لطفا برای این کار وقت بگذارید

به گزارش وبلاگستان بولتن نیوز، نویسنده وبلاگ «من و چادرم، خاطره‌ها» در آخرین پست خود یادآروی مطلب زیر شد: 

به بهانه آغاز نهمین سال اجرای طرح انس با قرآن تا میلاد مهدی موعود نذر مهدی موعود

توی دانشگاهمون یک نمایشگاه مهدویت برگزار شده بود. و اتفاقا  مدت برگزاری اش مصادف شده بود با ایام ثبت نام طرح انس با قرآن.

یکی از غرفه ها رو اختصاص دادیم به نام نویسی برای این طرح بزرگ سراسری ( دانشگاه ما دو بار در این طرح بیشترین آمار ثبت شرکت کننده را در بین نهادهای فرهنگی به دست آورده).

مسئول این غرفه یک خانم بود و من متوجه شدم که چون معمولا خانم ها در این غرفه ازدحام می کنند آقایون از خیر مراجعه به این غرفه می گذرند.

به مسئول آقایون این مساله رو گفتم و پیشنهاد دادم که یک غرفه هم برای آقایون اختصاص بدیم تا آنها از شرکت در این طرح محروم نشوند.

ایشون با لحنی که بی اعتنایی ازش می بارید جمله ای رو گفتند که از شدت تلخی اش گمان کنم هیچ وقت از ذهنم پاک نشه! ایشان گفتند: آقایون برای این جور کارها وقت ندارند!

من رسما شوک زده شدم و مرتب با خودم فکر می کردم: اگر برای انس کوتاه مدت با قرآن وقت ندارند پس  آقایون برای چه جور کارهایی وقت دارند؟

بدیش این بود که آن شخص یک آدم لاابالی یا بی مطالعه یا غیرمذهبی یا تنبل نبود من این جمله رو از یکی از فعالترین آدم های مذهبی دانشگاه شنیدم و بعدها متوجه شدم متاسفانه خیلی ها دچار این اشتباه می شوند.

از معصومین هم که بگذریم( که نباید بگذریم  اگر راست می گوییم الگوی ما هستند و می دانیم که امام رضا علیه السلام هر سه روز یک بار قرآن را ختم می کرد و  فرموده اند : اگر می خواستم زودتر از سه روز آن را به پایان برسانم، می توانستم «اما نخواستم چنین کنم.» زیرا در موقع تلاوت به هر ایه که می رسیدم در آن فکر و اندیشه می کردم که درباره چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است.  امالی صدوق، ص 660؛ بحارالانوار، ج 49،ص90. ) و فرمان اکید قرآن کریم را هم فراموش کنیم که فرمود « فاقروا ماتيسر من القرآن » هرچه براي شما ميسر است قرآن بخوانيد (مزمل/20 ) ،معاصرینی که ادعای محبت و قبولی رهبری شان را داریم و مرجع ما در هنگام غیبت امام زمانمان هستند هم اینگونه نمی گفتند.

آقاترین آقایانی که من دیده ام - و اتفاقا پرمشغله ترین شان- قرآن خواندن را یک وقت گذرانی ساده یا یک مثلا ثواب معمولی که کارهای دیگر بر آن اولویت داشته باشند به گونه ای که در تمام اوقات شبانه روز وقتی برای آن نداشته باشیم نمی دانستند.

مثلا امام خمینی (ره) در شبانه روز 7 نوبت برنامه ی منظم و همیشگی برای قرائت قرآن داشتند و به غیر از آن هر زمان وقت فراغتی پیش می آمد حتی چند دقیقه ای که بر سر سفره می نشستند و غذا دیر حاضر می شد هم قرآن می خواندند و در پاسخ بنده خدایی که پرسیده بود آقا چرا اینقدر قرآن می خوانید؟ فرموده بودند: "هر کس بخواهد از آدمیت سر در بیاورد و آدم بشود باید دائم قرآن بخواند." (کاملترش را بخوانید در اینجا )

یا مثلا این خانواده نورانی که برای من همیشه سوال بوده که چرا رسانه ها در معرفی این خانواده که نه حداقل برای معرفی آقای این خانواده کوتاهی میکنند؟ و شاید به همین دلیل خیلی ها هیچ چیز از ایشان نمی دانند.به هر حال ایشان یکی از افسوسهایشان این است که: « من در جوانی هر سه روز یک دور قرآن می‌خواندم. یعنی روزی ده جزء. الآن دیگر اصلاً حوصله‌اش نیست، پیر شده‌ام، از نظر سن‌وسال، وضعیت، شغل، گرفتاری‌های کاری، این‌ همه مسائل واقعاً نمی‌توانم قرآن بخوانم. خیلی از قرآن دور شدم. نُه روز، ده روز طول می‌کشد من یک دور قرآن را بخوانم.»

بگذریم خود من هم قبل از این طرح حتی یک بار هم موفق به قرائت روزانه ی قرآن نمی شدم برای همین از وقتی این طرح را کشف کرده ام دلم نمی آید حتی یک نفر از آن محروم بماند. در شبهات الکی نمانید و تا فرصت هست ثبت نام کنید. (اینجا) مهمتر اینکه این زیبایی ها را فقط برای خودتان نخواهید به دیگران هم اطلاع بدید.

امروز روز شروع این طرح هست ولی آخرین مهلت ثبت نام نیست 

تذکر نوشت: حالا نه اینکه ما آقایون رو متهم کنیم شکل خاطره به این شکل بود و گرنه متاسفانه خیلی خانم ها هم اینطوری فکر می کنند.

نکته در مورد طرح نوشت: در این طرح شما روزانه یک حزب(یک جهارم یک جزء حدود چهار الی پنج صفحه) را قرائت می کنید پس این طرح برای افراد کم سواد یا کم سن و سال ممکنه سنگین باشه

لینک مرتبط: پاسخ به پرسش های متداول در مورد طرح انس با قرآن

از روی جزوه ی استاد نوشت: «...قرآن مثل كتاب معمولى نيست كه آدم يك بار بخواند، خيلى خوب، خوانديم و ياد گرفتيم، بعد ببنديم بگذاريم سر جايش؛ نه، اين مثل آب آشاميدنى است، حيات‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخش است، هميشه مورد نياز است، تأثير آن تدريجى است، در طول زمان است، نهايت ندارد، هدايت او آخر ندارد.

هرچه شما از قرآن فرا بگيريد، باز يك باب ديگرى هست كه گشوده بشود؛ گره ديگرى هست كه باز بشود؛ مجهول ديگرى هست كه معلوم بشود؛ قرآن اينجورى است. لذا بايد دائم قرآن را خواند. خوب، اين وسيله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش همين است كه با قرآن مأنوس بشويم،»