تفاوت ایرانِ آمریکایی با ایرانِ ایرانیِ واقعی؛
سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به ایران / 6
چندی پیش اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» که بعضاً دیدگاه منفی و به دور از واقعیتی از ایران داشتند، به کشورمان سفر کردند که نتیجه آن سفرنامه ایست که امروز بخش دوم آن را تقدیم شما می نماییم.
گروه سبک زندگی، دانشجویان، کارکنان، مدیران و هیات امنای مدرسه علوم دینی «هارتفورد» در سفری تفریحی از ایران دیدار کردند.
به گزارش بولتن نیوز، نتیجه این سفر، سفرنامه مفصلی است که توسط این مسافران دوست داشتنی به رشته تحریر درآمده که در روزهای گذشته بخش های اول، دوم، سوم،چهارم و پنجم آن تقدیم گردید و هم اکنون بخش ششم این سفرنامه که به روز ششک سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به کشورمان اختصاص دارد، تقدیم می گردد و در روزهای آتی نیز ادامه آن را تقدیم خواهیم نمود.
روز ششم: اصفهان
سفر دو روزه و پُرهیجان ما به شهر زیبای اصفهان آغاز شد، البته با ذکر این نکته که اگر بخواهید تمام زیبایی های این شهر تاریخی را ببینید، دست کم باید دو هفته تمام وقت بگذارید.
گویی در اصفهان، تاریخ غنی و گوناگونی فرهنگی ناشی از تغییر سریع قدرت، موجب شده تا مدرنیته با نرمش خاصی با سنت های کهن در آمیزد و آن را از دیگر نقاط ایران متمایز کند.
اولین توقف ما در اصفهان (که البته دیدنش تمام روز ما را پُر کرد) میدان نقش جهان بود. این میدان در اصل محل چوگان بازی پادشاه بوده، با بالکن هایی که از هر چهار طرف مشرف به میدان و محوطه وسیع بازی بوده و چیزی نزدیک به دوبرابر مساحت یک زمین فوتبال فضای باز داشته است.
امروزه تقریباً تمام چهارطرف میدان، مغازه ها و فروشگاه های مختلف صنایع دستی و رستوران و قهوه خانه های سنتی به چشم می خورد.
برای اینکه دیدن چهارسوی این میدان زیبا سوار بر درشکه شدیم و با یکی از گروه های متعددی ملاقات کردیم که برای گردش علمی به سمت موزه و مسجد آن سوی میدان می رفتند.
دختربچه های مدرسه ای با دیدن ما به سمت ما دست تکان دادند و با ما به زبان انگلیسی سلام و احوالپرسی کردند.
میدان نقش جهان پُر از گردشگران و گروه های دانش آموزی بود. ما هم وارد محوطه میدان شدیم و با گروهی از دانش آموزان دبیرستانی دختر آشنا شدیم که همراه با معلم هنر مدرسه به گردش علمی آمده بودند.
زیباییی نقوش و کاشی کاری های رنگارنگ بخش های داخلی و بیرونی گنبدها غیرقابل توصیف و خیره کننده بود.
وقتی برای بازدید وارد مسجد امام شدیم جزئیات دقیق این نقوش و خطاطی ها و رنگ های زیبای دیوارهای دوربرمان، روح را تازه می کرد.
گفته می شود که این مسجد زیبا و پُرنقش و نگار به دستور شاه عباس اول در سال 1612 ساخته شده اما کار ساخت و ساز آن تا سال 1638 به اتمام نرسیده است.
بخشی از این مسجد در میانه دیوارهایی مسدود ساخته شده و ویژگی آکوستیک خاصی دارد.
این بخش شامل اتاقی است که اگر کسی در آن روی سنگ خاصی در وسط اتاق بایستد و چیزی با صدای بلند بگوید صدایش چندین مرتبه در فضای مسجد تکرار می شود.
سید (راهنمای مان) ما را به مجلس تلاوت و حفظ قرآن برد که دانش آموزان جوان و علاقه مندی در این مجلس حضور داشتند.
یکی از این دختران جوان شعرخوانی می کرد و همکلاسی ها و معلمانش با او همنوایی می کردند.
