آمریکا، نابرابری همچنان باقیست
مساله سیاهان در آمریکا آنقدر پیشرونده و جدی شده است که حتی کسانی را که در حاکمیت این کشور قرار دارند واداشته تا به وجود بحران در این کشور اذعان کنند.
به گزارش بولتن نیوز،
وقتی حدود چهار سال پیش «جنبش وال استریت» یا «99درصد» در
آمریکا شکل گرفت، با اینکه از جنبه فراگیری، فراصنفی و تداوم، نخستین جنبش
بعد از وقایع مربوط به جنبش مدنی دهه 60 میلادی قرن گذشته این کشور بود،
اما باور کردن اینکه این جنبش می توانست نشانه هایی از شکاف ها و ضعف های
بزرگ در نظام آمریکا باشد، قدری سخت بود.
اکنون در دو سال اخیر آمریکا با اعتراض های جدیدی و البته گسترده تر و مداوم تر روبروست: اعتراض سیاهان. تظاهرات خشن و خونین در مدیسون ، فرگوسن و بالتیمور و جاهای دیگر پراکنده در خاک آمریکا.
اعتراض های سیاهان بعد از جنبش وال استریت و پس از دو سال سکوت در آمریکا، از سال 2014 در این آمریکا شکل گرفت اما وجه مشترک هر دوی این اعتراض ها، ایستادن در برابر نابرابری است.
اگر جنبش وال استریت که اعضای آن عمدتا جوان تحصیلکرده بودند، به زیاده خواهی و توسعه طلبی سرمایه داران، انحصارگرایی سرمایه داری و وجود نابرابری در نظام آمریکا معترض بود، جنبش و تظاهرات کنونی سیاهان به نابرابری در برابر این سیاهان اعتراض دارد.
به این ترتیب وجود نابرابری در آمریکا چه بلحاظ درآمدی و اقتصادی و چه به لحاظ فردی و مدنی و نژادی مساله جدی و غیرقابل انکاری است و نشان می دهد جامعه آمریکا بشدت از وجود نابرابری با سیاهان رنج می برد و شکاف قرون گذشته کماکان پابرجا و پر نشده است.
وقایع بالتیمور نشان داد که این شکاف جدی، واقعی و برای بقای نظام آمریکا نگران کننده است و به این خاطر است که رییس جمهور آمریکا به صراحت از نحوه برخورد ماموران پلیس با سیاهپوستان انتقاد کرد و آن را مشکل آفرین خواند.
انتقاد مشابه ای را هیلاری کلینتون یکی از نامزدهای حزب دموکرات آمریکا برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به زبان آورد.
اما با اینکه طی ماه های گذشته اعتراض ها در شهرهای مختلف آمریکا به نحوه برخورد پلیس با سیاه پوستان بالا گرفته و در مواردی به خشونت های خیابانی کشیده شده است، بالتیمور جایگاهی دیگر دارد.
بالتیمور که یکی از کانون های برابری خواهی سیاهان آمریکاست، یکی از بزرگترین شهرهای فرهنگی و آموزشی آین کشور نیز بشمار می آید و از تاریخی ترین شهرهای آن استد. برای این شهر همین بس که محل دانشگاه جان هاپکینز یکی از مهمترین دانشگاه های آمریکا و جهان است. اما اگر این همه باشد، اگر فرهنگ، آموزش و اقتصاد در اوج باشد اما بدون برابری و عدالت،چه ارزشی خواهند داشت.
چهارسال پیش هنرمندی چینی به سفارش آمریکایی ها تندیسی از مارتین لوترکینگ که به «صخره امید» شهرت یافت، ساخت و روانه بندر بالتیمور کرد تا از اینجا به پارک ملی واشنگتن منتقل شود.
