اسرائیل، و فرآیند فروپاشی
ذوالفقار صادقی
مقدمه؛
جنگی که در مدت پنجاه و یک روز در غزه اتفاق افتاد، نه جنگ به معنی مصطلح، بل نسل کُشی بیرحمانه در عصر ارتباطات و در عصری که مدافعان حقوق بشر در آن اشک تمساح ریختند و بر انسان بودن انسان در حمایت از جنایتکاران خندیدند! این مجیز، در صدد ارائه تحلیل جنگ غزه و یا روابط بین الملل نیست، در صدد نشان دادن گوشه ای از واقعیاتی است که رژیم جعلی اسرائیل به همه قدرت سیاسی و نظامی اش چاره ای و گریزی از آن نخواهد داشت.
دوام و فروپاشی هر موجودی، اعم از انسان، جریان سیاسی، ملت و یا هر دولتی از قواعد شناخته شده ای پیروی می کند و رژیم جعلی اسرائیل نیز از آن مستثنی نیست. این مطلب به طور خلاصه و در حد حوصلۀ این بحث به آن خواهد پرداخت. فلسفه و ماهیت وجودی هر دولت و ملتی با توجه به سه محورِ؛(الف- تاریخ، ب- جغرافیا، ج- جمعیت) مورد بررسی قرار می گیرد تا علل شکست های متوالی ارتش اسرائیل روشن تر شود.
واژگان کلیدی؛
اسرائیل، سفارادیم، اشکنازیم، صهیونیسم، ده فرمان، تورات، ارض موعود، امام خمینی، اشغالگری، نیل، فرات، شارون، کمپ دیوید، کرانه باختری، غزه، فلسطین، ویتنام، آپارتاید، آمریکا، ایران.
الف) تاریخ؛
تاریخ به مثابه شناسنامه، هویت و ریشه و قوام هر دولتی است که هر اندازه از عمق بیشتری برخوردار باشد، نشان از زنده بودن و بالندگی آن ملت نیز هست. اهمیت تاریخ تا جایی است که در پیشرفت و توسعۀ همه جانبه ملّی مورد محاسبه قرار می گیرد. در این دیدگاه است که مردمان جمع شده از نوع «سفارادیم» یا «اشکنازیم» و یا هر جنس دیگر یهودیِ صهیونیستی که از گوشه و کنار جهان را جمع کرده اند و به قیمت آوارگی ملت فلسطین، جعل تاریخی می کنند.
تاریخی که بنام اسرائیل جعل می شود، بی ریشه و عمیقاً سیاسی است و از اصالت تاریخی بی بهره است. فلذا، نمی توان آیندۀ قابل اتکایی برای مردمان یهودی باشد. چیزی که باعث ماندگاری یهودیان در آن سرزمین شده رنگ و لعاب مذهبی و تکیه بر ده فرمانِ تحریف شده در «تورات» دارد و با شعار پرطمطراق «ارض موعود» برای یهودیان ایجاد جذابیت کرده است و در مراحل بعد مربوط به مأموریتی است که صهیونیست ها در تأمین منافع شان انجام وظیفه می کنند و از قِبَل آن پاداش مادی و سیاسی دریافت می کنند!؟ برعکس؛ ملت فلسطین، چه آنهایی که در اردوگاهها و کشورهای مختلف آواره و پراکنده هستند و هنوز هم اسنادِ زمین های کشاورزی و کلیدهای درب منازلشان را جلو دوربین های خبرنگاران به یادگار نشان می دهند که حکایت از اصالت تاریخی و سرزمینی شناخته شده شان دارد.
دوامِ رشتۀ تاریخ جعلی اسرائیلی و مردمان مهاجر جمع شده به یُمن ائتلاف سیاه جهانی است که، به برکت پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در ایران و با تصمیمات راهبردی رهبر کبیر آن – امام خمینی(ره)- پنبه شد. و برنامه صهیونی در تلقین به نسل جدید فلسطینی که واقعیت اسرائیل را بپذیرند و به نسل جدید یهودی که صاحب ریشه و اصالت شده اند، با شکستی تلخ روبرو شده.