او در این مسجد، با صدای نرم و لطیفش که در فضای تالار طنین انداز می شد، اشعار سعدی شیرازی را از حفظ می خواند.
در طول مسیرمان به دور میدان، توقف بعدی در کاخ و تالار عالی قاپو بود که تالار بارعام، دیدار از رژه نظامیان، تماشای بازی چوگان و تماشای شهر از ایوان این کاخ زیبا و پُرنقش و نگار بوده است.
این منطقه همچنین مورد استفاده زنان متعدد پادشاه بوده است.
مسیر بعدی مان، عبور از پلکان زیبا و مدور کاخ بود و در این مکان یک شگفتی اکوستیکی دیگر را شاهد بودیم که در اتاق موسیقی شاه پیش بینی شده بود.
قطعاً در گذشته گچبری ها و تزئینات زیبای این مکان همراه با طنین صدای موسیقی نوازندگان درباری جلوه این کاخ را دوچندان می کرده است.
آن طرف خیابان به سمت جایی رفتیم که به مسجد زنان معروف است. نمونه دیگری پُر از خطاطی زیبا و کاشی کاری های چشم نواز، این مسجد بیشتر توسط خانم های اندرونی و زنان شاه مورد استفاده قرار می گرفته، هرچند مردان هم به این مسحد می رفته اند.
بعد از این گردش کوتاه افراد گروه توانستند سری هم به بازار اطراف میدان بزنند!
ساعت و مکان خاصی برای برگشت تعیین شد و افراد در گروه های دو سه نفری هر یک به سمتی رفتند و مشغول خرید و دیدن اجناس شدند.
مغازه های کوچک همه چیز می فروختند از لاک ناخن تا مواد زیبایی مو گرفته تا صنایع دستی و عتیقه جات و زیورآلاتی که با سنگ های مختلف تزئین شده بود.
مردم محلی با گردشگرانی از کشورهای آسیایی و اروپایی همگی سرگرم خرید بودند و از ادویه جات و گیاهان دارویی گرفته تا فرش های نفیس ایرانی همه چیز می خریدند.
ناهار را در بالکن یک رستوران روباز صرف کردیم و از غذای لذیذ و سنتی اصفهان، یعنی بریانی لذت بردیم.
این غذا با غذاهای معمول هند و پاکستانی بسیار متفاوت بود.
نان نازک و خوش طعمی که با انواع گوشت های خوشمزه پُر شده بود و با آب لیموی تازه و آب گوشت مزه دار شده بود.
بعد از ناهار وقت بیشتری برای خرید داشتیم.
هنگام گردش در بازار مردم کنجکاو اطراف مان جمع می شدند و در خیابان با ما شروع به صحبت می کردند.
بیشتر صحبت ها حول و حوش این موضوع شکل می گرفت که نظر ما درمورد ایران چیست و این کشور را از نزدیک چگونه می بینیم.
بیشتر مردم انتظار داشتند که ما کشورشان را چندان نپسندیده باشیم و بسیار خوشحال می شدند که ما ایران را کشوری بسیار زیبا و با مردمی بسیار مهربان یافته ایم.
بسیار جالب بود که می شنیدیم آنها هنگام گفت و گو از سیاست ایران و امریکا حرف خود را به راحتی مطرح می کنند.
عده زیادی از استاندارد دوگانه روابط دولتی ما حرف می زدند اما تاکید می کردند که این مشکل شما نیست، این مشکل کسانی است که در رأس قدرت قرار دارند و از جانب مردم امریکا برای آنها تصمیم می گیرند.
در راه برگشت به هتل، از کنار کاخ چهل ستون عبور کردیم، یکی دیگر از باغ های محصور و زیبای اصفهان که از دوران حکومت صفویه برجامانده و منازل و تالارهای تاجگذاری تعدادی از پادشاهان این دوره را در خود جای داده است.
روی دیوارهای این کاخ تصاویری از میدان جنگ بین ایران و امپراتوری عثمانی با جزئیات خیره کننده ای به چشم می خورد و روی دیوارهای دیگر صحنه هایی از نبرد فتح هند دیده می شد.
بعد از یک استراحت و چرت کوتاه در هتل، تعداد زیادی از افراد گروه، باز هم به بازار رفتند تا بیشتر خرید کنند.
