آیا جمهوری اسلامی ایران، اسرائیل را به رسمیت شناخته است؟

گروه سیاسی -«حال باید توجه داشت که همین مدعا یعنی مراجعه به رفراندوم، از منظر حقوقی خود تلویحاً به معنای پذیرش "دولت مستقر” است تا بلکه تغییر آن از طریق رفراندوم میسر گردد. ...  ایران با رأی به قطعنامه 2012 (قطعنامه‌ای که دولت خودگردان پذیرفت که دولت فلسطین را در محدوده جغرافیایی ۱۹۶۷ به بعد یعنی ۲۲% از فلسطین تاریخی بنیاد نهد و از ۷۸% اراضی دیگر که تحت تصرف اسرائیل است، صرف نظر نماید.)
به گزارش بولتن نیوز، جانب دولت خودگردان را در شناسایی دو دولت اسرائیل و فلسطین گرفت و نه حماس. این یعنی جمهوری اسلامی، اسرائیل را در مرزهای پیش از ۶۷ به رسمیت شناخته همانطور که عینا خواست محمود عباس بود.»
این استدلال آنقدر ضعیف و پیش‌پا افتاده است که برای رد کردن آن تنها کافی‌ست یکبار به کتب مرجع در حوزه‌ی حقوق بین‌الملل و روابط بین‌الملل مراجعه کنید تا مغالطه‌ی حسین علیزاده را متوجه شوید. و این مغالطه چیزی نیست جز تفکیک شناسایی دوژوره از شناسایی دو فاکتو در نظام بین‌الملل. البته نکته‌ی جالب اینجاست که خود نویسنده هم در متن به این مغالطه اشاره کرده ولی آنرا پایه‌ی بحث خود کرده و پیش رفته است. حال با چه منطقی معلوم نیست.
اما در جواب باید گفت شناسایی در حقوق بین‌الملل (Recognition) دو گونه است: 1. شناسایی دو فاکتو  2. شناسایی دوژور. شناسایی دوفاکتو شناسایی شرطی و مطلقاً محدود  به سرزمین است که تحت کنترل و تسلط دولت یا حکومت جدید درآمده است و ممکن است بر اثر تغییر اوضاع باطل و بی‎اثر گردد  و متضمن ایجاد روابط سیاسی محدود، ناقص و موقتی است و در روابط تجاری و اقتصادی به صورت ابتدایی و بدون تبادل هیأتهای دیپلماتیک رسمی توسه می‎یابد.
این شناسایی محدود است و روابط حقوقی و دیپلماتی کامل ایجاد نمی‎شود زیرا از دیدگاه دولت شناسنده، دولت جدید هنوز نمی‎تواند یا نمی‎خواهد تعهدات بین المللی را به عهده بگیرد از این رو برخی دولتها مانند انگلستان به نمایندگان چنین دولتهایی مصونیت دیپلماتی نمی‎دهند. زیرا اینگونه شناسایی را شامل روابط دیپلماتی کامل نمی‎دانند ولی آمریکا به نمایندگان این کشورها مصونیت دیپلماتیک می‎دهد.
اما شناسایی دوژوره شناسایی سیاسی یک دولت یا حکومت به طور رسمی و قانونی که متضمن برقراری روابط کامل دیپلماتیک با آن دولت است شناسایی دوژوره به دنبال شناسایی دوفاکتو صورت می‎گیرد. این کشور توانا برای کاربرد قدرت در قلمرو خود و اجرای تعهدات بین المللی را دارد و شناسایی دوژوره شامل روابط کامل دیپلماتی و مصونیت برای نمایندگان سیاسی است. جمهوری اسلامی ایران هم تنها دست به شناسایی دوفاکتو از رژیم جعلی اسرائیل زده که طبق توضیح بالا، هیچ ارزشی ندارد.
جالب اینجاست که چند وقت پیش، صادق زیباکلام هم ادعای مشابهی کرده بود که با واکنش‌های مختلفی روبه‌رو شد. یکی از اصولی‌ترین این واکنش‌ها را دکتر بخشایش اردستانی، استاد علوم سیاسی دانشگاه‌های تهران و نماینده‌ی مجلس عضو کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس نشان داده بود:
«اینکه یک کشوری یا سازمان ملل متحد کشور دیگری را به رسمیت بشناسد مبنای شناسایی برای کشورهای دیگر نیست. فرض کنید که آمریکا به خاطر قدرتی که دارد و همچنین سازمان ملل کردستان عراق را به رسمیت بشناسند، آیا این دلیلی بر این است که دولت عراق هم کردستان را به رسمیت بشناسد؟
وی در ادامه گفت: اساس رژیم صهیونیستی بر مبنای جعل است. این رژیم بر مبنای قراردادی بین انگلیس و آمریکا  ایجاد شده که طی آن انگلیس باید برای این رژیم جا و مکان پیدا می کرد که به این ترتیب سرزمین فلسطینیان اشغال شد. آمریکا هم می بایست به خاطر هلوکاست به این کشور کمک مالی می کرد. در آن دوره زورگویان جهان یعنی انگلیسی ها و آمریکایی ها و فرانسوی ها رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناختند اما خیلی از کشورها این کار را نکردند. در زمان شاه هم با وجود آنکه شاه با این رژیم تعامل داشت و داد و ستد می کرد اما آن را به صورت رسمی یعنی دو ژور شناسایی نکرد.»