امروزه، نسل جدید از هر دو طرف با آگاهی و آزادی مفهوم «اشغالگری» را می فهمند. به عبارتی، صهیونیست ها در فرآیند تاریخ سازی و ریشه دوانی با شکست در اقدامات نظامی شان، بی هویتی را تجربه می کنند و هوای تلخ گریز از «ارض موعود» دارند.دیگر، از آن صهیونیست های دو آتشۀ نسل اولی که «ارض موعود» را باور داشتند و نسل کشی فلسطینی را امری مقدس می شمردند، خبری کمتر بگوش می رسد و جای خود را به محاسبۀ مادی در رفاه داده است، حالا افسران و سربازان ارتش اسرائیل از میدان جنگ می گریزند. حالا تعدادی برای رهایی از موشک های کم جان فلسطینی به دولت شان اعتراض می کنند . . . این همه نشأت گرفته از بی هویتی تاریخی است. فرآیند فروپاشی اسرائیل با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران شدّت گرفته است؟ آری، به پیش بینی امام راحل مان – امام خمینی - «اسلام سنگرهای کلیدی جهان را فتح خواهد کرد»، سنگر کلیدی غرب که اسرائیلش نامند، فروخواهد پاشید.
ب) جغرافیا؛
جغرافیا، محل زیست انسانی که در آن انسان ها فرهنگ و باورهای اجتماعی و اصالت و هویت فردی و جمعی خود را بازمی یابند و نوعاً در بازشناسی از واحدهای دیگر در پیوند با تاریخ، فرآیند تکامل انسان را معنی دار می کند. انسان در فردیتش و اجتماع و یا گروهی در جمع اگر ریشه در جغرافیا نداشته باشد، بطور قطع تنه ها هر چند تنومند و جذاب، موجودیت خود را در حوادث از دست خواهد داد. و داستان اسرائیل از این قاعده مستثنی نیست!؟
آنچه مسلم و بدیهی است، تمامی ملت ها و دولت ها سعی کردند واحد جغرافیایی مشخص خود را برای دنیا تعریف کنند و در سازمان ملل به ثبت برسانند، و تنها دولت و ملتی که هنوز نخواسته و یا نتوانسته خود را در جغرافیای مشخص تعریف کند، دولت غاصب اسرائیل است ؟! این اقدام را می توان در مأموریتی که به این دولت جعلی و ملت بی هویت توسط حامیانش محول شده، توجیه کرد!
پرچم هر کشور نماد هویت و مأموریت و بازشناسی هر ملتی است، و پرچم اسرائیل که نوار آبی طرفین آن نشان از رود نیل و فرات است و ستاره داود نماد قدرت و اِعمال آن در این محدوده را بیانگر است، نشان می دهد که دولت اسرائیل و مردمانِ جمع شده در آن مأموریت دارند تا با اِعمال قدرت منافع صهیونیسم بین الملل را در منطقۀ خاورمیانه تأمین کنند و به همین خاطر نخواسته اند با تعریف مرزهای جغرافیایی خود را محدود و در قواعد بین الملل مسئولیت پذیر باشند!؟
اگر چکمه پوشانِ اسرائیلی وسعت تجاوزگریشان تا پیش از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران در حومه بیروت و ملت های منطقه از ترس جنایت های امثال «شارون» خواب بر چشم نداشتند و دولت ها برای بقایشان «کمپ دیوید» امضا می کردند. امروزه، قطار شکست های نظامی شان بر موجودیت شان در جغرافیای فلسطین علامت سئوال گذاشته است؟! اگر روزی برای تأمین امنیت یهودیانِ مهاجر، اشغال سرزمین ها را در سرلوحۀ برنامه های شان داشتند، امروز با دیوارهای بتونی که تنها چند متری ریشه در زمین لرزان امنیت موقتی برای شهرک نشینان تأمین می کنند و یا با ویران کردن خانه ها و خراب کردن مزارع کشاورزی برای خود ریشه می تراشند!
جبری که در تاریخ است و قانونی که در طبیعت جغرافیاست با اشغالگری ناهمخوان است؟ این ملت و دولت جعلی تا زمانی سرپاست که توان اجرای مأموریت غرب را داشته باشد و یا نظم تحمیلی در منطقه بر همان پاشنۀ تعریف شدۀ صهیونی بچرخد که، علائمی وحشتناک برای اسرائیلیان از خود بروز می دهد، چون کلام «از بحر تا نحر»(1) توسط رهبر جبهۀ مقاومت وارد ادبیات سیاسی مبارزان آزادی سرزمین فلسطین شده که تاکنون سناریویی از جبهۀ سلطه در مخدوش کردن آن ارائه نشده است.