دیگر مغازه ای باقی نمانده بود که این افراد آن را زیر و رو نکرده باشند. اغلب همراهان ما دست پُر و با کوله باری پُر از سوغات، اصفهان را ترک می کردند.
به گزارش بولتن نیوز، نتیجه این سفر، سفرنامه مفصلی است که توسط این مسافران دوست داشتنی به رشته تحریر درآمده که در روزهای گذشته بخش های اول، دوم، سوم،چهارم و پنجم آن تقدیم گردید و هم اکنون بخش ششم این سفرنامه که به روز ششک سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به کشورمان اختصاص دارد، تقدیم می گردد و در روزهای آتی نیز ادامه آن را تقدیم خواهیم نمود.
روز ششم: اصفهان
سفر دو روزه و پُرهیجان ما به شهر زیبای اصفهان آغاز شد، البته با ذکر این نکته که اگر بخواهید تمام زیبایی های این شهر تاریخی را ببینید، دست کم باید دو هفته تمام وقت بگذارید.
گویی در اصفهان، تاریخ غنی و گوناگونی فرهنگی ناشی از تغییر سریع قدرت، موجب شده تا مدرنیته با نرمش خاصی با سنت های کهن در آمیزد و آن را از دیگر نقاط ایران متمایز کند.
اولین توقف ما در اصفهان (که البته دیدنش تمام روز ما را پُر کرد) میدان نقش جهان بود. این میدان در اصل محل چوگان بازی پادشاه بوده، با بالکن هایی که از هر چهار طرف مشرف به میدان و محوطه وسیع بازی بوده و چیزی نزدیک به دوبرابر مساحت یک زمین فوتبال فضای باز داشته است.
امروزه تقریباً تمام چهارطرف میدان، مغازه ها و فروشگاه های مختلف صنایع دستی و رستوران و قهوه خانه های سنتی به چشم می خورد.
برای اینکه دیدن چهارسوی این میدان زیبا سوار بر درشکه شدیم و با یکی از گروه های متعددی ملاقات کردیم که برای گردش علمی به سمت موزه و مسجد آن سوی میدان می رفتند.
دختربچه های مدرسه ای با دیدن ما به سمت ما دست تکان دادند و با ما به زبان انگلیسی سلام و احوالپرسی کردند.
میدان نقش جهان پُر از گردشگران و گروه های دانش آموزی بود. ما هم وارد محوطه میدان شدیم و با گروهی از دانش آموزان دبیرستانی دختر آشنا شدیم که همراه با معلم هنر مدرسه به گردش علمی آمده بودند.
این دختران جوان زیر نور خورشید صبحگاهی روی چمن ها و نیمکت ها می نشستند و زیبایی محیط، دوچندان جلوه می کرد.
زیباییی نقوش و کاشی کاری های رنگارنگ بخش های داخلی و بیرونی گنبدها غیرقابل توصیف و خیره کننده بود.
وقتی برای بازدید وارد مسجد امام شدیم جزئیات دقیق این نقوش و خطاطی ها و رنگ های زیبای دیوارهای دوربرمان، روح را تازه می کرد.
گفته می شود که این مسجد زیبا و پُرنقش و نگار به دستور شاه عباس اول در سال 1612 ساخته شده اما کار ساخت و ساز آن تا سال 1638 به اتمام نرسیده است.
بخشی از این مسجد در میانه دیوارهایی مسدود ساخته شده و ویژگی آکوستیک خاصی دارد.
این بخش شامل اتاقی است که اگر کسی در آن روی سنگ خاصی در وسط اتاق بایستد و چیزی با صدای بلند بگوید صدایش چندین مرتبه در فضای مسجد تکرار می شود.
سید (راهنمای مان) ما را به مجلس تلاوت و حفظ قرآن برد که دانش آموزان جوان و علاقه مندی در این مجلس حضور داشتند.
یکی از این دختران جوان شعرخوانی می کرد و همکلاسی ها و معلمانش با او همنوایی می کردند.
او در این مسجد، با صدای نرم و لطیفش که در فضای تالار طنین انداز می شد، اشعار سعدی شیرازی را از حفظ می خواند.
