کد خبر: ۲۲۲۸۵۹
تاریخ انتشار:

باقرالعلوم؛سرچشمه ی حکمت و دانش

هفتم ذیحجه شیعیان جهان داغدار سوگ پنجمین خورشید ولایت امام محمدباقر(ع) شدند، امام همامی که با تعلیم معارف حقه ی اسلام به مبارزه با طاغوت زمان پرداخت و با نور حکمت و دانش خویش احیاگر مکتب تشیع شد.
به گزارش بولتن نیوز، امام محمدباقر(ع) در نخستین روز رجب 57 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. پدرش امام سجاد(ع) امام چهارم شیعیان و مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی(ع) بود.

ابوجعفر کنیه ایشان و باقرالعلوم به معنای شکافنده ی علوم، شاکر، صابر و هادی از لقب های این امام همام است.

ایشان در دوره یی زندگی می کرد که حکومت بنی امیه نسبت به مردم و خاندان پیامبر(ص) ظلم و بی عدالتی روا می داشت، این امام بزرگوار در کودکی حادثه ی جانگداز کربلا را به همراه پدر و جدش امام حسین(ع) تجربه کرد و درس شجاعت، صبر و ایستادگی را در برابر ظلم آموخت.

امام محمدباقر(ع) پس از شهادت پدر، وظیفه ی سنگین امامت و ولایت شیعیان را برعهده گرفت و 19 سال در راه حفظ و گسترش اسلام به مبارزه با حکومت جور و ستم پرداخت، دوره ی امامت ایشان همزمان با رویدادهایی چون جدال امویان با عباسیان، مشاجره های سیاسی و ترجمه ی کتاب های فلسفی و مجادله های کلامی بود، بنابراین ابوجعفر(ع) وظیفه ی مهم خود را در دفاع از حقانیت اسلام، گردآوری، حفظ احادیث نبوی و نشر آموزه های اصیل اسلامی و معارف حقه دانست.

دانش بسیار امام محمدباقر(ع) سبب شد تا مکتب تربیتی ایشان، به مرکز پرورش علما، دانشمندان، راویان حدیث، خطیبان و شاعرانی بزرگ بدل شود.

ایشان منبع نورانی حکمت و معدن احکام الهی بود. هزاران حدیث ، روایت ، کلمه های قصار و اندرزهای حکیمانه با نام این امام بزرگوار به یادگار مانده که نقشه راه دانش اندوزان و شاگردان آن امام بزرگوار است. پنجمین پیشوای شیعیان جهان از نظر رفتار و ویژگی های اخلاقی آینه تمام نمای رسول گرامی اسلام(ص) و در عبادت و یاد خدا همچون پدرش امام سجاد(ع) بود. مهربانی، بردباری، جود و بخشش از دیگر ویژگی های برجسته ی ایشان به شمار می رفت.

در دوره ی امامت ایشان امکان قیام علیه حکومت جور وجود نداشت، امام (ع) مناسب ترین روش را برای مبارزه با حکومت وقت، نشر معارف اسلام و مبارزه ی عقیدتی و معنوی با حکومت اموی تشخیص داد و به فعالیت های ثمربخش علمی در زمینه ی آموزش حقوق اسلام پرداخت و این گونه مذهب تشیع و علوم اسلامی را پایه ریزی کرد.

پنجمین ستاره ی آسمان ولایت در طول دوره ی امامت خود با نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی، تعلیم شاگردان، اجرا کردن سنت های جد بزرگوارش، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری و راهنمایی مردم برای شناخت رهبر واقعی و امام معصوم لحظه ای از انجام وظیفه های خویش غفلت نکرد.

شخصیت برجسته ی امام(ع) به دلیل روشنگری علیه حکومت وقت سبب شد تا دستگاه خلافت پایه های حکومت خویش را در خطر ببیند، بنابراین به آزار و اذیت ایشان پرداخت و سرانجام به دستور هشام بن عبدالملک در هفتم ذیحجه 114 هجری قمری امام (ع) را در 57 سالگی در مدینه مسموم کرد و به شهادت رساند.

پیکر مطهر امام محمدباقر(ع) در قبرستان بقیع در کنار قبر پدر بزرگوارش امام سجاد(ع) به خاک سپرده شد.

در پایان گذری کوتاه بر گنجینه ی حدیث های ایشان داریم:

** نهایت کمال، فهم در دین، صبر بر مصیبت و اندازه گیری در خرج زندگانی است.

** دانشمندی که از علمش سود برند، از هفتاد هزار عابد بهتر است.

** هیچ بنده ای عالم نیست، مگر اینکه نسبت به بالا دست خود، حسادت نورزد و زیردست خود را خوار نشمارد.

** هر که خوش نیت باشد، روزی اش افزایش می یابد.

** در کار خود، [فقط] با کسانی مشورت کن که از خدا می ‏ترسند.

** خود را در دنیا چنان منزل ده که گویی ساعتی در آن منزل داری و سپس از آن کوچ می کنی.
منبع: ایرنا

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین