کاش حکام منطقه با ملت ها مهربان بودند!

گروه بین الملل، اجلاس «کمپ دیوید» بلاخره پس از فراز و نشیب های فراوان روز گذشته با انتشار بیانیه ای نصفه و نیمه که باتوجه به حضور نصفه و نیمه سران کشورهای حاضر، چندان هم دور از انتظار نبود، به پایان رسید.

به گزارش بولتن نیوز، همزمان بنابر اعلام دادگاه جنایی قاهره، «محمد مرسی» رئیس‌جمهور سابق و مفتی سرشناس این کشور که رهبر معنوی اخوان‌المسلمین بود، به اعدام محکوم شد  و این حکم برای تائید نهایی به مفتی مصر ارجاع داده شد.

در چنین شرایطی «محمدرضا مصباح» کارشناس ارشد سیاست و روابط بین الملل در یادداشتی تحت عنوان «کاش حکام منطقه با ملت ها مهربان تر بودند!» به بررسی آخرین تحولات منطقه پرداخته است.

در متن این یادداشت آمده: رعد و برق و طوفان! صاعقه و سیل و آتش! برخورد ساده و روزمره! نه اولین بود و نه آخرین! اما انبار باروت خشم و تحقیر کاری کرد کارستان!

ماجرا از این قرار بود که در هفدهم دسامبر۲۰۱۰ در شهر «سیدی بوزید» تونس، نیروی پلیس، گاری دستی غیرمجاز یک جوان سبزی فروش را مصادره کرد. «محمد بوعزیزی» که از این واقعه احساس حقارت و ناتوانی کرد، به یک ساختمان دولتی محلی رفت و خود را به آتش کشید. آتشی که مشعل بیداری اسلامی را روشن کرد!

این واقعه پیش درآمد اعتراضات سیاسی گسترده ای شد که درنهایت به سقوط «بن علی» در تونس انجامید. این تحول تاثیر عمیقی بر سایر جوامع عرب بر جای گذاشت به گونه ای که چندی بعد، «حسنی مبارک» نیز در مصر سقوط کرد و دامنه اعتراضات کشورهای مختلفی چون بحرین، یمن و لیبی را فراگرفت در کشورهای دیگری چون مراکش، اردن و عربستان نیز اعتراضاتی شکل گرفت.

شب 22 بهمن تداعی خاطره سقوط پهلوی برای ما در مصر اتفاق افتاد و حکومت نامبارک سقوط کرد، خیلی ها مثل نگارنده خوشحال از سرنگونی دیکتاتور مصر روزهای خوبی را برای مصر پیش بینی می کردند، میدان تحریر برای ما همان میدان آزادی خودمان شده بود و چقدر احساس نزدیکی می کردیم، «محمد مرسی» نامزد اخوان المسلمین برنده انتخابات شد و همه چیز به ظاهر خوب پیش می رفت که برادر مرسی در انتخاب دوست و دشمن دچار تردید شد و برخلاف انتظار اولین سفر رسمی خارجی مرسی در مقام ریاست جمهوری مصر به کشوری صورت گرفت که حامی اصلی «حسنی مبارک» در خاورمیانه لقب گرفته بود؛ یعنی عربستان!

عربستان اولین مقصد سفر خارجی مرسی بود و در آنجا از حمایت «ملک عبدالله» پادشاه وقت چه تجلیل ها که نکرد! سفر دوساعته و با تبختر و توهین آمیز مرسی به جمهوری اسلامی ایران در قامت اولین رییس جمهور انقلاب مصر و ماجراهای پیرامون آن هم نشان روشنی بود که مرسی در دام ایران هراسی افتاده و به شاخه های سستی تکیه داده است!

انقلاب مصر مصادره شد و شد آنچه نباید می شد! ژنرال السیسی از نظامیان وفادار به حسنی نامبارک وزیر دفاع مرسی در روز روشن در سال 2013 علیه رییس جمهور قانونی مصر کودتا کرد و او تاکنون در بازداشت بسر می برد. روند محاکمه نامبارک تغییر کرد و از بیشتر اتهامات تبرییه شد! و صحبت ها از آزادی او و پسرانش شنیده می شود، خود و همسرش سوزان از امتیازات و حقوق رییس جمهوری برخوردارند!

و حالا این روزها اولین میزبان مرسی به بهانه مضحک دموکراسی و بازگرداندن رییس جمهور مستعفی یمن به قدرت دست به اسلحه برده و از هیچ جنایتی دریغ نمی کند. این در حالیست که مرسی توسط کودتای نظامیان برجای مانده از حکومت مرسی ساقط شده و در قفس آهنی محاکمه و به همراه برخی دیگر از رهبران جمعیت منحله اخوان المسلمین به اعدام محکوم شده است؛ کاش مرسی و دیگر کشورهای منطقه می دانستند که دوست کیست و دشمن کیست!


نمی دانیم این روزها مرسی پشت میله های قفس آهنی در انتظار آینده ای مبهم به چه می اندیشد؟! اما قطعاً به روز افتتاحیه اجلاس غیرمتعهدها در تهران باید بیاندیشد! و این که کاش به جمهوری اسلامی نگاهی دیگر داشت! جمهوری اسلامی که در کارنامه خود در 250سال گذشته سابقه تجاوز به هیج کشوری را ندارد و امنیت منطقه و کشورهای مسلمان را امنیت خود می داند.

کاش سران کشورهای عربی گردآمده در «کمپ دیوید» به جای نگرانی از حل و فصل پرونده هسته ای ایران به خود آمده و از سرنوشت دوستان خود ازجمله صدام، قذافی و ... درس می گرفتند و با طناب پوسیده غرب به چاه نمی رفتند!

کاش حکام منطقه با ملت ها مهربان بودند و همراه می شدند!