باند بازی در تلویزیون را نه رد می کنم نه تأیید

گروه فرهنگ و هنر: تکتم بهاردوست: این شب ها شبکه یک سیما میزبان پخش سریال «دوردستها» به کارگردانی جواد ارشاد و تهیه کنندگی فریبا توکلی محصول مشترک شبکه یک سیما و سازمان ملی استاندارد است.


به گزارش بولتن نیوز، این سریال بعد از سریالهای «ستاره حیات»،«چراغی در شب»،« یکی بود یکی نبود» و... پنجمین تجربه کارگردانی ارشاد است که به منظور آشنایی هر چه بیشتر جامعه باید با مشکلات ناشی از عدم رعایت استانداردها تدارک دیده شده است.به این انگیزه با این کارگردان به گفتگو نشسته ایم که می خوانید:

 آیا سریال «دوردستها»یک کار سفارشی است؟

کارها کلاً در تلویزیون سفارشی است.منتها اگر منظورتان مشارکت است بله با مشارکت سازمان ملی استاندارد ساخته شده است.

 این سفارشی بودن معمولاً همیشه مساوی است با اعمال نظراتی که می‏تواند دست نویسنده و کارگردان را در اجرا ببندد.

متأسفانه ما کلاً در بحث سریال سازی به لحاظ اکشن مشکلات و محدودیت‏هایی داریم ولی به هر جهت این کار به این شکل بودکه سازمان مشارکت دهنده اظهار علاقه کرد و می‏خواست که در رسانه ملی فرهنگ سازی کند و از ما هم مثل خیلی دیگر خواسته شد که طرحی را برای این منظور ارایه دهیم و چون طرح داستان ما با خواسته‏های سازمان ذی ربط هم خوانی داشت از بین طرح های دیگر انتخاب شد. در همه این نوع کارها طبیعی است که سازمان سفارش دهنده بخواهد که مسایل و دغدغه هایش گفته شود.حالا گاهی می خواهند که این مسایل مستقیم گفته شود که معمولا حداقل برای خود من این خواسته خیلی جذاب نیست ودر این کار هم سعی کردیم که دوستان در سازمان ملی استاندارد را مجاب کنیم که پیامها به صورت مستقیم بیان نشود.

 از شکل‏گیری و ایده اولیه فیلمنامه این سریال بگویید.

 طرح اولیه ای که من به سازمان ملی استاندارد ارایه دادم فیلمنامه ای بود به نام «یگانه» که با سه ماه کار تحقیقاتی مداوم طراحی و ارایه شد.چون من باید به روح کار استاندارد می رسیدم تا بتوانم آن را به مخاطب نشان بدهم که خوشبختانه همین قضیه خواست سازمان ملی استاندارد هم بود. بعد از اینکه طرح تأیید شد سمانه نامداری به عنوان نویسنده پیچش های دراماتیکی به داستان اضافه کرد و کار شروع شد.

 کار برای خود شما چه ویژگیهایی داشت؟

یک کارنمایشی دراماتیک خوبی بود که جای مانور خیلی خوبی داشت و به دیدگاهای حرفه ای من نزدیک بود و من می توانستم نقطه نظرهای خودم را از نظر هستی شناسی مطرح کنم و از همه مهمتر بحث قداست کار هم در این اثر مطرح بود.بحثی که متأسفانه درآثار نمایشی ما کم است.

 بازیگران چهره‏ای در این کار حضور دارند.چگونه به زوج فاطمه گودرزی و دانیال حکیمی رسیدید.چگونه نقش اول را به یک بازیگر تازه‏کار  واگذارکردید؟

بازیگران حرفه ای کار جزو کاندیداهای ما بودند که با توجه به قصه بهترین گزینه ها محسوب می شدند البته برای نقش خانم گودرزی کاندیداهای دیگری مثل هنگامه قاضیانی یا پریوش نظریه را داشتم ولی به هر جهت با توجه به ویژگیهای نقش فاطمه گودرزی انتخاب شد. ولی در خصوص نقش یگانه باید بگویم که ونوس کانلی پیش از این در فیلم سینمایی «آمدن احمد» بازی کرده بود و توسط مدیر تصویر برداری که قبلا با ایشان همکاری داشتند معرفی شدند.

 با توجه به اینکه تلویزیون الان خیلی مورد اقبال مردم نیست چه تمهیداتی اندیشیدید که مردم را پای این سریال بنشانید؟

برای هر کار باید یکسری پارامترهایی داشته باشیم که همانا یکی از این فاکتورها یک قصه خوب است و بعد از آن یک قصه نویس خوب.دیگر اینکه شیوه کارگردانی است که با استفاده از یکسری شگردها که همه دارند بیننده را جذب کنیم.و از همه مهمتر سرمایه گذاری است چون به هر جهت فیلمسازی و سریال سازی یک نوع صنعت است. ما باید در ژانرهای مختلف از جمله موضوع فرهنگی که دغدغه مردم هست سرمایه گذاری کنیم.و من فکر می کنم همه این اتفاقات در این سریال افتاده است.

 برخی از دوستان شما بر این اعتقادند که فعلا تلویزیون در دست تعداد محدودی است و با باند بازی اداره می شود.

 در این قضیه پارامترهای زیادی دخیل است و من خیلی به روشنی نمی توانم در این خصوص صحبت کنم ولی به هر جهت نه می توانم این صحبت را رد کنم و نه قبولش کنم.اما اینکه ما اصولا قبیله ای فکر می کنیم و قبیله ای عمل می‏کنیم شکی نیست.

 چند ماهی است که مرکز گسترش فیلمنامه نویسی فعالیتش را آغاز کرده است نظرتان درخصوص عملکرد و کارایی این مرکز چیست؟

خیلی خوب است .این کار باید سالها قبل انجام می شد.چون یکی از مشکلات ما همیشه این بوده که فیلمنامه می رود تصویب می شود ولی در طول کار نظراتی می آید که ما مجبوریم اعمال کنیم و این قضیه به بدنه کار لطمه می زند. منتها اگر اتاق فکری باشد که اگر فیلمنامه ای که طرح اولیه اش تصویب می شود از نظرات مختلف کارشناسی بشود و در نهایت تغییر نکند، نتیجه خوبی خواهیم دید.