سیاستهای کلان تئاتر ما تعریف نشده است
سلیمی
متذکر شد: تا وقتی سیاستهای کلان تئاتر ما تعریف نشده و درگیر سلایق
مدیران هستیم، نمیتوانیم دل به گرو شوراهای هنری بسپاریم. چقدر
ناراحتکننده است که بسیاری از کارگردانهای جوان و خوشفکر تئاتر با نظر
دوستان ما در شوراهای هنری در حیطه تئاتر و اجرا در تئاتر شهر قرار
نمیگیرند.
وی با بیان اینکه در همه جای دنیا دولت از تئاتر حمایت
میکند تا دستاوردهای جدیدی به دست بیاید، اظهار کرد: تئاتر دولتی باید نقش
حمایتی از صنوف و فعالان تئاتر را برای رسیدن به تئاتر ملی داشته باشد.
البته تئاتر ملی تنها به معنی اجرای نمایشنامههای ایرانی نیست بلکه اجرای
آثار خارجی بر اساس تفکرات کارگردان که بر اساس مناسبات اجتماعی، اقتصادی و
سیاسی جامعه شکل گرفته باشد نیز تئاتر ملی است.
کارگردان نمایش
«نوای اسرارآمیز» درباره عملکرد شورای هنری سالنهای مجموعه تئاتر شهر،
تصریح کرد: این دوستان چگونه برای سالنهای مختلف مجموعه تعریف ارائه
میدهند؟ مگر تئاتر شهر پژوهشکده یا دانشگاه است؟ ما مکانی برای پژوهش هنر
داریم که وظایفاش مشخص است. اعضای شوراهای هنری چرا باید ذهنیات خود را در
سالنهای تئاتر شهر دیکته کنند؟ چرا مدیریت به خود اجازه میدهد که چنین
تعاریفی در تئاتر شهر ارائه شود؟
کارگردان نمایش «عشق لرزه» با
بیان اعتقاد خود مبنی بر گرفتار شدن تئاتریها در یک فضای برزخگونه، اظهار
کرد: بعضیها تحت نام شورای هنری دور هم جمع میشوند و میگویند که دوران
کهولت سنی شما فرا رسیده و حالا نوبت ما است که تحولی جدید در تئاتر ایجاد
کنیم.
به کسی باج نمیدهم
وی
تأکید کرد: من به هیچ کسی از خانواده یا مدیران تئاتر باج نمیدهم. من
طرفدار جوانگرایی هستم ولی جوانگرایی به لحاظ تفکری نه تنها به لحاظ فیزیکی
و توان جسمی. اعضای شورای هنری از دوستان و همکاران من هستند اما باید
بدانیم که تئاتر برای رفقا و دوستان ما نیست. این نکته را باید بدانیم که
تفکر جدید از بین اضداد شکل میگیرد نه اینکه تعدادی افراد همپیمان و
همقسم، تصمیمگیری کنند.
سلیمی خطاب به جامعه تئاتری متذکر شد: این
بود نتیجه و خروجی ما هنرمندان تئاتر ایران که یا در روزنامهها یکدیگر را
زیر سؤال ببریم و یا این پراکندگی بین ما به وجود بیاید؟ کسانی که شعار
توسعه تئاتر را مطرح میکنند، هدفشان محدود کردن تئاتر است و همکاران ما
هم در این راه کمکشان میکنند.
کارگردان نمایش «مهمانسرای دو دنیا»
تصریح کرد: دوستان با مدیرانی همفکر شدهاند که تئاتر و تئاتر دولتی را به
بیراهه میبرند. یک مکان غیر خصوصی حق دارد که از گروه یا هنرمند برای
اجرای نمایشاش چک ضمانت بگیرد اما یک مکان و سالن دولتی نباید چنین کاری
را انجام دهد.
وی معتقد است تا زمانی که برای تئاتر و حق و حقوق آن تعریف نداریم، هویتبخشی به سالنهای تئاتر معنا نخواهد داشت.
سلیمی در پایان سخنان خود بر این نکته تأکید کرد که ما تئاتریها علیه تئاتریها قدم برمیداریم.
بازیگر «نارنجیغ» جای ۶ نفر بازی میکند/ فاجعه در ساعت ۱:۳۰ صبح
بهادر آذری کارگردان «نارنجیغ» درباره اجرای این اثر نمایشی، گفت: «نارنجیغ» در حقیقت ترکیبی از لقب شخصیت اصلی داستان و اتفاق مهمی که در نمایش رخ می دهد، است. با وجود اینکه از نام نمایش این ذهنیت به وجود می آید که کار ممکن است رگه هایی از فانتزی داشته باشد اما اینطور نیست و نمایش «نارنجیغ» اثری رئالیستی است که ناملایمات اجتماعی را به تصویر می کشد.
وی افزود: این نمایش از ۷ تا ۲۵ اردیبهشت ماه با مدت زمان ۴۰ دقیقه در تماشاخانه استاد مشایخی روی صحنه می رود. در «نارنجیغ» با زبان کنایه و استعاره فقر و اعتیاد را در جامعه به نقد می کشد. این کار ۶ شخصیت دارد که نقش همه آنها را یک بازیگر ایفا می کند در حقیقت این نمایش یک مونودرام معمایی است که رگه هایی از کمدی نیز در آن دیده می شود.
این کارگردان جوان درباره داستان نمایش توضیح داد: نمایش داستان پسری است که ساعت ۱:۳۰ صبح زمانی که دارد آشغال های منزلش را بیرون می گذارد شاهد یک اتفاق دلخراش می شود که این اتفاق زندگی اش را تحت الشعاع قرار می دهد.
آذری در پایان درباره طراحی صحنه و فضاسازی نمایش توضیح داد: «نارنجیغ» نمایشی کاملا رئالیستی است و هیچ فانتزی و توهم غیر قابل باوری در آن رخ نمی دهد. طراحی صحنه نمایش را خودم برعهده داشتم و تلاش کردم طراحی ساده و کاربردی در کار وجود داشته باشد. در این نمایش فضاسازی کوچه و منزل از طریق یک صندلی چوبی قدیمی و دو تیر چراغ برق در صحنه ایجاد شده است.
نمایش «نارنجیغ» از ۷ تا ۲۵ اردیبهشت ساعت ۱۸:۳۰ در تماشاخانه استاد جمشید مشایخی (چهارراه ولیعصر) به صحنه می رود.
عوامل این اثر نمایشی عبارتند از نویسنده و بازیگر: محمدرضا سجادیان، باصدای: تینو صالحی، دستیار کارگردان و برنامه ریز: مارال عظیمی، انتخاب موسیقی و افکتور: لیلی شجاعی، عکاس: آرزو بختیاری، مائده بارگیران، روابط عمومی: نوید آغاز، مدیر صحنه: احمد ابوالفتحی، طراح پوستر و بروشور: فروغ یعقوبی، تبلیغات: زیر گروه تبلیغات تیوال، باسپاس ویژه از: تینو صالحی، روح الله جعفری، محمد عمروآبادی.