ج) جمعیت؛
بعد از پارامترهای تاریخی و جغرافیایی. معنی بخش ترین آنها که اساسی تر از هر دو عنوان مذکور است، پارامتر جمعیت در دوام و یا فروپاشی، مورد توجه تحلیلگران می باشد. صهیونیست ها و تئوری سازانِ بقای اسرائیل در عمر بیش از 60ساله خود تلاش کرده اند با تغییر دادن توازن جمعیتی به شیوۀ مهاجرت یهودیان از سراسر دنیا و اسکان در فلسطین و از سویی با اخراج و آواره سازی ملت فلسطین، برای خود تاریخ بسازند و بر جغرافیا مسلط شوند.
اسرائیلی ها تلاش کرده اند، باقی مانده جمعیت فلسطینی را در دو منطقۀ جداگانه، یعنی، بخشی در باریکه «غزه» و بخشی دیگر را در «کرانه باختری» رود اردن بطور آشکار و در جلو چشم جهانیان به زندانی باز تبدیل کرده اند. و در بازی تحقیرآمیزی که مذاکره اش نامگذاری کرده اند، با خرید زمان و با تفرقه افکنی سیاسی، بر تجاوزگری و توسعه طلبی خود ادامه می دهند.
جمعیت فلسطینی حاضر در سرزمین های اشغالی و چه آنهایی که در اردوگاههای خارج از کشورشان به حیات خود ادامه می دهند، در طول زمان و با طلوع خورشید انقلاب اسلامی در ایران که الهام بخش این مردمان در تمرین آزادگی و رهایی و در یادگیری و آگاهی در مبارزه با اشغالگری، امروزه سرنوشت خود را در حال تغییر دادن هستند! این مبارزان وقتی هیمنۀ ارتش تا بدندان مسلح اسرائیل را در جنگ 33روزه شکستند و فریاد زدند که اسرائیل بسان «لانه عنکبوت است»(2)، نوید پیروزی های جدید مقاومت و شکست های بعدی و فروپاشی اسرائیل را اعلام کردند؟! بعد از آن بود که اسرائیل در جنگ 22و8 و در نهایت در جنگ 51روزه، ناباورانه شکست.
د) نتیجه؛
51روز بمباران هوایی و موشکی و توپخانه ای و . . . اسرائیل در غزه را در نگاهی نمی توان جنگ نامید، جنگ تعریف خود را دارد. اقدام اسرائیل با همۀ پشتیبانی که از آن صورت گرفت یک نسل کُشی آشکار در قرن 21بود. از سویی و در نگاهی یک جنگ تمام عیار بود که چهره اصلی خود را در غزه نشان داد و ارتش اسرائیل آن را چشید و عقب نشست!؟ چون همۀ مردمان فلسطین تا آخر از مدافعینشان حمایت کردند، جنگی وحشتناک که ادبیات نوینی را وارد فرهنگ و سیاست مردمان و نظامیان و سیاستمداران جهانی کرد که برای اسرائیل قابل تحمل نخواهد شد؟ چنانچه برای آمریکایی ها در ویتنام نشد و برای رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی نشد! و این یعنی تکمیل فرآیند فروپاشی!؛ «ما از مرگ نمی ترسیم، ما می میریم تا کرامت انسان زنده بماند»(3). این کلام بانوی فلسطینی در غزه که با شور برخاسته از شعور تمام و با اشک در چشمان فریاد شد، نشان از جنگ و مقاومتی بود که فلسطینی، نه از آب و خاک و جان خود، قربانی کرامت انسان می شد و این را مردمان جهان از هر مذهب و گرایشی می فهمند و از آن حمایت کردند و خواهند کرد.
21 اردیبهشت 1393
ذوالفقار صادقی
پی نوشت ها؛
(1) طرح شده از سوی رهبر معظم انقلاب،
(2) طرح شده توسط دبیرکل حزب الله(سید حسن نصرالله) در بعد از جنگ 33روزه،
(3) کلام بانوی فلسطینی در جریان جنگ 51روزه.
