روح سر گردان «رزم آرا» و برخی وزیران دولت!

گروه سیاسی - دکتر حسن رحیمی(روشن)، خود کم  بینی و خود بیگانگی و نداشتن روحیه توسعه و اعتماد به خود،در سده های اخیردربین کشورهایی که درحال توسعه، نامیده میشوند به وفور یافت میشده است.

به گزارش بولتن نیوز،  این روحیه خود کم بینی و بیگانه پرستی و چشم به دیگران دوختن، هم دربین توده ها رسوخ کرده هم دربین نخبگان ورهبران سیاسی وجود داشته.این فرایند در کشور ما ایران، از زمان قاجارها و به ویژه پس از شکستهای ایران از روسیه تزاری آغاز شد. بدیهی است گسترش و رشد هرپدیده  مثبت یا منفی پس از چندی، ممکن است جزو خصایص یک ملت شود به نحوی که جدایی از آن،شاید به همان اندازه زمان گسترشش نیازمند گذشت زمان باشد.متاسفانه خود کم بینی ودرتاریخ 200ساله ایران چنان فرا گیر وعمیق بوده است که کسی حاظر نبود خروج از این وضعیت را،حتی به مخیله خود نیز راه دهد. پادشاهان ودولتمردان ایران دراین مدت، هیچ شباهتی به شاهان گذشته مثل «شاه عباس کبیر»« کریم خان وکیل الرعایا»ویا حتی «آغا محمدخان قاجار» نداشتند و خود باختگی و مرعوبیت در برابر بیگانه به ویژگی ذاتی دولت مردان شده بود. دراین بین، اما،بودند افرادی که مثل ستاره ای درآسمان تاریک ایران خوش درخشیدند اما اکثرا دولت مستعجل بودند.بی دلیل نیست که امروز تاریخ،«میرزا تقی خان امیر کبیر»را می¬ستاید اما «میرزا آغاسی» را نفرین میکند.تلاشهای«عباس میرزای قاجار» را ارج می¬نهد اما «ناصرالدین شاه» رانکوهش میکند،چرا که، آنها در حد توان تلاش داشتند عظمت افول کرده ایران را احیا کنند .حتی شخصیتهایی متاخرتر مثل شهید مدرس،آیت الله کاشانی وحتی شخصیت هایی که از لحاظ منشِ حکومتی، سکولار بودند اما سعی داشتند در خدمت ایران و استقلا ل ایران باشند؛مانند دکتر محمد مصدق درملی کردن صنعت نفت ومبارزه باانگلیس،واحمد قوام درسیاست ورزی درمقابل اشغالگران روس و باز گرداندن ایالات شمال غرب کشور به دامن میهن؛ همه مورد ستایش تاریخ این سرزمینند.اینها کسانی بودند که برخلاف جریان رود شنا میکردند. یعنی درحالی که رژیم حاکم، به شدت سرسپرده بیگانه بود؛ نیم نگاهی به ایران و ایرانی داشتند. به همین دلیل هم مورد بغض بیگانه بودند هم مورد نفرت در باریان وابسته.گفته میشود محمد رضاشاه مصدق را دیوانه میدانست، چون انسان عاقل که با انگلیس درنمی افتد!آری،از نظر شاه در اتفادن با انگلیس وآمریکا دیوانگی محض بود چرا که او شاهد به تخت نشستن و به تبعید رفتن پدرش توسط استعمار  انگلیس بود و خودش نیز در زدوبندِ متفقینِ اشغالگرِایران، به تخت نشست و درسال 32 نیز پس از فرار خفت بار،با کودتای آمریکایی- انگلیسی به کاخش بازگشت.


