پژوهشگران دریافتند که دنباله‌دار لاوجوی از خود الکل آزاد می‌کند

به گزارش بولتن نیوز، نیکلاس بیور از رصدخانه پاریس، فرانسه و سردبیر مقاله‌ای در کشفیات منتشر شده 23 اکتبر در نشریه Science Advances می‌گوید: "ما فهمیدیم که دنباله دار لاوجوی در اوج فعالیتش درست به اندازه 500 بطری شراب درهر ثانیه الکل آزاد می‌کرده است."  این تیم 21 نوع مختلف از مولکول‌های آلی در گازهای دنباله‌دار را پیدا کرد که شامل الکل اتیلیک و گلیکولالدهید ( یک قند ساده) بوده است. دنباله دارها درواقع باقی مانده‌هایی منجمد از دوران تشکیل منظومه شمسی ما هستند. دانشمندان  علاقه زیادی به آنها دارند زیرا، دنباله دارها تقریبا دست نخورده و بکر بوده و بنابراین آنها سرنخی از چگونگی تشکیل منظومه شمسی‌اند. بیشتر آنها در مناطق بسیار سرد و دور از خورشید حرکت می‌کنند؛ هر از چند گاهی یک اختلال گرانشی، می‌تواند یک دنباله دار را به سمت خورشید نزدیک کند، جایی که آنها گرم می‌شوند و گاز هایی را آزاد می‌کنند که به دانشمندان اجازه می‌دهد تا ترکیبات آن را تعیین کنند.


دنباله دار لاوجوی که به طور رسمی به عنوان C/2014 Q2 نام گذاری شده است، یکی از درخشان‌ترین و فعال‌ترین دنباله دارها از زمان دنباله دار هیل باپ در سال 1997 بوده است. نزدیک ترین گذر لاوجوی از کنار خورشید در 30 ژانویه 2015 است، که در این زمان آب خود را در حد 20 تن در ثانیه از دست می‌دهد. این تیم اتمسفر دنباله دار را در بازه زمانی و درست در هنگامی که لاوجوی در درخشان ترین و فعال ترین حالت خود بود رصد کردند. آنها با استفاده از تلسکوپ رادیویی 30 متری ( تقریبا 100 فوتی) ، در Pico Vetela واقع در کوهستان‌های سریا نوادا در اسپانیا، یک تابش ماکرویو از این دنباله‌دار مشاهده کردند. نور خورشید به مولکولهای اتمسفر دنباله‌دار انرژی می‌دهد و موجب می‌گردد که آنها در یک فرکانس خاص ماکرویو تابش کنند (اگر امواج ماکرویو مرئی بودند، فرکانس‌های مختلف به صورت رنگ‌های مختلف دریافت می‌شدند). هر نوع مولکول در فرکانس خاصی تابش می‌کند که به تیم اجازه می‌دهد تا آنها را توسط اشکار ساز روی تلسکوپ شناسایی کنند. تجهیزات پیشرفته قادرند طیف گسترده‌ای از فرکانس‌ها را به طور همزمان آنالیز کنند. این فناوری اجازه می‌دهد این تیم انواع و مقدار زیادی از مولکول‌های مختلف را در دنباله‌دار با وجود دوره زمانی کوتاه رصد، مشخص کند. برخی محققان براین باورند که دنباله‌داری مانند لاوجوی و دیگر دنباله دار‌ها  که به زمین اولیه اصابت کرده اند، یک منبع از مولکول‌های آلی را به زمین آورده‌اند که این فرضیه از این موضوع حمایت می‌کند.

 استفانی میلام از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا ( در گرین بلت مریلند) می‌گوید: " این نتیجه قطعا ایده این که دنباله‌دارها یک شیمی بسیار پیچیده را با خود حمل می‌کنند ارتقا می‌دهد" . وی در ادامه افزود: " در طول آخرین بمباران سنگین در حدود 3.8 میلیارد سال پیش زمانی که بسیاری از دنباله دارها و سیارک‌ها در زمین منفجر شدند و ما اولین اقیانوس‌های خود را بدست آوردیم، حیات نمی‌تواند تنها با مولکول‌های ساده‌ای مثل آب، کربن مونوکسید و نیتروژن آغاز شده باشد. بلکه، حیات در سطح مولکولی بسیار پیچیده بوده است، ما مولکول‌هایی را با اتم‌های کربن چندگانه یافتیم. بنابراین حالا شما می‌توانید ببینید دی ساکارید‌ها و نیز آمینواسیدها( ذرات سازنده پروتیین ها) یا ذرات بنیادی اساسی و ذرات سازنده DNA شکل می گیرند. شروع این شکل گیری حتی از شکل گیری مولکول‌هایی تنها با دو یا سه اتم راحت‌تر است. در ماه جولای، آژانس فضایی اروپا گزارش داد که کاوشگر Philae از فضاپیمای روزِتا در مداری اطراف دنباله دار 67P/Churyumov-Gerasimenko قرار گرفته و سپس اطراف سطح دنباله دار چرخیده است.

16 ترکیب آلی را شناسایی کرده است. مطابق گفته‌های آزانس، بعضی از ترکیبات شناسایی شده در خلقت آمینو اسیدها ، ذرات بنیادی اساسی و دی ساکارید‌ها نقش اصلی را بازی می‌کنند که این ترکیبات از ذرات سازنده مولکول‌های ساده هستند .ستاره‌شناسان فکر می‌کنند که دنباله دارها ماده را از ابرهای گاز و غبار که منظومه شمسی را تشکیل داده‌اند حفظ می‌کنند. انفجار ستاره ها (ابرنواخترها) و طوفان‌های ستارگان غول سرخ که در انتهای دوران زندگی خود هستند، ابرهای وسیعی از گاز و غبار تولید می‌کنند.


منظومه شمسی زمانی متولد شد که امواج ضربه‌ای از طوفان‌های ستاره‌ای و دیگر ابرنواخترها، یک ابر از مواد خارجی ستاره‌ها را متراکم و متمرکز کردند، تا زمانی که توده‌های انبوه آن تحت گرانش خود بتوانند شروع به رمبش کنند تا یک نسل جدید از ستارگان و سیارات شکل بگیرند .این ابرها شامل ذرات غبار بی شمار، کربن دی اکسید، آب و دیگر گازها است که لایه‌ای از شبنم روی سطح این ذرات، دقیقا مانند شبنمی که در طول شب‌های سرد و مرطوب روی شیشه ماشین درست می‌شود، شکل می گیرد.

تابش در فضا، قدرت واکنش‌های شیمیایی را در این لایه شبنم بالا می‌برد تا مولکول‌های آلی پیچیده‌ای تولید شوند. ذرات یخی با هم ترکیب و تبدیل به دنباله‌دارها و سیارک‌ها شده که بعضی از آنها به سیارات جوانی مثل زمین اولیه برخورد و مولکول‌های آلی خود را به آن منتقل می‌کنند.

 دومینیک بوکلی مروان از رصدخانه پاریس و همکار نویسنده این مقاله می‌افزاید " گام بعدی این است که ببینیم آیا ماده آلی در دنباله‌دارهایی یافت می‌شود که  از ابرهای نخستین سازنده منظومه شمسی آمده است یا بعد از آن،  داخل صفحه سیارات اولیه که ستاره جوان را احاطه کرده‌اند تشکیل شده است."