ساخت دو قسمت «زخم» به پایان رسید (+عکس)

وی در توضیح نقش خود با اشاره به اینکه حدود پنج قسمت از فیلمنامه را خوانده است، گفت: درباره توضیحات بیشتر از نقش باید فیلمنامه به طور کامل در دست باشد تا بتوان از روح کلی این نقش و جزییات آن سخن گفت. در این بازه زمانی یک هفته ای هم که کار تصویربرداری شد شخصیت‌ها بیشتر جنبه معرفی داشتند.

بازیگر سریال «خواب و بیدار» به لوکیشن‌هایی که این مجموعه در آنها فیلمبرداری شد اشاره کرد و گفت: این سریال در یک دبیرستان دخترانه کلید خورد و دبیرستان را به خوبی به شکل یک کلانتری درآوردند. بیشتر کار در این کلانتری تصویربرداری شد و البته لوکیشن‌هایی خارج از کلانتری هم داشتیم.

صادقی که پیش از این در چند مجموعه پلیسی دیگر حضور داشته است درباره این ژانر توضیح داد: کارهای پلیسی در همه دنیا طرفداران زیادی دارد. فخیم‌زاده و آب‌پرور در این حوزه تجربیات خوبی کسب کرده‌ و فیلم‌های پلیسی در خور تاملی ساخته‌اند. من در مجموعه‌های «بی‌صدا فریاد کن» و «خواب و بیدار» ساخته فخیم‌زاده حضور داشتم که در یکی نقشی منفی و در دیگری نقشی بسیار مثبت داشتم.

وی ادامه داد: چنین آثاری روی جنبه های اجتماعی روابط و در ابعاد روانشاختی تاثیرات قابل بحثی دارند. واکنش‌های مردم به آثار فخیم‌زاده بسیار مثبت بود و هنوز هم از آن کارها یاد می‌کنند. این مجموعه‌ها قرار است که آگاهی‌بخش باشند و باید عامه مردم از دیدن آنها بهره ببرند.

بازیگر مجموعه‌های تلویزیونی «مختارنامه» و «سال‌های مشروطه» به ویژگی‌های متفاوت نقش‌ها در مشاغل مختلف اشاره و بیان کرد: هر شغلی رفتار و آیین مرتبط با شغل خود را دارد و یک بازیگر علاوه بر حرکت و بازی‌ها که باید روان باشند و به آنها توجه کند باید به این آیین خاص هم توجه داشته باشد. یک معلم، یک پلیس، یک روانشناس هرکدام رفتار و منش خاصی دارند و یا افسر پلیس با اسلحه کار می‌کند و طبعا چنین کسی منش متفاوت‌تری با دیگر مشاغل جامعه دارد.

صادقی با بیان اینکه فخیم‌زاده نقش‌های منفی را پر از جزییات و پیچیده می‌سازد، افزود: من نقش خود در «بی‌صدا فریاد کن» را خیلی دوست داشتم. خاطرم هست در آن زمان در مجموعه «ابراهیم خلیل‌ الله» نیز بازی داشتم و حضورم در این 2 کار در 2 نقش بسیار متفاوت برای خودم هم بسیار جالب بود.

این بازیگر در پایان درباره حضور خود در آثار تلویزیونی عنوان کرد: من معمولا سالی یک اثر را در تلویزیون دارم اما فیلمنامه‌ها آنقدر سست و تکراری و کسل‌کننده است که کمتر می‌توان به سراغ کاری رفت و بسیاری از افراد تنها به دلیل گذران زندگی و شرایط مالی کارها را می‌پذیرند. از طرف دیگر فیلمنامه‌ها هم آماده نیست و گاهی تنها یک قسمت از اثر ارایه می‌شود و می‌خواهند که در کاری حاضر شوید.