در طول مسیرمان به دور میدان، توقف بعدی در کاخ و تالار عالی قاپو بود که تالار بارعام، دیدار از رژه نظامیان، تماشای بازی چوگان و تماشای شهر از ایوان این کاخ زیبا و پُرنقش و نگار بوده است.
این منطقه همچنین مورد استفاده زنان متعدد پادشاه بوده است.
مسیر بعدی مان، عبور از پلکان زیبا و مدور کاخ بود و در این مکان یک شگفتی اکوستیکی دیگر را شاهد بودیم که در اتاق موسیقی شاه پیش بینی شده بود.
قطعاً در گذشته گچبری ها و تزئینات زیبای این مکان همراه با طنین صدای موسیقی نوازندگان درباری جلوه این کاخ را دوچندان می کرده است.
آن طرف خیابان به سمت جایی رفتیم که به مسجد زنان معروف است. نمونه دیگری پُر از خطاطی زیبا و کاشی کاری های چشم نواز، این مسجد بیشتر توسط خانم های اندرونی و زنان شاه مورد استفاده قرار می گرفته، هرچند مردان هم به این مسحد می رفته اند.
بعد از این گردش کوتاه افراد گروه توانستند سری هم به بازار اطراف میدان بزنند!
ساعت و مکان خاصی برای برگشت تعیین شد و افراد در گروه های دو سه نفری هر یک به سمتی رفتند و مشغول خرید و دیدن اجناس شدند.
مغازه های کوچک همه چیز می فروختند از لاک ناخن تا مواد زیبایی مو گرفته تا صنایع دستی و عتیقه جات و زیورآلاتی که با سنگ های مختلف تزئین شده بود.
مردم محلی با گردشگرانی از کشورهای آسیایی و اروپایی همگی سرگرم خرید بودند و از ادویه جات و گیاهان دارویی گرفته تا فرش های نفیس ایرانی همه چیز می خریدند.
ناهار را در بالکن یک رستوران روباز صرف کردیم و از غذای لذیذ و سنتی اصفهان، یعنی بریانی لذت بردیم.
این غذا با غذاهای معمول هند و پاکستانی بسیار متفاوت بود.
نان نازک و خوش طعمی که با انواع گوشت های خوشمزه پُر شده بود و با آب لیموی تازه و آب گوشت مزه دار شده بود.
بعد از ناهار وقت بیشتری برای خرید داشتیم.
هنگام گردش در بازار مردم کنجکاو اطراف مان جمع می شدند و در خیابان با ما شروع به صحبت می کردند.
بیشتر صحبت ها حول و حوش این موضوع شکل می گرفت که نظر ما درمورد ایران چیست و این کشور را از نزدیک چگونه می بینیم.
بیشتر مردم انتظار داشتند که ما کشورشان را چندان نپسندیده باشیم و بسیار خوشحال می شدند که ما ایران را کشوری بسیار زیبا و با مردمی بسیار مهربان یافته ایم.
بسیار جالب بود که می شنیدیم آنها هنگام گفت و گو از سیاست ایران و امریکا حرف خود را به راحتی مطرح می کنند.
عده زیادی از استاندارد دوگانه روابط دولتی ما حرف می زدند اما تاکید می کردند که این مشکل شما نیست، این مشکل کسانی است که در رأس قدرت قرار دارند و از جانب مردم امریکا برای آنها تصمیم می گیرند.
در راه برگشت به هتل، از کنار کاخ چهل ستون عبور کردیم، یکی دیگر از باغ های محصور و زیبای اصفهان که از دوران حکومت صفویه برجامانده و منازل و تالارهای تاجگذاری تعدادی از پادشاهان این دوره را در خود جای داده است.
روی دیوارهای این کاخ تصاویری از میدان جنگ بین ایران و امپراتوری عثمانی با جزئیات خیره کننده ای به چشم می خورد و روی دیوارهای دیگر صحنه هایی از نبرد فتح هند دیده می شد.
بعد از یک استراحت و چرت کوتاه در هتل، تعداد زیادی از افراد گروه، باز هم به بازار رفتند تا بیشتر خرید کنند.
دیگر مغازه ای باقی نمانده بود که این افراد آن را زیر و رو نکرده باشند. اغلب همراهان ما دست پُر و با کوله باری پُر از سوغات، اصفهان را ترک می کردند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