لِی یشین پیکرتراش این تندیس بر پای آن این جمله تاریخی لوترکینگ را که با استفاده از جمله معروف توماس جفرسون بنیانگذار آمریکا، بیان شده بود، حک کرده بود: 'حالا وقت آن رسیده که گفته تو مبنی بر اینکه ' همه انسانها برابرند' را در عمل هم ببینیم.'
نه لوترکینگ و نه دو نسل بعد او این برابری را در عمل ندیدند. جامعه آمریکا حالا حالا باید «رویایی دارم» را زمزمه کند.
اکنون در دو سال اخیر آمریکا با اعتراض های جدیدی و البته گسترده تر و مداوم تر روبروست: اعتراض سیاهان. تظاهرات خشن و خونین در مدیسون ، فرگوسن و بالتیمور و جاهای دیگر پراکنده در خاک آمریکا.
اعتراض های سیاهان بعد از جنبش وال استریت و پس از دو سال سکوت در آمریکا، از سال 2014 در این آمریکا شکل گرفت اما وجه مشترک هر دوی این اعتراض ها، ایستادن در برابر نابرابری است.
اگر جنبش وال استریت که اعضای آن عمدتا جوان تحصیلکرده بودند، به زیاده خواهی و توسعه طلبی سرمایه داران، انحصارگرایی سرمایه داری و وجود نابرابری در نظام آمریکا معترض بود، جنبش و تظاهرات کنونی سیاهان به نابرابری در برابر این سیاهان اعتراض دارد.
به این ترتیب وجود نابرابری در آمریکا چه بلحاظ درآمدی و اقتصادی و چه به لحاظ فردی و مدنی و نژادی مساله جدی و غیرقابل انکاری است و نشان می دهد جامعه آمریکا بشدت از وجود نابرابری با سیاهان رنج می برد و شکاف قرون گذشته کماکان پابرجا و پر نشده است.
وقایع بالتیمور نشان داد که این شکاف جدی، واقعی و برای بقای نظام آمریکا نگران کننده است و به این خاطر است که رییس جمهور آمریکا به صراحت از نحوه برخورد ماموران پلیس با سیاهپوستان انتقاد کرد و آن را مشکل آفرین خواند.
انتقاد مشابه ای را هیلاری کلینتون یکی از نامزدهای حزب دموکرات آمریکا برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به زبان آورد.
اما با اینکه طی ماه های گذشته اعتراض ها در شهرهای مختلف آمریکا به نحوه برخورد پلیس با سیاه پوستان بالا گرفته و در مواردی به خشونت های خیابانی کشیده شده است، بالتیمور جایگاهی دیگر دارد.
بالتیمور که یکی از کانون های برابری خواهی سیاهان آمریکاست، یکی از بزرگترین شهرهای فرهنگی و آموزشی آین کشور نیز بشمار می آید و از تاریخی ترین شهرهای آن استد. برای این شهر همین بس که محل دانشگاه جان هاپکینز یکی از مهمترین دانشگاه های آمریکا و جهان است. اما اگر این همه باشد، اگر فرهنگ، آموزش و اقتصاد در اوج باشد اما بدون برابری و عدالت،چه ارزشی خواهند داشت.
چهارسال پیش هنرمندی چینی به سفارش آمریکایی ها تندیسی از مارتین لوترکینگ که به «صخره امید» شهرت یافت، ساخت و روانه بندر بالتیمور کرد تا از اینجا به پارک ملی واشنگتن منتقل شود.
لِی یشین پیکرتراش این تندیس بر پای آن این جمله تاریخی لوترکینگ را که با استفاده از جمله معروف توماس جفرسون بنیانگذار آمریکا، بیان شده بود، حک کرده بود: 'حالا وقت آن رسیده که گفته تو مبنی بر اینکه ' همه انسانها برابرند' را در عمل هم ببینیم.'
نه لوترکینگ و نه دو نسل بعد او این برابری را در عمل ندیدند. جامعه آمریکا حالا حالا باید «رویایی دارم» را زمزمه کند.
منبع: ایرنا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