جنگی که در مدت پنجاه و یک روز در غزه اتفاق افتاد، نه جنگ به معنی مصطلح، بل نسل کُشی بیرحمانه در عصر ارتباطات و در عصری که مدافعان حقوق بشر در آن اشک تمساح ریختند و بر انسان بودن انسان در حمایت از جنایتکاران خندیدند! این مجیز، در صدد ارائه تحلیل جنگ غزه و یا روابط بین الملل نیست، در صدد نشان دادن گوشه ای از واقعیاتی است که رژیم جعلی اسرائیل به همه قدرت سیاسی و نظامی اش چاره ای و گریزی از آن نخواهد داشت.
دوام و فروپاشی هر موجودی، اعم از انسان، جریان سیاسی، ملت و یا هر دولتی از قواعد شناخته شده ای پیروی می کند و رژیم جعلی اسرائیل نیز از آن مستثنی نیست. این مطلب به طور خلاصه و در حد حوصلۀ این بحث به آن خواهد پرداخت. فلسفه و ماهیت وجودی هر دولت و ملتی با توجه به سه محورِ؛(الف- تاریخ، ب- جغرافیا، ج- جمعیت) مورد بررسی قرار می گیرد تا علل شکست های متوالی ارتش اسرائیل روشن تر شود.
واژگان کلیدی؛
اسرائیل، سفارادیم، اشکنازیم، صهیونیسم، ده فرمان، تورات، ارض موعود، امام خمینی، اشغالگری، نیل، فرات، شارون، کمپ دیوید، کرانه باختری، غزه، فلسطین، ویتنام، آپارتاید، آمریکا، ایران.
الف) تاریخ؛
تاریخ به مثابه شناسنامه، هویت و ریشه و قوام هر دولتی است که هر اندازه از عمق بیشتری برخوردار باشد، نشان از زنده بودن و بالندگی آن ملت نیز هست. اهمیت تاریخ تا جایی است که در پیشرفت و توسعۀ همه جانبه ملّی مورد محاسبه قرار می گیرد. در این دیدگاه است که مردمان جمع شده از نوع «سفارادیم» یا «اشکنازیم» و یا هر جنس دیگر یهودیِ صهیونیستی که از گوشه و کنار جهان را جمع کرده اند و به قیمت آوارگی ملت فلسطین، جعل تاریخی می کنند.
تاریخی که بنام اسرائیل جعل می شود، بی ریشه و عمیقاً سیاسی است و از اصالت تاریخی بی بهره است. فلذا، نمی توان آیندۀ قابل اتکایی برای مردمان یهودی باشد. چیزی که باعث ماندگاری یهودیان در آن سرزمین شده رنگ و لعاب مذهبی و تکیه بر ده فرمانِ تحریف شده در «تورات» دارد و با شعار پرطمطراق «ارض موعود» برای یهودیان ایجاد جذابیت کرده است و در مراحل بعد مربوط به مأموریتی است که صهیونیست ها در تأمین منافع شان انجام وظیفه می کنند و از قِبَل آن پاداش مادی و سیاسی دریافت می کنند!؟ برعکس؛ ملت فلسطین، چه آنهایی که در اردوگاهها و کشورهای مختلف آواره و پراکنده هستند و هنوز هم اسنادِ زمین های کشاورزی و کلیدهای درب منازلشان را جلو دوربین های خبرنگاران به یادگار نشان می دهند که حکایت از اصالت تاریخی و سرزمینی شناخته شده شان دارد.
دوامِ رشتۀ تاریخ جعلی اسرائیلی و مردمان مهاجر جمع شده به یُمن ائتلاف سیاه جهانی است که، به برکت پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در ایران و با تصمیمات راهبردی رهبر کبیر آن – امام خمینی(ره)- پنبه شد. و برنامه صهیونی در تلقین به نسل جدید فلسطینی که واقعیت اسرائیل را بپذیرند و به نسل جدید یهودی که صاحب ریشه و اصالت شده اند، با شکستی تلخ روبرو شده.
