اندر حکایت استصلاح و روایت معاشرت کلاغ و طوطی و شتر مرغ

ناقلان اخبار و راویان شیرین گفتار چنین روایت کرده اند که روزی در یکی از ایام آغازین ماه تموز و در حوالی قله دماوند،کلاغی حیلت گر و طوطی سخنور و شتر مرغ عجولی بر سر اصلاح عمارتی ،موزه از پای هم در آورده وهندوانه در زیر بغل هم جای می دادندی.کلاغ حیلت گر که هیچگاه ،هیچکس سر در سراچه اسرار و سرای افکار او نکرده ونبرده بود،طوطی سخن ور را که به گفتار درمانی همی همت می گماشت را خطاب ساخت که ای طوطی ،اصلاح عمارت اقتضاء دارد که به بالای رفیع ترین اشجار و منیع ترین قلل همی روی و صدای بلدر چین آمریکایی و کبک انگلیسی از خود به در کنی تا مساهمت و معاضدت تو در اصلاح عمارت به قبول خلان و یاران همی افتد.القصه طوطی آنچنان کرد و دگر باره برطاق عمارت فرو نشست.اما شتر مرغ در این میان که به تند روی اشتهار یافته بود ،دگر بار بر طو طی سخن ور بتاخت که اصلاح عمارت ملازم شتابی بس فزاینده است :به اندازه ده به توان 1285 !! و چنانچه تورا قدرتی چونان نیست ،لاجرم که باید از این شراکت و عمارت مشاع چشم طمع فرو بندی. طوطی را که تاملی عمیق و ذکاوتی دقیق ندیم بود با خود گفت که این تندروی که عن قریب مرا از شرق ستیغ دماوند به غرب قله اورست رهنمون است را نسبتی با اصلاح عمارت نبود و هدف این حیلت، انقطاع از عمارت و اضمحلال آن است.مع الوصف کلاغ حیلت گر انحصار طلب و شتر مرغ تندرو امتیاز طلب که امتناع طوطی بیچاره همی دیدند، پای در یک موزه همی کردند که یا باید مقلدانه اصوات بلدرچین و قمری از خود ساطع نمایی و یا چونان باد با سرعت ده به توان 1285 آن کنی که جمع خواهدت و الا از قطار پای برون نه که ما از تو هوس عبور داریم.
طوطی بیچاره از این غم مستولی شده به ناگه صیحه ای برآورد و مر پرندگان از آن حالت نعره ها زدندی و جنگل سر سبز بد جوری به هم ریخت و اساسا" همه چیز به هم ریخت و شیر ها در هم، همی لولیدندی(شیر تو شیر شد)....این چنین شد که عقلای قوم تذکار داده اند که اجتماع بیش از سه نفر خاصه اگر کلاغ مرموز یا شتر مرغ تندرو در میان آنها باشد مطلقا" ممنوع و طوطیان را از هرگونه مجاهدت و مشارکت در اصلاح عمارت و بلاد، با آنان بر حذر داشته اند.
الاحقر:نخود چی مهر