اما انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره)این روند خود باختگی را هم از لحاظ نظری و هم از نظرعملی پایان داد. این روند نه فقط در شعار،بلکه عملا در روش و منشِ حضرت امام (ره)وملت ایران رخ نمایاند. پیروزی غرورآفرین در دفاع مقدس برای نخستین بار در دو سده اخیر پیشرفتهای درخشان علمی و صنعتی -که گسترش بیش از پیش خود باوری را در پی داشته- از آن جمله است.این نکته ایست که حتی دشمنان نیز به آن اعتراف دارند.
اما نکته تاسف باراینجاست که برخی دولت مردان دولت یازدهم، گویا هیچ نسبتی با این روندِ پیش رونده ندارند وگاه بیگاه چنان اعلام موضع میکنند که اگراسم وعنوان آنها در کنار صحبتهایشان نباشد کسی فکر نمیکند که این سخنِ یک وزیرِ دولت جمهوری اسلامی است.چند ماه پیش وزیر محترم صنعت که مدت کوتاهی بود بعد از سالها دوباره به کرسی وزارت تکیه زده بود برای معالجه گوش مبارک به آلمان رفت- البته هربیماری اختیار دارد پزشک معالجش  را انتخاب کند خصوصا برای جناب ایشان، چون از قدیم گفته اند: «دارندگی وبرازندگی!»-آقای نعمت زاده هنگامی که از«سیاحت غرب»بازگشت طی یک مصاحبه رسانه ای گفت که تکنولوژیی که گوش مبارکش را معالجه کرده80سال دیگر نیز به ایران نمی رسد! فارغ از اینکه گفته شود چه لزومی داشت که اصولا برای معالجه گوش به آلمان بروند؟ در حالیکه علم پزشکیِ ایرانِ عزیز، در جهان جایگاه مناسبی دارد.اما باید پرسید که،آقای وزیر چه لزومی  در رسانه ای کردن این مساله میدید؟.
گفته میشود هنگامی که بیماری حضرت امام (ره)بجایی رسید که باید حتما تحت عمل جراحی قرار میگرفت،تاکید آن بزرگواراین بود که جراح،حتما باید پزشک ایرانی باشد.رهبرانقلاب نیز،درکسالت اخیر،دربیمارستان دولتی معالجه شد. اما قُبح مساله آنجاست که وزیر محترم دولت جمهوری اسلامی برای توان علمی پزشکان داخلی اهمیت چندانی قایل نیست که بماند،حتی درمصاحبه رسمی به پزشکان توانمند وجایگاه علم پزشکی کشور، کنایه میزند.
اخیرا نیزجناب ایشان به عنوان وزیر دولت جمهوری اسلامی سخن ازتاثیر تحریمها داشته که امری بدیهی است و کشف جدیدی نیست!اما در واقع موضع گیری از این سنخ مقامات اجرایی، پیامی بیش،به قدرتهای غربی نمی تواند باشد که فشارها اثر کرده است وادامه دهید تا نتیجه نهایی حاصل شود!
شوربختانه ،مقام ما فوق ایشان نیز،سال قبل، از«خالی بودن انبارها وتهی بودن خزانه»سخن گفت.و غربیها که از زبان بالا ترین مقام اجرایی کشور می¬شنیدند که «خزانه خالی است»احساس کردند که پس وقت فشار بیشتر وافزلیش تحریمهااست. واینجا بود که از تاثیر تحریمها در کشاندن ایران به پای میز مذاکره سخن گفتند.البته بماند که کسی نپرسید، جناب رییس، اگر خزانه خالی بود و انبار ها نیزخالی، وتحریمها نیز-علی رغم توافق ژنف- پابرجا بود وهست، پس کشور چگونه اداره شد؟ در حالیکه نه «مائده آسمانی»نازل شده و نه«عصای موسی»درکار بوده. متاسفانه به نظر میرسد این روحیه در بین بخشی از دولتیان فرا گیر است؛مدتی قبل نیز یکی دیگراز اعضای  محترم دولت در مصاحبه با رسانه ها، گفت: ما فقط درآبگوشت و قورمه سبزی درجهان اولیم!
براستی آیا این ادبیات،واین گونه سخن گفتن در مقابل رسانه ها،ادبیات انقلاب، حضرت اما م (ره)و رهبرانقلاب است؟ آیا این ادبیات زیبنده ی وزیر دولت جمهوری اسلامی است؟آیاهمین علائم نیست که غرب را برای به  زانودر آوردن ملت ایران امیدوارتر میکند؟
متاسفانه علی رغم گذشت نزدیک به چهار دهه از انقلاب اسلامی و کوتاه شدن دست بیگانه از کشور وجایگزینی فرهنگ «خود باوری» به جای «خود باختگی» اما هنوز،رَگه هایی از خود کم بینی در جامعه به خصوص دربین جریان لیبرال وابسته به فرهنگ غربی وجود داردادبیات سیاسی این جریانات ادامه همان روند خود باختگی در برابر غرب است وباور های قلبی خود را به اشکال وعبارات مختلف -اما دریک قالب کلی -بیان میکند.به نظر میرسد ادبیات سیاسی این افراد، ترجمان ادبیات «سرلشکر رزم آرا» است که درجلسه علنی مجلس شورا ملی خطاب به رهبران نهضت ملی نفت گفت: ما لیاقت اداره ی یک کار خانه سیمان را نداریم ماراچه به صنعت نفت؟(نقل به مضمون)ما فقط بلدیم آفتابه بسازیم!یا حتی بلد نیستیم آفتابه هم بسازیم!براستی گفتن این که ما فقط آبگوشت وقورمه سبزی بلدیم تر جمان این حرف نیست؟