امروزه، نسل جدید از هر دو طرف با آگاهی و آزادی مفهوم «اشغالگری» را می فهمند. به عبارتی، صهیونیست ها در فرآیند تاریخ سازی و ریشه دوانی با شکست در اقدامات نظامی شان، بی هویتی را تجربه می کنند و هوای تلخ گریز از «ارض موعود» دارند.دیگر، از آن صهیونیست های دو آتشۀ نسل اولی که «ارض موعود» را باور داشتند و نسل کشی فلسطینی را امری مقدس می شمردند، خبری کمتر بگوش می رسد و جای خود را به محاسبۀ مادی در رفاه داده است، حالا افسران و سربازان ارتش اسرائیل از میدان جنگ می گریزند. حالا تعدادی برای رهایی از موشک های کم جان فلسطینی به دولت شان اعتراض می کنند . . . این همه نشأت گرفته از بی هویتی تاریخی است. فرآیند فروپاشی اسرائیل با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران شدّت گرفته است؟ آری، به پیش بینی امام راحل مان – امام خمینی - «اسلام سنگرهای کلیدی جهان را فتح خواهد کرد»، سنگر کلیدی غرب که اسرائیلش نامند، فروخواهد پاشید.
ب) جغرافیا؛
جغرافیا، محل زیست انسانی که در آن انسان ها فرهنگ و باورهای اجتماعی و اصالت و هویت فردی و جمعی خود را بازمی یابند و نوعاً در بازشناسی از واحدهای دیگر در پیوند با تاریخ، فرآیند تکامل انسان را معنی دار می کند. انسان در فردیتش و اجتماع و یا گروهی در جمع اگر ریشه در جغرافیا نداشته باشد، بطور قطع تنه ها هر چند تنومند و جذاب، موجودیت خود را در حوادث از دست خواهد داد. و داستان اسرائیل از این قاعده مستثنی نیست!؟
آنچه مسلم و بدیهی است، تمامی ملت ها و دولت ها سعی کردند واحد جغرافیایی مشخص خود را برای دنیا تعریف کنند و در سازمان ملل به ثبت برسانند، و تنها دولت و ملتی که هنوز نخواسته و یا نتوانسته خود را در جغرافیای مشخص تعریف کند، دولت غاصب اسرائیل است ؟! این اقدام را می توان در مأموریتی که به این دولت جعلی و ملت بی هویت توسط حامیانش محول شده، توجیه کرد!
پرچم هر کشور نماد هویت و مأموریت و بازشناسی هر ملتی است، و پرچم اسرائیل که نوار آبی طرفین آن نشان از رود نیل و فرات است و ستاره داود نماد قدرت و اِعمال آن در این محدوده را بیانگر است، نشان می دهد که دولت اسرائیل و مردمانِ جمع شده در آن مأموریت دارند تا با اِعمال قدرت منافع صهیونیسم بین الملل را در منطقۀ خاورمیانه تأمین کنند و به همین خاطر نخواسته اند با تعریف مرزهای جغرافیایی خود را محدود و در قواعد بین الملل مسئولیت پذیر باشند!؟
اگر چکمه پوشانِ اسرائیلی وسعت تجاوزگریشان تا پیش از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران در حومه بیروت و ملت های منطقه از ترس جنایت های امثال «شارون» خواب بر چشم نداشتند و دولت ها برای بقایشان «کمپ دیوید» امضا می کردند. امروزه، قطار شکست های نظامی شان بر موجودیت شان در جغرافیای فلسطین علامت سئوال گذاشته است؟! اگر روزی برای تأمین امنیت یهودیانِ مهاجر، اشغال سرزمین ها را در سرلوحۀ برنامه های شان داشتند، امروز با دیوارهای بتونی که تنها چند متری ریشه در زمین لرزان امنیت موقتی برای شهرک نشینان تأمین می کنند و یا با ویران کردن خانه ها و خراب کردن مزارع کشاورزی برای خود ریشه می تراشند!
جبری که در تاریخ است و قانونی که در طبیعت جغرافیاست با اشغالگری ناهمخوان است؟ این ملت و دولت جعلی تا زمانی سرپاست که توان اجرای مأموریت غرب را داشته باشد و یا نظم تحمیلی در منطقه بر همان پاشنۀ تعریف شدۀ صهیونی بچرخد که، علائمی وحشتناک برای اسرائیلیان از خود بروز می دهد، چون کلام «از بحر تا نحر»(1) توسط رهبر جبهۀ مقاومت وارد ادبیات سیاسی مبارزان آزادی سرزمین فلسطین شده که تاکنون سناریویی از جبهۀ سلطه در مخدوش کردن آن ارائه نشده است.
