه در سال 1983 ميلادي، 500 تن ماده اوليه گاز خردل را به عراق فروخت.
در همان دوره دادستاني در آلمان غربي سابق، دفاتر 12 شركت اين كشور را كه متهم به فروش تسليحات شيميايي به عراق بودند بازرسي كرد كه در جريان اين بازرسي‌ها مدارك و شواهد فراواني به‌دست آمد كه اين شواهد و مدارك در هزار پرونده مجزا ثبت شده اما كمتر پرونده‌اي از اين ميان به نتيجه مطلوب رسيد.
كابوسي با طعم خردل
بايد يكي پيدا شود صداي ناله‌هاي شيميايي‌شدگان را به‌گوش فلك برساند. ايران در طول 8 سال دفاع مقدس350 بار مورد حملات شيميايي از سوي عراق قرار گرفت كه اين امر 55 هزار جانباز شيميايي بر جاي گذاشت.
اين فقط يك خبر ساده نيست،هرچند كه سكوت مدافعان حقوق بشر در زماني كه سربازان ايراني در جبهه‌ها با گازهاي شيميايي عراق زمين گير مي‌شدند نشان مي دهد كه اينها براي آنان يك اتفاق ساده است.
دكتر گوستاواندرسون كه يكي از اعضاي گروه حقيقت ياب سازمان ملل در زمينه بمياران شيميايي عراق عليه ايران بود در مقاله آغازين كتاب،«جنگ شيميايي عراق عليه ايران به روايت اسناد سازمان ملل متحد» نوشته است: «پس از استراحت شبانه كوتاهي در هتل آزادي عازم بيمارستان لبافي‌نژاد شديم تا تعدادي از مصدومان جنگ شيميايي را معاينه و با آنان مصاحبه كنيم، در آن جا بود كه ما توانستيم آثار وحشتناك سلاح‌هاي شيميايي را ببينيم.
افرادي با علائم مشخص شبيه عوارض گاز خردل مانند تاول‌هاي بزرگ پوستي برخي مصدومان به طرز رقت آوري دچار سوختگي پوست شده بودند و بسياري از آنان صدماتي درچشم‌ها و سيستم تنفسي خود داشتند.
همچنين چندين كودك را ديديم كه جراحات شديدي داشتند و اين نشان مي‌داد كه قربانيان جنگ نه فقط سربازان بلكه غير نظاميان هم هستند بازديد از آن مركز براي همه بسيار متاثر كننده بود و مرا بسيار غمگين و مايوس كرد. »
دكتر گوستاواندرسون عضو گروه حقيقت ياب سازمان ملل در بخش ديگري از مقدمه اين كتاب كه در آن نمونه‌هاي بسيار زيادي از مكاتبات و اسناد مختلف در خصوص استفاده غير قانوني رژيم صدام از سلاح‌هاي شيميايي و غير متعارف عليه رزمندگان و نيز غيرنظاميان به ويژه زنان و كوكان بي‌دفاع ايران به چشم مي‌خورد اعتراف مي كند: در سال 1988 يك بار ديگر از من خواسته شد تا درتيم كارشناسان سازمان ملل براي بررسي ادعاي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي شركت نمايم، اما اين بار من اين درخواست را رد كردم چرا كه احساس نمودم ازتيم سازمان ملل در يك بازي سياسي استفاده شده است.
اين كارشناس- ديپلمات سازمان ملل در كتاب،«جنگ شيميايي عراق عليه ايران به روايت اسناد سازمان ملل متحد» كه نمونه‌هاي متعددي از گزارش‌هاي بازرسان و تيم‌هاي حقيقت‌ياب سازمان ملل مبني بر به كارگيري سلاح‌هاي كشنده توسط رژيم صدام و برخي از آثار سلاح‌هاي شيميايي كه منحصرا در اختيار كشورهاي غربي و اروپايي بوده است، به چاپ رسيده است فاش مي كند: روي هم رفته پنج تيم كارشناسي سازمان ملل براي بررسي ادعاي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي در ايران اعزام شد اما عراق هيچ گاه براي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي محكوم نشد، علي رغم اينكه اين اقدام نقض پروتكل 1925 ژنو بود اين سكوت و رضايت جامعه جهاني به صدام حسين فرصت داد كه برنامه توسعه شيميايي خود را ادامه دهد.
سربازان عراقي، قربانيان سلاح‌هاي شيميايي ارتش عراق
اما اين فقط سربازان ايراني نبودند كه قرباني حملات شيميايي ارتش صدام شدند و مردم عراق نيز از هديه كشورشان بي بهره نماندند؛ به كار گيري سلاح‌هاي شيميايي يكي ديگر از جنايتهاي رژيم صدام عليه ملت عراق بود.
انتشار اسنادي مبني بر دستور صدام به بمباران شيميايي نيروهاي ارتش عراق فاش كرد كه در ژوئن سال 1985، رژيم بعث عراق با هدف از بين بردن ترس ذاتي نيروهاي خود، اقدام به استفاده از گاز خردل بر عليه اين نيروهايش كرد و آن‌طور كه در اسناد مشخص است، سعي نمود اين بمباران شيميايي را به جمهوري اسلامي ايران نسبت دهند.
مسئوليت جامعه جهاني در برابر مصدومان شيميايي
جامعه جهاني بايد نسبت به وضعيت مصدومان شيميايي احساس مسئوليت كند.
غلام‌حسين دهقاني، دبير مرجع ملي كنوانسيون منع سلاح‌هاي شيميايي، گفت: كنوانسيون‌هاي تدوين شده با موضوع حمايت از مصدومان شيميايي هيچ اشاره‌اي به رسيدگي به وضعيت مصدومان شيميايي پيش از تدوين كنوانسيون نكرده‌‌اند.
اين در حالي‌است كه درصورت وقوع حمله شيميايي به هر منطقه از جهان تكاليفي بر عهده كشورهاي جهان گذاشته شده‌است كه بلافاصله به كمك مصدومان و حادثه ديدگان بشتابند.
اما كساني كه پيش از اين و به ويژه در جنگ ميان ايران و عراق دچار مصدوميت شيميايي شده‌اند از حمايت جامعه جهاني بي‌بهره‌اند.
او با اشاره به اينكه مصدومان شيميايي به جاي مانده از جنگ، ضايعات و صدمات زيادي را تحمل مي‌كنند، افزود: اين مصدومان علاوه بر تحمل درد ناچار به تحمل هزينه‌هاي گزاف درمان نيز هستند و دولت بار هزينه بسياري را متحمل مي‌شود كه در اين زمينه از ساير دولت‌هاي جهان انتظار همكاري مي‌رود.
دهقاني در نشست خبري سمينار بين‌المللي بررسي پيامدهاي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي عليه ايران گفت: همزمان با دستگيري صدام انتظار مي‌رفت كه وي در زمينه بمباران شيميايي ايران و نيز منابع تهيه و كشورهاي ياري‌دهنده در زمينه توليد و كاربرد سلاح‌هاي شيميايي توضيح خواسته شود اما با كمال ناباوري بدون هيچ توضيح و بازجويي خاصي در اين زمينه ماجرا ختم شد.
Www.dsrc.ir
مرکز اسناد انقلاب اسلامی
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
تاریخ صحیح بمباران شیمیایی سردشت دقیقا"هفتم تیرماه ١٣٦٦ است لطفا"تیتر را اصلاح کنید.