نتانیاهو به انتخابات میان دوره ای آمریکا امیدوار است

به گزارش بولتن نیوز به نقل از المانیتور، روز عید یهودیان به نام سیمخا تورا در شانزدهم و هفدهم اکتبر برای یک گروه از جمهوریخواهان که به وسیله کمیته روابط عمومی اسراییل و آمریکا (آیپک) هدایت می شدند بسیار سرورآمیز بود. تاجر بزرگ صنعت کازینو و قمار، شلدون آدلسون و همسر وی میریام، که از بزرگترین پشتیبانان بنیامین نتانیاهو هستند، هنگام شنیدن سخنرانی جان کری در شانزدهم اکتبر به مناسب عید قربان خیلی خوشحال بودند. هدیه ای که آنها از دولت اوباما گرفته بودند فراتر از انتظار بود.

کری نتوانست در دفاع از سخنان خود در مورد ارتباط بین اسراییل و داعش ادعا کند که سخنانش یک اشتباه سهوی بوده است. این استدلال که بحران میان اسراییل و فلسطین موجب تشدید مشکل پیوستن جوانان به داعش و موجب تحریک ناآرامی در خیایان های کشورهای عربی می شود ترجیع بند سخنان کری بود.

این بار، نتانیاهو، در زمان مناسبی از دیدگاه خودش، تصمیم گرفت تا سخنان کری را مورد عتاب قرار دهد. کلمات خود سخن می گویند. تا کنون، این سخنرانی ها به دوستان محافظه کار نتانیاهو در آمریکا کمک کرده اند. کری به جمهوریخواهان مهمات جدیدی برای نبرد چهارم نوامبر ضد حزب اوباما هدیه داد. نتانیاهو می داند که حتی سرسخت ترین هواداران حزب دموکرات در جامعه یهودیان نیز نمی توانند معجون تلخ ترکیب اشغالگری اسراییلی ها و اقدامات داعش را بپذیرند.

نظرسنجی ها نشان می دهند که در دو سال آینده نتانیاهو به احتمال زیاد خواهد توانست بازی مورد علاقه خود را پی بگیرد: کمک گرفتن از کنگره جمهوریخواه برای ناکام گذاشتن تلاشهای دولت دموکرات برای فشار به اسراییل، و تحمیل سیاست خارجی ای که در راستای منافع راستگرایان اسراییل در خاورمیانه باشد. به طور عمومی، این منافع کاملا در تضاد با منافع آمریکا در خاورمیانه هستند.

در اوایل دهه 1990 نتانیاهو به عنوان معاون وزیر خارجه، یکی از رهبرانی بود که در کنگره آمریکا بر علیه اقدام جورج بوش پدر مبنی بر منوط ساختن اعطای وام آمریکا به جذب مهاجران شوروی سابق در جامعه اسراییل و توقف شهرک سازی اعتراض کرد. بوش پدر مدعی بود که شهرک سازی ها فرآیند صلح را با چالش مواجه می کنند و موجب ناکامی اقدامات آمریکا برای تقویت ائتلافی می شوند که در طی جنگ نخست خلیج فارس ایجاد شده بود.

جیمز بیکر، فردی که در دولت جورج بوش پدر به عنوان وزیر خارجه ایفای نقش می کرد، در مارس 2010 طی مصاحبه ای به من گفت:« رهبران اسراییلی به ما گفتند که آنها تنها از کنگره آمریکا پول می گیرند. پاسه ما این بود که شما را در کپیتول هیل (ساختمان کنگره) می بینیم.» این مواجهه در کنگره منجر به پیروزی دولت و بروز بحران در روابط اسراییل با آمریکا شد، امری که موجب آسان شدن مسیر اسحاق رابین و حزب کار وی برای رسیدن به قدرت شد.

سخنرانی کری من را به یاد سخنان قبلی ادوارد جرجیان، دستیار بیکر در امور خاور نزدیک و آسیای جنوبی و مدیر کنونی انستیتو سیاست عمومی بیکر، اتاق فکر بیکر انداخت. وی گفته بود:«بحران اعراب و اسراییل، مخصوصا مساله فلسطین، همچنان یکی از جنجالی ترین و حساس ترین مسائل کل جهان اسلام است. اسامه بن لادن تعهد خود به موضوع فلسطین را ابراز می داشت، احمدی نژاد نیز همین کار را می کند... این امر تاثیر مستقیمی بر آمریکا دارد، کشوری که خون و پول خود را صرف مبارزه با شورشیان در کشورهای مسلمان عراق و افغانستان می کرد.»

