اندر حكايت اصلاح گروي و منتخب الجمهور

روزگاري بود بغايت اصلاح طلبانه و جمعي رمنده از هر گونه قرائت دين مدارانانه و انقلاب گرايانه؛ گهي بر كوس الجمهورية المأخوذ من العقل و لا دين كوبيدندي، و زماني بر دهل رفراندم.
هر يوميه جريده اي نو بر پا مي گشتي و برخي از ابوالجرايد مصلح در خزينه هاي نياوران و آجودانيه طرح هاي رفراندميك و تحريم آميز از خود در كردندي؛ و هر حزبي از "پست دمكراتيك فوق مشاركت" تا "انحصارمند غير قابل نفوذ مجاهد"، مر سياست مداران را به تحصّن و اپوزيسيون گري و نافرماني غير مدني فراخواندي.
تا اينكه خلايق از اين رمندگان را گزندي رسيد، ناجوانمردانه و كساني از اين قوم به حج نارفته، بر اشتران تيزرونده كاروان اصلاحات سوار همي گشته و غاصبانه ره ملّت به تركستان بردندي و مردمان از آن نامردمي پريشان كردندي؛ اين چنين بودي كه شيوخ اصلاح گروي بر اين كژ روي ها و تند روي ها، تحذير و انذار دادندي و صف خويش از آن كاروان بگسلاندي! قرن ها از آن وقايع هولناك حاكميت آن نابخردان تندرو سرنا به راه گذشتندي و زمانه هجمه هجو ها و هجوم حجيم اصوات گوش و دل آزار سپري گشتندي و اكنون شيخين اصلاح گر در ميانه طريقت اصلاح گروي به كنجي عزلت نشين گشتندي و تند روندگان رمنده از هر آيين و مسلك –حتي مسلك اباحه گروي- دگرباره بر طبل انتخابات رييس الوزراء و الجمهور كوبنده و توفنده بنواختي و شيخ نوري به ميان آورندي و به مرگ گفتندي كه به تب راضي شوندي وقس عليهذا.
مع الوصف به وصيت عقلاي تاريخ كه روايت كردندي، معقول نبود كه از سوراخي واحد دو بار گزيده شدندي بايد تصريح كردندي كه هر گونه مركزيت و مدخليت مجاهدين و مشاركين "كان في حكم" گزيدن براي بار دوم والامر اليكم و العاقبة من العقل و التدبير.
الأحقر : نخودچي مهر