در عراق چه می گذرد؟‎

گروه بین الملل-چند روز گذشته عراق شاهد تحولات مهم سیاسی بود .تحولاتی که گروکشی سیاسی را به خیابانها آورد و در لوای شعارهای برحق و قانونی مردم عراق اقدامات غیرقانونی انجام شد و ارگانهای رسمی دولتی عراق مورد تهدید قرار گرفتند. روز شنبه صدها نفر در پی چراغ سبز مقتدی صدر راهی خیابانها و بعد راهی پارلمان عراق شدند و با ورود به پارلمان این کشور حرمت قانونگذاری را زیرسوال بردند همچنین راهپیمایان شماری از نمایندگان پارلمان را مورد تعرض قرار داده و بی احترامی های زیادی به برخی از این نمایندگان شد.

به گزارش بولتن نیوز، این اقدام راهپیمایان در پی راهپیمایی های متعدد به رهبری مقتدی صدر برای پیگیری مطالبات مردم در مبارزه با فساد مالی و اداری و سیاسی در این کشور صورت گرفت. راهپیمایان با ورود به صحن پارلمان این کشور بر کرسی های نمایندگان نشسته و شکوه هیبت پارلمان و قانونگذاری را در این کشور زیر سوال بردند،‌این در حالی بود که قرار بود همان روز یعنی شنبه هفته جاری کاندیداهای جدید وزارتهای مختلف عراق از  پارلمان رای اعتماد بگیرند تا پروسه سیاسی در عراق شفاف تر از گذشته شود.این اتفاقات پی در پی در حالی روی داد که در همان روز داعش کوشید با عملیاتهای انتحاری بر امنیت بغداد تاثیر منفی بگذارد. البته گروه تروریستی و تکفیری داعش این روزها حال و روز خوشی ندارد و در بسیاری از صحنه های نبرد با شکست سنگینی روبرو شده و درست یک روز بعد روستای 1300 نفری بشیر توسط نیروهای مردمی و نیروهای پیشمرگه آزاد گردید و ضربه مهلک دیگری بر بدنه این گروه تروریستی در عراق وارد شد.


هر کجا که نیروهای عراقی پا می گذارند تروریستها فرار را بر قرار ترجیح می دهند.در چنین حال و هوایی گروکشی خیابانی و وارد کردن ضربه بر بدنه پروسه سیاسی در عراق جز اینکه آب در هاون دشمن باشد معنای دیگری ندارد. هرچند نباید از یاد برد که در کشورهایی که اساس آنها بر حاکمیت مردم متصور است راهپیمایی و بیان درخواستها حق طبیعی مردم است اما نباید این اقدام منجر به بروز خشونت و زیرسوال بردن حاکمیت سیاسی باشد که با رای همین مردم بر مسند حاکمیت رسیده است . بعد از این اتفاقات دیدیم که دشمنان عراق چگونه شادمان شده  و کوشیدند فضای سیاسی عراق را به سوی پایان حاکمیت سیاسی دولت و شسکت شیعیان در حکومت داری و جنگ بزرگ شیعی با شیعی سوق دهند. اینها حقیقتهایی هستند که هر کسی با نگاهی گذرا به رسانه های مختلف متوجه آن می شود.


نگاهی به سخنان یکی از مقامات آمریکا در این خصوص نشان می دهد چگونه این اقدامات قبل از اینکه دفاع از حق مشروع مردم عراق باشد افتادن به دام دشمنان عراق است.«رابرت فورد» سفیر سابق آمریکا در سوریه در مصاحبه با خبرگزاری آناتولی گفت: این اقدامات قطعا دو معنا دارد؛ اول اینکه شاید درگیری سیاسی بیشتر و یا حتی درگیری مسلحانه میان عوامل شیعی مختلف عراق و میان گروه‌های حامی مقتدی صدر و نوری مالکی در بگیرد و یا حتی یک درگیری میان نیروهای متعلق به برخی از گروه‌های تحت حمایت ایران و حامیان مقتدی صدر به وقوع بپیوندد. القا درگیری میان شیعه و شیعه و شیعه و سنی از اهداف طراحی آمریکا در این عرصه است که نسبت به پیامدهای آن باید هشدار جدی داد. شکی نیست کشورهای غربی وعربی تحمل تجربه عراق را ندارند . در تمام سالهای حاکمیت کشورهای عربی اعتراضات مردمی با چوبه های دار پاسخ داده شده است شبیه آنچه امروز در عربستان سعودی و قطر می بینیم لذا طبیعی است چنین کشورهایی از تجربه حاکمیت مردمی در عراق نگران شده و به هر شیوه ممکن خواهند کوشید این گونه راهپیمایی ها را به سوی برخوردهای سیاسی و حزبی سوقی داده و حاکمیت شیعیان را در عراق بحران ساز نشان دهند.

در چنین شرایطی حفظ وحدت باید اصل مهم پروسه سیاسی عراق قرار بگیرد. فرار از وحدت تنها دشمنی با مردم عراق نیست بلکه دشمنی با آینده سیاسی این کشور است که این روزها در حال گذار می باشد و می رود تجربه های سختی را پشت سر بگذارد. دشمنی کشورهای عربی در تمام سالهای گذشته قابل فراموش نیست،‌آنها از هر تلاشی برای تشویق جنگ های مذهبی و قومی کوتاهی نگردند،‌داعش را به عراق صادر کردند، راههای کمک به تروریستها را هموار کردند تا به هر نحو ممکن حاکمیت سیاسی مشروع نتواند در این کشور به مسیر خود ادامه دهد. داعش شکست خورد و این بار نیز این دشمنان قسم خورده تنها با وحدت و بازگشت به یک روند سالم سیاسی شکست خواهند خورد.


در هیچ کجای دنیا گروکشی های خیابانی به سرانجام خوبی نرسیده است،‌نه حقوق برحق مردم تامین شده است و نه گروهها موفق شده اند تغییرات استراتژیک ایجاد کنند. امروز هر کسی و هر گروهی دشمنی شیعه با شیعه را تقویت کند آتش جهنم را برای خود خواهد خرید. مراجع دینی شیعی همواره مرجع وحدت بوده اند. در تمام سالهای گذشته علیرغم تشدید جنگ های طائفی از سوی دشمنان عراق ، اما مراجع شیعی از وحدت و اخوت حرف زده اند. لذا باید به مرجعیت و نقش مرجعیت در اداره سیاسی عراق امروز پایبند بود و اختلافات را نه در خیابان بلکه در ارگانهای رسمی دولتی حل کرد.