بزنگاهی که دست بی‌بی‌سی را رو می‌کند

بزنگاهی که دست بی‌بی‌سی را رو می‌کند

ذره‌بین فرهنگی: معمولا گفته می‌شود که شخصیت آدم‌ها در بزنگاه‌ها و یا همان حوادث حساس برملا می‌شود. این قاعده برای گروه‌ها، سازمان‌ها، نهادها و حتی جوامع هم صادق است. و حالا یک بزنگاه دیگر و امتحان دیگری برای شبکه‌ی بی‌بی‌سی. امتحانی که مثل سایر بزنگاه‌ها شاهد شکست این شبکه هستیم. امتحان جنگ داخلی عراق و نوع نگاهی که بی‌بی‌سی در تهیه‌ی اخبار و تحلیل‌هایش به مخاطبین ارائه می‌دهد. آیا این تیترها کافی‌ نیست برای اثبات عدم بی‌طرفی و بی‌صداقتی این بنگاه دروغ‌پراکنی؟

چرا این همه سریال در ماه رمضان؟

بهزاد صدیقی منتقد تلویزیون گفت: یکی از ضعف‌های تلویزیون در ایام ماه مبارک رمضان را زمان پخش سریال‌هایش عنوان کرد و افزود: یکی از ضعف‌های تلویزیون ما این است که وقتی در مناسبتی مثل ماه رمضان هر چهار شبکه قصد پخش سریال در این ایام را دارند، بالاخره ناخودآگاه یکی از سریال‌ها همیشه ضربه می‌خورد که شاید اصلا لزومی نداشته باشد در ایامی که 30 روز است سه سریال که ویژگی‌های معنوی دارند به شکل پشت سرهم برای بینندگان آماده کنیم که پای تلویزیون بنشینند.

مهرجویی را خودش از نسل جدید دور کرد

عزت الله انتظامی بازیگر قدیمی سینما و تئاتر معتقد است که نسل جدید شناختی نسبت به داریوش مهرجویی و سینمای او ندارد و نمایش فیلم های مهرجویی در این روزها می تواند برای آن ها مفید واقع شود.

ذره‌بین فرهنگی: ما هم افسوس می‌خوریم که استاد سابق سینمای ایران، این روزها جایگاه سابقش را ندارد. اما شاید هیچ کس به اندازه‌ی خود مهرجویی در بروز این اتفاق دخیل نبوده است. تنها کافی‌ست به چند فیلم آخر او نگاه کنید تا متوجه این قضیه بشوید. در حالی که فیلم رد کارپت عطاران فروش فوق‌العاده‌ای داشته و شائبه‌ی اکران ضعیف در ماه رمضان را از بین می‌برد، فیلم اشبح مهرجویی خیلی ضعیف فروخته و همین باعث می‌شود تا خیلی‌ها سراغ او نیایند و حتی گذشته‌ی موفق او را نیز ندید بگیرند.

کتابی خواندنی که پر است از نکات جالب

روایت یک خبرنگار از سیگار برگ ظریف/ هزینه 1.5 میلیون دلاری سفر احمدی‌نژاد به نیویورک. کتاب خاطرات مرتضی غرقی از مدت فعالیت خبری خود در نیویورک شامل خاطره نخستین دیدار وی با محمد جواد ظریف و نیز گزارش این خبرنگار از هزینه سفر احمد‌ی‌نژاد به نیویورک منتشر شد.

ذره‌بین فرهنگی: واقعا باید آفرین و خسته نباشید گفت به مرتضی غرقی عزیز که همت کرده و خاطرات خود از این مأموریت تکرار نشدنی و منحصر به فرد را نوشته است. عموما آنهایی که چنین مأموریت‌هایی دارند یا واقف به حساسیت ثبت خاطرات خود نیستند یا چنان درگیر کار می‌شوند که وقت و حوصله‌ای برای نوشتن خاطرات‌شان ندارند. در حالی که از دل همین ثبت حوادث است که نکات جالب توجه و شاید کاربردی استخراج شده و حتی سندیت و ارزشی تحلیل تاریخی بدست می‌آورد.