درخواست کری از اسراییل و فلسطینیان برای احیای مذاکرات همان درخواست جرجیان از دولت اوباما است برای اینکه دو طرف را به مسیر مذاکرات مستقیم باز گرداند.

نتانیاهو هنوز درس مهم رخداد سال 1995 را فرا نگرفته است. در آن سال، وی به عنوان رهبر اپوزیسیون از کنگره آمریکا درخواست کمک کرد تا طرحی مبنی بر انتقال سفارت آمریکا در اسراییل از تل آویو به قدس تصویب کند. این اقدام نیز با بن بست مواجه شد؛ هر سه رییس جمهور سابق آمریکا در دو دهه گذشته که جورج بوش پسر نیز در میان آنها قرار دارد، از اجرای این لایجه جلوگیری کرده اند، با این استدلال که این امر به منافع آمریکا آسیب خواهد زد. نتانیاهو اخیرا تلاش کرده است تا با تشویق کنگره موجب تصویب تحریم های شدیدتری بر ضد ایران شود، امری که به طور کامل در تناقض با موضع اوباما است. این بار حتی روسای آیپک، که پیش بینی می کردند این افدام با شکست مواجه شود نیز اعتراض کردند. مطمئنا نتانیاهو این نبرد را نیز واگذار کرد، و رییس جمهور را نیز عصبانی ساخت.

شاید بتوان حدس زد که اطرافیان نتانیاهو امیدوارند که پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات کنگره شاید منادی بازگشت این حزب به کاخ سفید نیز باشد. این همراهان باید ابتکار صلح آمریکا در سال 1982 را به یاد بیاورند، طرحی که پیشنهاد صلح در ازای خروج اسراییل از مرزهای 1967 را ارائه می کرد، و با تایید رییس جمهور جمهوریخواه آمریکا یعنی رونالد ریگان ارائه شده بود. وی همچنین فردی بود که تصمیم گرفت رهبر سازمان آزادیبخش فلسطین یعنی یاسر عرفات را به رسمیت بشناسد و با این سازمان ارتباط برقرار کند. نقشه راه سال 2003، که در آن درخواست توقف کامل ساخت و سازهای اسراییل مطرح شده بود نیز در دولت جورج بوش متولد شد که وی نیز یک جمهوریخواه بود. در همه این شرایط بحرانی، نه کنگره های دموکرات و نه کنگره های جمهوریخواه جلوی راه رییس جمهور را نگرفتند.

تصویر رییس جمهور ضد اسراییلی که اوباما بدان منتسب می شود و حملات بی پروا به کری، به احتمال زیاد نخواهند توانست رای دهندگان آمریکایی را در روز چهارم نوامبر به عقب برانند. همچنین خیلی بعید است که پشتیبانی کور از سیاست دولت کنونی اسراییل به جمهوریخواهان هوادار اسراییلی ها کمکی کند، کسانی که عمدتا وابسته به حزب دموکرات هستند. همانطور که شلومی الدر معتقد است، نسل جدید یهودیان آمریکایی به آرامی در حال فاصله گرفتن از اسراییل هستند. در نظر سنجی مشترک نیویورک تایمز و CBS در ماه می 2012 مشخص شد که تنها 4 درصد از آمریکایی ها معتقدند که مسائل خارجی بر نبردهای انتخابات ریاست جمهوری تاثیرگذار است. انتخابات پیش روی کنگره ای نیز متمرکز بر مسائل داخلی هستند. رییس جمهورها می آیند و می روند، همینطور اعضای کنگره، و مشکل اسراییل و فلسطین همچنان باقی می ماند. حل این مساله بیشتر از همه به نفع اسراییل و فلسطین است، اما آمریکا نیز از این مساله سود خواهد برد، و این مساله ارتباطی به احزاب سیاسی و سبک سخنرانی ندارد.