دلایل مختلف برای غرض ورزی در روش و عملکرد احمد شهید

گروه سیاسی، در ارتباط با غرض ورزی هایی که با عنوان تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران، در سال های اخیر از سوی مدعیان حقوق بشر، کشورهای غربی و ‌آمریکا و برخی نهادهای به اصطلاح حقوق بشری سازمان ملل مطرح شده است، لازم است که مدعیان حقوق بشر به برخی پرسش های اساسی مطرح در این زمینه پاسخ دهند. زیرا دلایل متعددی برای اثبات غرض ورزی احمد شهید به عنوان گزارشگر حقوق بشری وجود دارد.
به گزارش بولتن نیوز، پرسش اساسی این است که بر چه مبنایی برای کشوری مانند ایران گزارشگر حقوق بشر تعیین می کنند اما نسبت به این همه ظلم و تبعیض و بی عدالتی در کشورهای مختلف جهان، از فقیرترین کشورها که اساس دموکراسی و سیستم دولتی و حکومتی مثل ایران ندارند، گرفته تا کشورهایی مثل آمریکا که مدعی دموکراسی هستند تا کشورهای همسایه ایران و... بی تفاوت هستند و خبری از تعیین گزارشگر حقوق بشر نیست! آیا این موضوع مصداق کامل سیاسی دیدن موضوع حقوق بشر، و بهانه و ابزاری برای افزایش فشار بر نظام جمهوری اسلامی ایران نیست؟!

نکته دوم این است که تعیین این گزارشگر به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر، نه تنها توضیح منطقی ندارد بلکه کاملات توجیه کننده این واقعیت است که تنها برای افزایش فشار بر ایران به بهانه های مختلف انجام شده است. زیرا به طور مثال در ایران چه اتفاقاتی می افتد که مثلاً در کشورهایی که اساسا دموکراسی ندارند نیفتاده است؟ اگر موضوع فعالان سیاسی، دینی، مذهبی، رسانه ها و روزنامه نگاران، احکام اعدام و زندان و تنبیه ومجازات متخلفان و کسانی که به قانون بی توجه هستند و... درتمام کشورهای جهان وجود دارد، چرا تنها این موضوعات در رابطه با ایران بررسی می شود و مثلا به چین و عربستان و ترکیه و... توجه نمی شود؟!
موضوع دیگر این است که شرط گزارش بی طرفانه، تعیین گزارشگر ویژه به شکلی است که  کاملاً بی طرف باشد و براساس سه بند اساسی از دستورالعمل گزارشگر ویژه سازمان ملل، لازم است که گزارشگر بی طرف باشد. در حالی که احمد شهید، به صورت مکرر در قالب مصاحبه های تلویزیونی و بیانیه اقدام به سیاه نمایی و تبلیغات علیه حکومت ایران کرده و نسبت به پاسخ های رسمی نظام جمهوری اسلامی کاملا بی توجه است.
نکته دیگر این است که وی فاقد متدلوژی و روش شناسی منطقی و علمی است و به تشخیص خود اظهارات متفرقه را دسته بندی و به عنوان جمع بندی و بدون درج پاسخ های وارده گزارش می دهد. در حالیکه باید در طبقه بندی موضوعی، به مستندات و پاسخ های مقامات مسوول و اختلاف نظر در هر موضوعی توجه کند نه این که تنها به تعدادی افراد خاص که سابقه فعالیت آنها علیه نظام کاملاواضح است اکتفا کند.


گزارشگر باید منصف باشد و نظر دو طرف را باهم بررسی کند نه این که در خارج کشور با مراجعه به برخی مخالفان نظام و افرادی که در سال 88 باعث بی قانونی در کشور شده اند، گزارشی کاملا یک طرفه تهیه کند!
طرفداری "احمد شهید" از تروریسم و نام بردن از کسانی که در ایران مرتکب عملیات تروریستی شده اند به عنوان مدافعان حقوق بشر،  نقض آشکار حقوق بشر در جهان است. او چگونه با کسی که اقدام به عملیات ترور کرده و کسی را کشته یا قصد ترور داشته یا بمبگذار بوده و متواری است و یا کسی که قصد اقدام خشونت آمیز داشته، به عنوان حامی حقوق بشر سخن گفته  و او را قربانی معرفی کرده است؟!

اگر مفهوم حقوق بشر، مخالفت با نظام جمهوری اسلامی باشد، پس آیا هر تروریست و بمب گذاری را باید حامی حقوق بشر معرفی کنند؟!

او در تهیه گزارش های خود، بارها به احکام اسلام  توهین کرده و آنها راخشن و ضد حقوق بشر معرفی کرده است. در حالیکه احترام به دین و مذهب و عقیده به هر معنا و مفهومی، از اصول پذیرفته شده حقوق بشر خوانده شده است. اما جالب این است که مدعیان حقوق بشر، از ابتدا، نسبت به اسلام موضع گرفته و مسلمانان  را با نگاه دیگری ارزیابی کرده اند.
رفتار کاملاً غیرحرفه ای و عدم التزام و توجه به پاسخ های رسمی تهیه شده از سوی مسوولان و نهادهای جمهوری اسلامی نیز، از دلایل عمده ای است که نشان می دهد احمدشهید، بی طرف نیست و کاملا با غرض ورزی به مسائل نگاه می کند و به اقدامات و پاسخ های کارشناسی و رسمی جمهوری اسلامی بی توجه است.

استدلال های وی در موضوع نقض حقوق بشر مانند اشاره به تفاوت دستمزد میان مردان و زنان در ایران، موضوعی است که موارد مشابهي از آن در اروپا و آمريكا وجود دارد كه نهادهاي حقوق بشر بی توجه بوده اند و تنها حقوق و دستمزد در ایران را به معنای نقض حقوق بشر ارزیابی کرده اند.
این در حالیست که شرایط حقوق و دستمزد، طبق قواعد اقتصادی، بیشتر ناظر بر عرضه و تقاضای نیروی کار و شرایط و ساعت کار وتوان افراد است نه زن بودن یا مرد بودن.
زیرا در ایران بسیاری از زنان یافت می شوند، که به خاطر تخصص خود، از سطح دستمزد بالاتری برخوردارند و بسیاری از زنان به خاطر رسیدگی به مسائل کودکان و خانواده، حاضر به افزایش ساعت کار از چند ساعت محدود در هفته یا روز به بالاتر نیستند و لذا از قبل پذیرفته اند که مطلوبیت ساعت کار و حقوق برای آنها به اندازه ای است که باعث محدود شدن آنها نشود و لذا این موارد را نمی توان بی توجهی به حقوق بشر نامید...
وقتی حقوق زن و مردم در اروپا تا 25 برابر متفاوت است وهمچنین در شغل‌ها و رده‌هاي همسان و ميان سياه پوستان و سفيد پوستان اين تفاوت وجود داردو.... آیا وضعیت حقوق و دستمزد برای زنان ایران شکاف و عمق بیشتری دارد یا در اروپا و آمریکا و....؟