ناگفـته های تکان دهنـده از جهـاد نکاح +تصـاویر

به گزارش دویچه وله، اوج این ماجرا زمانی بود که بیستم سپتامبر سال گذشته موضوع از سطح گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای خارج شده و یک مسوول دولتی در این زمینه اظهار نظر کرد. لطفی بن جدو وزیر کشور تونس در برابر اعضای پارلمان این کشور خبر داد که بسیاری از زنان تونسی که برای جهاد نکاح به سوریه رفته بودند، حامله از این کشور بازگشته‌اند.

روزنامه تونسی الشــروق روز ۲۲ سپتامبر گزارشی را از جهاد نکاح منتشر کرد که در آن با برخی از دختران بازگشته از سوریه مصاحبه شده بود. این روزنامه به روایت داستان یکی از دخترانی پرداخته که به تازگی از سوریه بازگشته است. الشروق به نقل از یک منبع امنیتی تونسی نوشت: «زنانی بین ۳۰ تا ۵۰ ساله با روبنده در مساجد، فروشگاه‌های لباس مذهبی، دانشگاه‌ها و دستشویی‌های حاشیه‌ی شهرها، دختران را به کلاس‌های مذهبی دعوت کرده تا پس از گذراندن دوره‌ای سه ماهه به سوریه اعزام کنند. س.م. پس از بازگشت از سوریه می‌گوید که به همراه ۹ دختر دیگر بعد از دریافت ۱۲۰۰ دلار و با وعده‌ی دریافت مبلغی ۵ برابر آن به سوریه اعزام شده است».

طبق این گزارش، دختران از مرز تونس به لیبی رفته و از آنجا با گذرنامه‌های جعلی عازم ترکیه و سپس به سوریه منتقل شده و به عقد مردان مبارز درآمدند. س.م. به الشروق می‌گوید: «شرکت در جهاد نکاح را پذیرفتم تا با پولی که به دست می‌آورم برای برادر بی‌کارم، کاری فراهم کنم».

به گفته‌ی س.م.: «برخلاف شایعات موجود، هر دختری با دو یا حداکثر سه نفر در ارتباط است و من پس از بازگشت از سوریه متوجه شدم که برادرم سر کار رفته و مشکلات مالی خانواده‌ام نیز تا حدودی از بین رفته اما آنها دیگر پذیرای من نیستند».

این روزنامه تـونسی در بخـش دیـگری از گــزارش خود می‌نویسـد: «پدر یکی از دختـران که به ایـدز مبتـلا شده می‌گـوید که دخـترم حاملـه بازگشـت. او به ایدز مبتـلا شده و ما کاری نمی‌توانیـم انجام دهیم مگر این‌که منتـظر مرگ او باشیـم.

رد پای یک فتوا

الراشد در بخش دیگری از مقاله خود می‌نویسد: «در ماجرایی مشابه و در زمان حمله‌ی آمریکا به عراق، زنی سعودی به همراه فرزندش ناپدید شد و پس از گذشت مدتی مشخص شد که به عقد ایمن الزرقاوی و پس از او چندین مرد دیگر درآمده و روند ازدواج‌ها تا کشته شدن زن ادامه داشت».

در جنگ جهانی دوم نیز زنان کره‌ای و چینی تحت عنوان "مایه تسلی” برای سربازان ژاپنی به بردگی جنسی گرفته می‌شدند و در مواردی نیز پس از همخوابگی به قتل می‌رسیدند. لی‌اک سون ۸۶ ساله یک شاهد زنده از این ماجراست که می‌گوید: «ما ۱۱ تا ۱۴ ساله بودیم و تصور نمی‌کردیم که روزی از آن شکنجه‌ها جان سالم به در می‌بریم. خیلی از دخترها سعی کردند که خودکشی کنند؛ خودشان را دار زدند یا بدون این‌که شنا بلد باشند، به دریا رفته و غرق شدند».

اما این پدیده در انحصار شرق و خاورمیانه نیست؛ بلکه پس از فروپاشی روسیه، زنان و کودکان بسیاری به علل مختلف خصوصا مشکلات اقتصادی پیش‌آمده، قاچاقی به کشورهای اروپای غربی رفته و اکثر آنان به عنوان کارگران جنسی در کلوپ‌های سکس مشغول به کار شدند.

اگرچه جهادی به نام "جهاد نکاح” از نظر شرعی و به عنوان فتوا وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد آن‌چه در سوریه اتفاق می‌افتد به نوعی در راستای قاچاق زنان که سابقه‌ی جهانی دارد، تعریف می‌شود.

.

.

شاید این بخش از گزارش روزنامه فرانسوی لوموند بتواند چشم‌اندازی روشن‌تر از آن‌چه در مورد "جهاد نکاح” گفته می‌شود، ارایه کند: «رسانه‌های عربی کماکان به این موضوع پرداخته و جنجال زیادی درست کرده‌اند، با این حال دیگر به فتوای شیخ محمد عریفی استناد نمی‌کنند؛ بلکه از فتوایی مجهول سخن می‌گویند. این رسانه‌ها قبول نمی‌کنند که چنین چیزی وجود خارجی ندارد، چرا که با استفاده از این موضوع می‌توانند فروش بیشتری داشته باشند».