ج) جمعیت؛
بعد از پارامترهای تاریخی و جغرافیایی. معنی بخش ترین آنها که اساسی تر از هر دو عنوان مذکور است، پارامتر جمعیت در دوام و یا فروپاشی، مورد توجه تحلیلگران می باشد. صهیونیست ها و تئوری سازانِ بقای اسرائیل در عمر بیش از 60ساله خود تلاش کرده اند با تغییر دادن توازن جمعیتی به شیوۀ مهاجرت یهودیان از سراسر دنیا و اسکان در فلسطین و از سویی با اخراج و آواره سازی ملت فلسطین، برای خود تاریخ بسازند و بر جغرافیا مسلط شوند.
اسرائیلی ها تلاش کرده اند، باقی مانده جمعیت فلسطینی را در دو منطقۀ جداگانه، یعنی، بخشی در باریکه «غزه» و بخشی دیگر را در «کرانه باختری» رود اردن بطور آشکار و در جلو چشم جهانیان به زندانی باز تبدیل کرده اند. و در بازی تحقیرآمیزی که مذاکره اش نامگذاری کرده اند، با خرید زمان و با تفرقه افکنی سیاسی، بر تجاوزگری و توسعه طلبی خود ادامه می دهند.
جمعیت فلسطینی حاضر در سرزمین های اشغالی و چه آنهایی که در اردوگاههای خارج از کشورشان به حیات خود ادامه می دهند، در طول زمان و با طلوع خورشید انقلاب اسلامی در ایران که الهام بخش این مردمان در تمرین آزادگی و رهایی و در یادگیری و آگاهی در مبارزه با اشغالگری، امروزه سرنوشت خود را در حال تغییر دادن هستند! این مبارزان وقتی هیمنۀ ارتش تا بدندان مسلح اسرائیل را در جنگ 33روزه شکستند و فریاد زدند که اسرائیل بسان «لانه عنکبوت است»(2)، نوید پیروزی های جدید مقاومت و شکست های بعدی و فروپاشی اسرائیل را اعلام کردند؟! بعد از آن بود که اسرائیل در جنگ 22و8 و در نهایت در جنگ 51روزه، ناباورانه شکست.
د) نتیجه؛
51روز بمباران هوایی و موشکی و توپخانه ای و . . . اسرائیل در غزه را در نگاهی نمی توان جنگ نامید، جنگ تعریف خود را دارد. اقدام اسرائیل با همۀ پشتیبانی که از آن صورت گرفت یک نسل کُشی آشکار در قرن 21بود. از سویی و در نگاهی یک جنگ تمام عیار بود که چهره اصلی خود را در غزه نشان داد و ارتش اسرائیل آن را چشید و عقب نشست!؟ چون همۀ مردمان فلسطین تا آخر از مدافعینشان حمایت کردند، جنگی وحشتناک که ادبیات نوینی را وارد فرهنگ و سیاست مردمان و نظامیان و سیاستمداران جهانی کرد که برای اسرائیل قابل تحمل نخواهد شد؟ چنانچه برای آمریکایی ها در ویتنام نشد و برای رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی نشد! و این یعنی تکمیل فرآیند فروپاشی!؛ «ما از مرگ نمی ترسیم، ما می میریم تا کرامت انسان زنده بماند»(3). این کلام بانوی فلسطینی در غزه که با شور برخاسته از شعور تمام و با اشک در چشمان فریاد شد، نشان از جنگ و مقاومتی بود که فلسطینی، نه از آب و خاک و جان خود، قربانی کرامت انسان می شد و این را مردمان جهان از هر مذهب و گرایشی می فهمند و از آن حمایت کردند و خواهند کرد.
21 اردیبهشت 1393
ذوالفقار صادقی
پی نوشت ها؛
(1) طرح شده از سوی رهبر معظم انقلاب،
(2) طرح شده توسط دبیرکل حزب الله(سید حسن نصرالله) در بعد از جنگ 33روزه،
(3) کلام بانوی فلسطینی در جریان جنگ 51روزه.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
